INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2008 r. (data wpływu 13 luty 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu 9 kwietnia 2008 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (komitent), zawarł ze Spółką (komisant) z siedzibą w (…) (Holandia) umowę komisu. Na podstawie umowy komisu komisant zobowiązał się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży produktów Zainteresowanego w imieniu własnym, lecz na rachunek i ekonomiczne ryzyko Wnioskodawcy. Komisant, na mocy umowy komisu, jest pośrednikiem w umowach sprzedaży towarów pomiędzy Komitentem a osobami trzecimi (ostatecznymi odbiorcami zlokalizowanymi w innych niż Polska krajach Unii Europejskiej bądź w krajach spoza Unii Europejskiej). Na mocy umowy komisu produkty Wnioskodawcy są transportowane, albo bezpośrednio do osób trzecich, albo do komisanta, który wydaje towary osobom trzecim. Wynagrodzenie (prowizja) komisanta kalkulowane jest jako procentowy udział w obrocie uzyskanym przez Wnioskodawcę za pośrednictwem komisanta. Zarówno komitent jak i komisant są podmiotami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnicy VAT-UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług transgraniczna dostawa towarów w wykonywaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej powinna być kwalifikowana jako dostawa towarów na terytorium Polski i opodatkowana krajową stawką podatku od towarów i usług, czy też powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i opodatkowana stawką 0%...
2. Czy na gruncie ustawy o podatku VAT, dla opodatkowania transgranicznej dostawy towarów dokonywanej w wykonaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, należy stosować regulację dotyczącą podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego właściwą dla opodatkowania usługi komisu (zgodnie z art. 19 ust. 16a i art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług), czy regulację dotyczącą podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego właściwą dla opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów...

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, czynności wykonywane przez komisanta (spółka (…)) na rzecz komitenta (Wnioskodawca) na podstawie umowy komisu nie są traktowane jako świadczenie usług, lecz jako dostawa towarów. Wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobom trzecim kwalifikuje się jako dostawę towarów podlegającą podatkowi od towarów i usług (zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie jednak z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się również wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Art. 7 ustawy obejmuje między innymi wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że trasgraniczna dostawa towarów w wykonaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej powinna być kwalifikowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów i opodatkowana stawką 0% podatku VAT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transgraniczną dostawę towarów w wykonaniu umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej, należy kwalifikować na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z uwagi na kompleksową regulację dotyczącą opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w tym także w zakresie podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego), wykluczone jest w rozważanym przypadku stosowanie regulacji szczególnej, dotyczącej opodatkowania umowy komisu. Dla opodatkowania transgranicznej dostawy towarów dokonywanej w wykonaniu umowy komisu należy stosować regulację dotyczącą podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego właściwą dla opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Z uwagi na powyższe Zainteresowany uważa, że obowiązek podatkowy powstanie 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, a w przypadku gdy przed upływem powyższego terminu podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, natomiast podstawę opodatkowania stanowić będzie obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku (zgodnie z art. 20 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatnikiem”, podlegają:

1. odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego.

Stosownie do art. 13 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej WDT), o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (…), pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów,
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

   – z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Ponadto, stosownie do art. 42 ust. 4 – w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na podstawie umowy komisu z Polski do innego kraju Unii Europejskiej. Zarówno komisant, jak i komitent są podmiotami zidentyfikowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnicy VAT-UE.

Należy uznać, że w świetle przedstawionych wyżej przepisów, Zainteresowany ma prawo rozliczyć daną dostawę towarów jako WDT oraz może zastosować stawkę podatku dla tej transakcji w wysokości 0%, pod warunkiem posiadania dowodów potwierdzających wywóz towarów z terytorium kraju i dostarczenia do miejsca przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, wymienionych w art. 42 ustawy.

Ad. 2.

W myśl art. 20 ust. 1 i 2 ustawy, obowiązek podatkowy w WDT powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, a w przypadku gdy przed upływem tego terminu, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Stosownie do art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonywanej przez komisanta.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ponadto, stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawę opodatkowania czynności wynikających z umowy komisu stanowi dla komitenta – kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku – w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Z kolei stosownie do art. 106 ust. 1 podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (…).

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT, w tym w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, określa przepis § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

Biorąc pod uwagę przepis art. 106 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury potwierdzającej sprzedaż towaru. W tym przypadku obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia – art. 20 ust. 2 ustawy.

Podstawą opodatkowania będzie kwota należna pomniejszona o kwotę podatku. Tut. Organ zwraca uwagę, że dla Wnioskodawcy kwotą należną będzie kwota pomniejszona o kwotę prowizji komisanta (nastąpi tutaj zgodność z art. 30 ustawy).

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy towarów w ramach umowy komisu do kraju spoza Unii Europejskiej został rozstrzygnięty pismem z dnia 13 maja 2008 r. nr ILPP2/443-153/08-5/SJ.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.