INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11.03.2008r. (data wpływu 17.03.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie sposobu rozliczenia kosztów/przychodów w działalności polegającej na wynajmie powierzchni w centrach handlowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.03.2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczenia kosztów/przychodów w działalności polegającej na wynajmie powierzchni w centrach handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawiera z najemcami długoterminowe umowy najmu powierzchni w centrach handlowych w zamian za umówiony czynsz. W ramach przedmiotowych umów, najemcy są obciążani przez wnioskodawcę opłatami z tytułu partycypacji w kosztach między innymi dodatkowych związanych z wynajmowaną przez danego najemcę powierzchnią handlową. Kosztami takimi w szczególności są koszty ochrony, sprzątania, konserwacji, remontów, mediów. Wnioskodawca obciąża najemców przedmiotowymi opłatami, co miesiąc w trakcie trwania umowy najmu. Usługi te świadczone są faktycznie przez podmioty trzecie (podwykonawców) działające na podstawie umów zawartych przez Wnioskodawcę. Umowy najmu przewidują, iż rozliczenie końcowe kosztów dodatkowych dokonywane będzie na bazie kosztów rzeczywiście poniesionych przez Wnioskodawcę, bez naliczania dodatkowej marży przez wnioskodawcę.

W trakcie trwania danego roku kalendarzowego, Wnioskodawca obciąża najemców szacowanymi kosztami, ustalanymi na bazie lat ubiegłych. Ostateczne rozliczenie kosztów dodatkowych zgodnie z umową najmu, dokonane jest najpóźniej do 30 września roku następnego.

W trakcie przedmiotowego okresu Wnioskodawca weryfikuje, czy podwykonawcy należycie wykonali usługi oraz, czy obciążyli Wnioskodawcę kosztami dodatkowymi w prawidłowej wysokości. Wszystkie otrzymane od podwykonawców faktury zweryfikowane jako zasadne pod względem merytorycznym, formalnym i rachunkowym, są ujmowane przez Wnioskodawcę do ostatecznego, rocznego rozliczenia kosztów dodatkowych z najemcą. Ostateczne rozliczenie kosztów dodatkowych oznacza, że w przypadku gdy, szacowana łączna kwota opłaty z tytułu kosztów dodatkowych, jakimi Wnioskodawca obciążył najemców w trakcie danego roku jest wyższa od poniesionych rzeczywistych kosztów dodatkowych, Wnioskodawca zwraca najemcy kwotę nadwyżki. W przypadku, gdy łączna kwota wpłacona przez danego najemcę w trakcie roku jest niższa, niż rzeczywiście poniesiona przez Wnioskodawcę kwota kosztów dodatkowych, wtedy Wnioskodawca obciąża najemcę kosztami dodatkowymi w kwocie stanowiącej różnicę pomiędzy powyższymi wielkościami. W celu prawidłowego i rzetelnego przygotowania sprawozdania finansowego za rok 2007 oraz właściwego określenia zobowiązań podatkowych Spółki, Wnioskodawca rozpoczął proces rozliczania kosztów dodatkowych na początku lutego 2008. Efekt rozliczenia został ujęty w sprawozdaniu finansowym sporządzonym przez Spółkę, zweryfikowanym przez audytora a następnie zaakceptowanym i podpisanym przez Zarząd w dniu 18 lutego 2008. Ponieważ proces rozliczania kosztów jest rozciągnięty w czasie, Wnioskodawca musi wyznaczyć termin, do którego ujmuje w księgach zweryfikowane i merytorycznie zaakceptowane faktury. Oznacza to, że faktury wystawione w roku 2007 lub w styczniu 2008 a potwierdzające wykonanie usługi w roku 2007, które Spółka otrzymała po zamknięciu ksiąg lub które Spółka otrzymała przed zamknięciem ksiąg (np. 29 stycznia 2008) a nie zweryfikowała do dnia ich zamknięcia, nie zostały ujęte w rozliczeniu za rok 2007. W wyniku rozliczenia kosztów dodatkowych za rok 2007 zostały określone kwoty zwrotu lub dopłat przypadające dla poszczególnych najemców. Kwoty te stają się podstawą wystawienia faktur korygujących zmniejszających lub zwiększających wartość opłat za koszty dodatkowe pobranych w roku 2007.

Kwota pobieranych w trakcie roku 2007 opłat, kwota poniesionych i ujętych w roku 2007 kosztów a także efekt rozliczenia kosztów dodatkowych stanowią przychód i koszt uzyskania przychodu roku 2007.

Faktury dotyczące kosztów dodatkowych za rok 2007, które z wyżej przedstawionych powodów nie mogły być ujęte w rozliczeniu za rok 2007, są ewidencjonowane, i rozliczone z opłatami wniesionymi przez najemców w roku 2008 i tym samym zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w roku 2008.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w powyżej opisanym stanie faktycznym kwota kosztów dodatkowych dotyczących roku poprzedniego (tj.2007), która została ujęta w księgach roku 2008 i którą wnioskodawca rozlicza z opłatami otrzymanymi od najemców w roku 2008 stanowi koszt uzyskania przychodów w roku 2008.
2. Czy w powyżej opisanym stanie faktycznym Spółka ma obowiązek zaliczyć do przychodu roku 2007 kwotę będącą równowartością sumy kosztów dodatkowych dotyczących roku 2007, nie ujętych w rozliczeniu w roku 2007, zaewidencjonowanych w księgach roku 2008 i zakwalifikowanych do rozliczenia kosztów dodatkowych za rok 2008.
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1.

W opinii Wnioskodawcy, koszty dodatkowe jakimi Wnioskodawca obciąża najemców, stanowią dla niego bezpośrednie koszty uzyskania przychodów. Stosownie, zaś do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Wnioskodawcę poniżej, przychody z tytułu obciążania najemców kosztami dodatkowymi dotyczącymi roku 2007, które zostały zweryfikowane i zaakceptowane przez Wnioskodawcę już po dokonaniu ostatecznego rozliczenia z najemcą za rok 2007, winny stanowić przychody podatkowe roku, w którym Wnioskodawca wystawi na najemcę fakturę VAT.

Mając zatem powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy koszty dodatkowe wynikające z faktur wystawionych przez podwykonawców, które zostaną zweryfikowane i zaakceptowane przez Wnioskodawcę już po dokonaniu ostatecznego rozliczenia kosztów dodatkowych roku poprzedniego winny stanowić koszt uzyskania przychodów w roku w którym powstanie przychód należny związany z tymi kosztami, tj. w roku w którym nastąpi ich weryfikacja i akceptacja przez Wnioskodawcę.

Stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 2.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy, przychód z działalności gospodarczej powstaje, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, lub wykonania usługi, nie później jednak niż w dniu wystawienia faktury lub otrzymania należności.

Przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę w związku z kosztami dodatkowymi, są, w istocie przychodami z tytułu refakturowania kosztów, gdyż Wnioskodawca nie nalicza marży do przedmiotowych kosztów (zysk jest realizowany z tytułu czynszu za najem). Faktycznym podmiotem świadczącym przedmiotowe usługi są podwykonawcy. Wnioskodawca dokonuje jedynie rozdziału przedmiotowych wydatków pomiędzy poszczególnych najemców. W konsekwencji, zatem jeżeli, po sporządzeniu ostatecznego rozliczenia kosztów dodatkowych z najemcami, pojawią się nowe, niezweryfikowane do tego momentu przez Wnioskodawcę dodatkowe koszty dotyczące roku poprzedniego, przychody z tego tytułu winny być ujmowane przez Wnioskodawcę jako przychody za rok, w którym Wnioskodawca rozliczy powyższe koszty z pobranymi opłatami. Dopiero bowiem z chwilą weryfikacji zasadności obciążenia Wnioskodawcy kosztami dodatkowymi przez podwykonawcę, Wnioskodawca jest uprawniony do obciążania najemców kosztami dodatkowymi.

Nie mając bowiem pewności odnośnie zasadności ponoszenia przedmiotowych kosztów oraz prawidłowości ich wysokości, Wnioskodawca nie może obciążyć najemców powyższymi kosztami. Brak zatem możliwości, obciążania najemców kosztami dodatkowymi w wyższej wysokości, niż kwota która jest znana i zweryfikowana (zaakceptowana) przez Wnioskodawcę, powoduje iż u Wnioskodawcy nie powstaje przychód należny w kwocie wyższej niż ta która jest znana i akceptowana przez Wnioskodawcę, gdyż na moment ostatecznego rozliczenia kosztów dodatkowych za rok poprzedni, taka kwota Wnioskodawcy się po prostu nie należała. Mając zatem powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, kwota kosztów dodatkowych dotycząca roku 2007 zweryfikowana i rozliczona po ostatecznym rozliczeniu kosztów dodatkowych za ten rok stanowić będzie dla wnioskodawcy przychód należny w roku 2008, tzn. w roku za który wnioskodawca rozliczy przedmiotowe wydatki na najemców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.