INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2008 r. (data wpływu 7 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury kontrahentowi z Brytyjskich Wysp Dziewiczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczenia podatku w transakcji łańcuchowej oraz obowiązku wystawienia faktury kontrahentowi z Brytyjskich Wysp Dziewiczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedał butelki do firmy „DD” w celu wydekorowania. Po wydekorowaniu, firma „DD” odsprzedała butelki Wnioskodawcy, a następnie Zainteresowany sprzedał butelki firmie „F”, które faktycznie dostarczone zostały do firmy, rozlewającej alkohol, znajdującej się na terenie Francji. Wnioskodawcy nie wiadomo, czy spółka „F” jest podatnikiem zarejestrowanym dla podatku od wartości dodanej w krajach UE.

Koszt transportu ponosi Wnioskodawca. Koszt ten rozliczany jest w cenie sprzedawanych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Zainteresowany zobowiązany jest wystawić fakturę sprzedaży dla firmy znajdującej się na terenie Wysp Dziewiczych ze stawką VAT „nie podlegającą opodatkowaniu”...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisywanym przypadku nie doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ponieważ dostawca („F”) nie jest podatnikiem polskiego podatku VAT, ani podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim bez względu na jego miejsce siedziby lub zamieszkania. Nie doszło również do eksportu towarów, przez który zgodnie z definicją zawartą w ustawie rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego. Przy tym terytorium państwa trzeciego rozumiane jest jako terytorium niewchodzące w skład Wspólnoty. W opisywanym przypadku towary są przewożone z terytorium jednego państwa członkowskiego (Polska) na terytorium innego państwa członkowskiego (Francja), co znajduje potwierdzenie w dokumentach: dowód dostawy i dowód przewozowy CMR. Oznacza to, że warunek przewidziany dla eksportu towarów (wywóz towarów z Polski poza teren Unii) nie jest spełniony. Zatem Wnioskodawca nie wykazałby przedmiotowej transakcji w ewidencjach dostawy, jak i nabycia prowadzonych dla potrzeb podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (…).

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8 (art. 13 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz własnego stanowiska wynika, iż Wnioskodawca nabył od firmy z siedzibą na terenie kraju towar w postaci butelek szklanych. Zainteresowany odsprzedał towar kontrahentowi z Brytyjskich Wysp Dziewiczych. Towar ostatecznie został sprzedany do firmy z siedzibą we Francji. Zakupiony towar jest transportowany bezpośrednio od firmy z siedzibą na terytorium kraju do ostatecznego nabywcy (terytorium Francji). Zleceniodawcą (organizatorem) transportu jest Zainteresowany.

Podany przez Wnioskodawcę stan faktyczny wskazuje, że mamy do czynienia z tzw. transakcją łańcuchową. Transakcja taka polega na tym, że kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru, przy czym towar ten jest wydawany bezpośrednio przez pierwszy podmiot w łańcuchu dostaw, bezpośrednio ostatniemu podmiotowi. W przypadku transakcji łańcuchowej przyjmuje się, że każdy z jej uczestników dokonał własnej, odrębnej dostawy.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zasadnicze znaczenie dla ustalenia miejsca dokonania dostawy ma przypisanie transportu do dostawy. Zgodnie z art. 22 ust. 2 zdanie pierwsze ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie.

Z powyższego wynika, że możliwe jest przyporządkowanie transportu tylko jednej dostawie. Z przedstawionego stanu faktycznego oraz stanowiska Wnioskodawcy wynika, że Spółka będąca jednocześnie nabywcą i dostawcą towaru jest organizatorem (zleceniodawcą) transportu. Jak wynika z art. 22 ust. 2 zdanie drugie ustawy, jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Uwzględniając powyższe transport należy przyporządkować do dostawy dokonanej na rzecz Wnioskodawcy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawę towarów, która:

1. poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;
2. następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą tego samego towaru, w której uczestniczą kolejno cztery podmioty: firma z siedzibą w kraju, Wnioskodawca, kontrahent z siedzibą w Brytyjskich Wyspach Dziewiczych oraz ostateczny odbiorca towaru – z siedzibą we Francji. Przy czym bezpośredni transport towaru z Polski do Francji (do ostatecznego nabywcy) organizowany jest przez Zainteresowanego. Dostawę towaru dokonaną przez firmę z siedzibą w kraju na rzecz Wnioskodawcy należy opodatkować w państwie, gdzie rozpoczyna się transport towaru – w Polsce, natomiast dostawę dokonaną przez Zainteresowanego na rzecz kontrahenta z Brytyjskich Wysp Dziewiczych oraz dostawę od kontrahenta do ostatecznego nabywcy należy opodatkować w kraju, w którym transport towarów zostanie zakończony – we Francji.

Dostawa towaru dokonana przez firmę z siedzibą w Polsce na rzecz Wnioskodawcy opodatkowana jest według stawek i regulacji obowiązujących w kraju. Natomiast dostawa towaru dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta z Brytyjskich Wysp Dziewiczych oraz dostawa dokonana przez kontrahenta na rzecz ostatecznego nabywcy opodatkowane są według stawek i regulacji obowiązujących we Francji, natomiast nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w kraju.

W związku z powyższym, opisana transakcja nie spełnia definicji eksportu, ani wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze (art. 106 ust. 1 ustawy).

W myśl § 27 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Stosownie do ust. 2 powołanego paragrafu, faktury, o których mowa w ust. 1 powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

Jak wynika z powołanych regulacji, dostawa dokonana przez Zainteresowanego na rzecz kontrahenta z Brytyjskich Wysp Dziewiczych podlega opodatkowaniu według stawek i regulacji obowiązujących we Francji. W związku z powyższym, w oparciu o art. 106 ust. 1 i 2 należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1, zawierającej dane określone w § 9 rozporządzenia, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem, chyba że jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, wtedy nie wystawia faktury VAT.

W zakresie odpowiedzi na pytanie, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie zasad rozliczenia podatku w transakcji łańcuchowej, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 2 maja 2008 r. nr ILPP2/443-124/08-2/MN.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.