INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Izby X, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 11 luty 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2008 r. (data wpływu 19 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poboru opłaty skarbowej przez inkasenta opłaty skarbowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie poboru opłaty skarbowej przez inkasenta opłaty skarbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 15 lutego 2007 r. w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczeniu inkasentów i określaniu wynagrodzenia za inkaso (Dz. Urz. Woj. Doln. Nr 56, poz. 589) Wnioskodawca został wyznaczony na inkasenta opłaty skarbowej na terenie miasta. W dniu 14 marca 2007 r. pomiędzy Gminą a Zainteresowanym została zawarta umowa nr 2 (…) r. Wspomniana uchwała została uchylona Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 19 kwietnia 2007 r. w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczeniu inkasentów i określeniu wynagrodzenia za inkaso (Dz. Urz. Woj. Doln. Nr 114, poz. 1501). Mocą tej uchwały Wnioskodawca ponownie został wyznaczony na inkasenta opłaty skarbowej na terenie miasta. Dodatkowo w dniu 31 maja 2007 r. zawarty został aneks nr 1 do umowy nr 2(…) r. Z tytułu wykonywanych czynności poboru opłaty skarbowej, Zainteresowany wystawiał fakturę VAT, w której wskazywał, jako podstawę zwolnienia z podatku § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 97, poz. 970). Przyjęte rozwiązanie zostało potwierdzone interpretacją przepisów prawa podatkowego, dokonaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki, w drodze postanowienia z dnia 29 maja 2007 r. nr PP/443/68/35/07. Postawione organowi podatkowemu pytanie dotyczyło podstawy prawnej, która powinna być przywołana w fakturze VAT przy zwolnieniu z podatku VAT zamiast PKWiU. W dniu 11 października 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej we Wrocławiu wydał decyzję nr PP II 443/669/07/JM/42393, mocą której zmienił z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-Krzyki. Wobec zmiany interpretacji przepisów prawa podatkowego, aktualnie Zainteresowany, z tytułu inkasa opłaty skarbowej, wystawia faktury VAT ze stawką podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność poboru opłaty skarbowej, wykonywana przez inkasenta opłaty skarbowej, wyznaczonego władczo do tej roli przez radę gminy, stanowi usługę w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej, rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso. Skutkiem podjęcia stosownej uchwały przez organ samorządu terytorialnego jest powstanie pomiędzy gminą i inkasentem stosunku administracyjnoprawnego, który dla swej skuteczności nie wymaga wyrażenia woli przez adresata normy prawa miejscowego. Zainteresowany podkreśla, iż uchwała rady gminy stanowi źródło powszechnie obowiązującego prawa na obszarze działania organów, które je ustanowiły, jako tzw. prawo miejscowe (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP).

Na gruncie ustawy Ordynacja podatkowa, inkasent jest podmiotem stosunków podatkowoprawnych, wykonującym zadania z zakresu administracji publicznej. Jest zobowiązany do wykonywania czynności w interesie publicznoprawnym. Działa on jako płatnik, który nie ma żadnego wpływu na zakres i sposób realizacji zadań nałożonych na niego z mocy prawa. Wykonywane przez niego czynności noszą wszelkie znamiona czynności obligatoryjnie i jednostronnie zleconych.

Mając za podstawę podniesione uwarunkowania, zdaniem Wnioskodawcy zasadne jest przyjęcie, że czynność poboru opłaty skarbowej wykonywana przez inkasenta wyznaczonego w drodze uchwały przez radę gminy, nie jest usługą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Istotne jest bowiem, że obowiązek poboru opłaty skarbowej nie wynika z podstawy obligacyjnej, która łączyłaby obydwa podmioty, lecz stosunku administracyjnoprawnego. Konstatacji tej nie zmienia okoliczność zawarcia pomiędzy gminą a inkasentem umowy cywilnoprawnej, która „uszczegóławia” nawiązany uprzednio stosunek administracyjnoprawny. Umowa ta nie może jednak zmienić tego stosunku, powodując jego przekształcenie w stosunek obligacyjny. Tylko zaś taki charakter stosunku prawnego mógłby stanowić podstawę do przyjęcia, że mamy do czynienia z usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Skoro wyznaczenie inkasenta oraz określenie przysługującego mu wynagrodzenia nastąpiło w sposób władczy, a więc typowy dla działania administracji publicznej, czynność inkasenta opłaty skarbowej nie podlega ustawie o VAT.

Reasumując, Zainteresowany podkreśla, że zajęte stanowisko znajduje oparcie w orzecznictwie NSA, czego przykładem są wyroki z dnia 10 lipca 2007 r., sygn. akt I FSK 987/06 oraz z dnia 6 września 2007 r., sygn. akt I FSK 1192/06. Wprawdzie wyroki te dotyczyły inkasa opłaty targowej, jednak wyrażony przez NSA pogląd ma szerszy wymiar. Bez względu na to bowiem, czy mamy do czynienia z inkasem opłaty targowej, czy też inkasem opłaty skarbowej, istota czynności inkasenta jest taka sama. Zatem pogląd NSA ma zastosowanie także do inkasa opłaty skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Art. 7 ustawy ust. 1 stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 , rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zainteresowany zawarł z Gminą umowę w sprawie poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso, gdzie Gmina występowała w roli władczej, a Wnioskodawca jako jednostka budżetowa wykonywał zadania z zakresu administracji publicznej. Ponadto, w ramach świadczonej usługi pobierania opłaty skarbowej, Zainteresowany z tytułu wykonywanych czynności wystawia fakturę VAT.

Poboru opłaty skarbowej dokonuje się na mocy przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. Nr 225, poz. 1635 ), której art. 8 ust. 2 stanowi, że rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Mając powyższe na uwadze, pobór opłaty skarbowej przez inkasentów w wykonaniu uchwały rady gminy, stanowi świadczenie usług na rzecz gminy, zgodnie z normą art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na fakt, iż wniosek Zainteresowanego o wydanie interpretacji prawa podatkowego nie zawierał pytania ani stanowiska strony w zakresie stawki podatku VAT dla świadczonych usług, tut. Organ nie dokonał wykładni prawa w tym zakresie.

Ponadto zaznacza się, iż zarówno wyroki sądów administracyjnych jak i stanowiska organów skarbowych, które zostały powołane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska zapadły w indywidualnych sprawach podatników i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.