INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2008 roku (data wpływu 14 kwietnia 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne. Pismem z dnia 14 maja 2008 r. Nr ITPB2/415-428/08/ENB został Pan wezwany do uzupełnienia wniosku poprzez podanie czy Pana mama posiada orzeczenie o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, powyższe uzupełniono w dniu 23 maja 2008 r. (data stempla pocztowego).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Posiada Pan na utrzymaniu mamę w wieku 86 lat. Mama jest osobą schorowaną, pod dwóch zatorach z niedowładem kończyny. Stan zdrowotny mamy wymaga całodobowej opieki pielęgniarskiej. Zarówno Pan jak i małżonka pracujecie, nie jest więc możliwe zapewnienie w domu właściwej opieki i bezpieczeństwa, dlatego umieścił Pan mamę w domu opieki prowadzonym przez kościół. Mama otrzymuje rentę w wysokości 690 zł miesięcznie co pokrywa połowę kosztów pobytu, drugą część w podobnej wysokości dopłaca Pan z własnych środków. Placówka zapewnia całodobową opiekę lekarską i pielęgniarską dla swych podopiecznych. W uzupełnieniu do wniosku podał Pan, że mama posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności wydane przez Zespół ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, może skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej ponieważ ponosi wydatki na pobyt w zakładzie opiekuńczo-pielęgnacyjnym osoby niepełnosprawnej, którą ma na utrzymaniu. Ponadto dochód osoby pozostającej na utrzymaniu nie przekracza 9120 zł, a placówka ta jest wpisana do Rejestru Wojewody jako zakład opiekuńczo-pielęgnacyjny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m. in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Aby wskazane wydatki podlegały odliczeniu od dochodu, nie mogą zostać sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały podatnikowi zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane z powyższych źródeł, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowania.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 za wydatki, o których mowa w powyższym przepisie uważa się także wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Jak wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 z późn. zm.) zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy jest zakładem opieki zdrowotnej. Na podstawie art. 8 ust. 1 tejże ustawy zakłady opieki zdrowotnej mogą być tworzone między innymi przez kościoły i związku wyznaniowe.

Przepis art. 26 ust. 7d ustawy, stanowi iż warunkiem odliczenia wskazanych powyżej wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

Odrębnym przepisem regulującym kwestie stopni niepełnosprawności jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), której art. 3 ust. 1 wymienia trzy stopnie niepełnosprawności:

1. znaczny,
2. umiarkowany,
3. lekki.

Na podstawie art. 26 ust. 7e ustawy przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada na utrzymaniu mamę, która ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Mama Wnioskodawcy uzyskuje w roku podatkowym dochód nie przekraczający kwoty 9120 zł. W związku z brakiem możliwości zapewnienia właściwej opieki Wnioskodawca umieścił mamę w zakładzie opiekuńczo-pielęgnacyjnym prowadzonym przez kościół i ponosi część związanych z tym kosztów.

Ponieważ mama Wnioskodawcy pozostaje na jego utrzymaniu i spełnia warunki wymienione w ustawie, należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne w postaci wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na opłacenie pobytu mamy w zakładzie pielęgnacyjno-opiekuńczym.

Końcowo należy wskazać, że zgodnie z art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.