INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Centrum przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008r. (data wpływu 16 kwietnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2008r. (data wpływu 15 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy możliwy jest zwrot różnicy podatku VAT na rachunek bankowy innego podatnika (np. jednostki macierzystej) w sytuacji gdy zlikwidowano równocześnie i podatnika, jak i jego rachunek bankowy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy możliwy jest zwrot różnicy podatku VAT na rachunek bankowy innego podatnika (np. jednostki macierzystej) w sytuacji gdy zlikwidowano równocześnie i podatnika, jak i jego rachunek bankowy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2008r. (data wpływu 15 lipca 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 czerwca 2008r. znak: IBPP2/443-379/07/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Centrum) jest jednostką budżetową posiadającą do końca 2005r. w składzie gospodarstwo pomocnicze. 28 sierpnia 2005r. zarządzeniem Dyrektora podjęto decyzję o likwidacji tegoż gospodarstwa pomocniczego.

19 września 2005r. złożono VAT-Z określając datę zaprzestania działalności na dzień 1 października 2005r.

16 listopada 2005r. działając na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy o finansach publicznych oraz rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie gospodarki finansowej jednostek budżetowych, zakładów budżetowych i gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych oraz zasad i terminów rocznych rozliczeń i wpłat do budżetu (Dz. U. Nr 23, poz. 190 z 2005r.) zlikwidowano rachunek bankowy.

W dniu 16 listopada Wnioskodawca (Centrum) wystąpił do Urzędu Skarbowego o przekazanie kwoty należnego podatku na jego (jako jednostki macierzystej) rachunek ponieważ zlikwidowano rachunek bankowy zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego pismem z dnia 22 marca 2006r. poinformował go o braku możliwości przekazania środków na inny rachunek niż rachunek bankowy podatnika czyli gospodarstwa pomocniczego – co uznano za decyzję i na tej podstawie postanowiono należność umorzyć.

W wyniku przeprowadzonej kontroli przez Wydział Kontroli Urzędu Miejskiego stwierdzono, że należało dochodzić należnej kwoty i podjąć stosowne działania.

W piśmie z dnia 7 lipca 2008r. (stanowiącym uzupełnienie wniosku) Wnioskodawca (Centrum) wskazał, iż gospodarstwo pomocnicze było jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Gospodarstwo posiadało odrębny NIP. Zwrot podatku wynikał ze złożonej deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2005r., jednocześnie w tej deklaracji zwrócono się o zwrot podatku należnego w terminie 180 dni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwy jest zwrot różnicy podatku VAT na rachunek bankowy innego podatnika (np. jednostki macierzystej) w sytuacji gdy zlikwidowano równocześnie i podatnika, jak i jego rachunek bankowy...

Zdaniem Wnioskodawcy (Centrum), mając na uwadze wyniki i zalecenia kontroli przeprowadzonej przez pracowników Wydziału Kontroli Urzędu Miejskiego, kwota podatku należnego wynikającego z działalności bieżącej gospodarstwa pomocniczego, po zaprzestaniu działalności i likwidacji w tym również rachunku bankowego winna zostać zwrócona na rachunek bankowy jednostki macierzystej (tj. Wnioskodawcy, który to przejął cały majątek gospodarstwa pomocniczego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 30 czerwca 2005r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) sektor finansów publicznych tworzą:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunały;
   
2. gminy, powiaty i samorząd województwa, zwane dalej "jednostkami samorządu terytorialnego", oraz ich związki;
   
3. jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych.
   
   

Natomiast ust. 2 art. 4 ww. ustawy stanowi, iż sektor finansów publicznych dzieli się na podsektory:

1. rządowy, obejmujący organy władzy publicznej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa, sądy i trybunały, organy administracji rządowej, Polską Akademię Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne oraz jednostki wymienione w ust. 1 pkt 3-8, 10 i 12, dla których organem założycielskim lub nadzorującym jest organ administracji rządowej albo inna jednostka zaliczana do podsektora rządowego;
   
2. samorządowy, obejmujący jednostki samorządu terytorialnego, ich organy oraz związki i jednostki organizacyjne wymienione w ust. 1 pkt 3, 4, 7, 8 i 12, dla których organem założycielskim lub nadzorującym jest jednostka samorządu terytorialnego;
   
3. ubezpieczeń społecznych, obejmujący jednostki wymienione w ust. 1 pkt 9.
   
   

Natomiast w art. 19 ww. ustawy o finansach publicznych stwierdza się, iż jednostki sektora finansów publicznych mogą być tworzone w formach określonych w niniejszym rozdziale oraz na podstawie odrębnych ustaw jako państwowe lub samorządowe osoby prawne albo jako państwowe jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.Jednostkami budżetowymi – w myśl art. 20 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3.

Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności, w tym działalności podstawowej.

Jednostka budżetowa prowadzi gospodarkę finansową według zasad określonych w ustawie.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy, gospodarstwem pomocniczym jednostki budżetowej, zwanym dalej "gospodarstwem pomocniczym", jest wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna.

Gospodarstwo pomocnicze pokrywa koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 4. Do przychodów własnych nie zalicza się dochodów z najmu lub dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących składników majątkowych Skarbu Państwa (art. 26 ust. 2 ww. ustawy).

Składniki majątkowe, należności i zobowiązania zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego przejmuje jednostka budżetowa, przy której funkcjonowało gospodarstwo. (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga, czy możliwy jest zwrot różnicy podatku VAT na rachunek Centrum (macierzystej jednostki budżetowej), w sytuacji gdy zlikwidowano gospodarstwo pomocnicze, jak i jego rachunek bankowy.

Aby odpowiedzieć na to pytanie należy najpierw rozstrzygnąć, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z następstwem podatkowym w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, bowiem tylko w takim przypadku występuje możliwość dokonania zwrotu podatku VAT na rachunek innego podatnika.

Odnośnie praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych stanowi rozdział 14 cyt. w sentencji ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
   
2. osobowych spółek handlowych,
   
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 art. 93 przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
   
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Natomiast w myśl art. 93a § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
   
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:
   a) innej spółki niemającej osobowości prawnej,
   b) spółki kapitałowej;
   
2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa (art. 93a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).
   
   

Stosownie do postanowień art. 93b ww. ustawy Ordynacja podatkowa przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń komunalnych zakładów budżetowych.

W myśl art. 93c § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

Przepis § 1 stosuje się, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - także majątek osoby prawnej dzielonej, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa (art. 93c § 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa).

Przepisy art. 93-93c mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego (art. 93d ustawy Ordynacja podatkowa).

Artykuł 93e ww. ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Zgodnie z art. 94 ww. ustawy Ordynacja podatkowa przepisy art. 93 § 1, art. 93d i art. 93e, z zastrzeżeniem art. 95, stosuje się również do nabywców przedsiębiorstw państwowych oraz do spółek, które na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych nabyły lub przejęły te przedsiębiorstwa.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca (Centrum) jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej było również gospodarstwo pomocnicze.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy cyt. art. 93-93e, art. 94 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, bowiem w katalogu podmiotów wymienionych w tych przepisach brak jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

A zatem Wnioskodawca (Centrum) nie wstępuje - z mocy ww. przepisów ustawy Ordynacja podatkowa - we wszelkie, przewidziane przepisami prawa podatkowego, prawa i obowiązki przejmowanego gospodarstwa pomocniczego.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy (Centrum), że kwota podatku należnego wynikającego z działalności bieżącej gospodarstwa pomocniczego (po zaprzestaniu działalności i likwidacji, w tym również rachunku bankowego gospodarstwa pomocniczego) winna zostać zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawcy (który to przejął cały majątek gospodarstwa pomocniczego) należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.