INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura 8 kwietnia 2008r.), uzupełnionym w dniu 29 maja 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłaty dokonanej do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wpłaty dokonanej do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z dnia 24 kwietnia 2008r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 29 maja 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Zakładem Pracy Chronionej. W 2006r. w związku z niezgodnym z ustawą z dnia 27 sierpnia 1998r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, wydatkowaniem środków Zakładowego Funduszu Osób Niepełnosprawnych dokonał wpłaty w wysokości 30% tych środków na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zgodnie z art. 33 ust. 4a pkt 2 tej ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek ten stanowi koszt uzyskania przychodów w świetle przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy podczas analizy czy dany wydatek stanowi koszt podatkowy, niezbędne jest wykazanie czy ma on wpływ na uzyskanie przychodu. W jego opinii tak, albowiem brak realizacji tej wpłaty do PFRON pozbawiłby spółkę dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych realizowanych na podstawie art. 26a ustawy o rehabilitacji, które to dofinansowanie stanowi bardzo ważną część ogólnych przychodów spółki. Zgodnie bowiem z art. 26a ust. 8 ustawy o rehabilitacji w brzmieniu obowiązującym w 2006r. „miesięczne dofinansowanie przysługuje pracodawcy, który nie posiada zaległości w zobowiązaniach wobec Funduszu”.Ponadto zwrócono uwagę na art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym ustawodawca wymienił koszty, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Wśród nich nie jest wymieniony omawiany wydatek na rzecz PFRON. W artykule 16 ust. 1 pkt 36 zawarte jest następujące zdanie: „wpłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 i w art. 23 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji…itd.”.

Na tle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 (…). Aby wydatek mógł zostać uznany za koszt podatkowy, musi spełniać przesłankę pozytywną zawartą w art. 15 ust. 1 oraz nie może wystąpić przesłanka negatywna z art. 16 ust. 1 w/w ustawy. Nie oznacza to jednak iż brak ujęcia w art. 16 ust. 1 tego wydatku umożliwia zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów.Zgodnie z art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 14, poz. 92) w przypadku niezgodnego z ust. 4 przeznaczenia środków funduszy rehabilitacji, pracodawca jest obowiązany do dokonania wpłaty w wysokości 30% tych środków na Fundusz w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło ujawnienie niezgodnego z ustawą przeznaczenia środków funduszu rehabilitacji, a także niedotrzymanie terminu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3. Z w/w przepisów wynika, że wpłata ta ma charakter sankcji.Co do zasady ustawodawca nie dopuszcza możliwości zaliczenia sankcji i kar do kosztów uzyskania przychodów. Zdarzenie powodujące obowiązek poniesienia sankcji i kary z natury rzeczy nie służy osiągnięciu przychodów. Oznacza to zarazem iż nie została spełniona przesłanka określona w art. 15 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy uznać, że kosztem uzyskania przychodów mogą być tylko takie poniesione sankcje i kary, których wystąpienie w toku działalności danego rodzaju nie zostało zawinione przez podatnika. W przedmiotowej sprawie, gdyby Spółka realizowała postanowienia prawa, otrzymywałaby dofinansowanie bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów (sankcji).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.