INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28.02.2008r. (data wpływu 10.03.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu komercjalizacji proporcjonalnie do długości trwania umowy najmu- jest prawidłowe,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w postaci jednorazowego odpisu w koszty wydatków z tytułu komercjalizacji w przypadku zerwania umowy najmu przez najemcę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.03.2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu komercjalizacji proporcjonalnie do długości trwania umowy najmu, oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w postaci jednorazowego odpisu w koszty wydatków z tytułu komercjalizacji w przypadku zerwania umowy najmu przez najemcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka A jest właścicielką galerii handlowej i podstawowym przedmiotem jej działalności jest wynajem nieruchomości na własny rachunek. Nie zatrudnia pracowników, w związku z czym wszelkie czynności w zakresie umów wynajmu zleca firmom zewnętrznym. Zleceniobiorca ma za zadanie poszukiwanie potencjalnych najemców powierzchni handlowej i w sytuacji znalezienia najemcy i zawarcia przez właściciela i najemcę umowy najmu na czas określony, ma zagwarantowaną w umowie wyłączność na komercjalizację powierzchni handlowej oraz jednorazowe wynagrodzenie.

W 2006r. została zawarta umowa o usługi komercjalizacji pomiędzy spółką matką B a zleceniobiorcą, firmą zewnętrzną, nie powiązaną ze spółką B - Spółką C. Faktura za komercjalizację wystawiona spółce matce B, po zakończeniu umowy komercjalizacji została refakturowana na spółkę A. Koszty z tytułu komercjalizacji w 2006r. były księgowane w koszty podatkowe w miesiącu poniesienia, jednorazowo.

W 2007r. umowy o komercjalizację zostały zawarte pomiędzy Spółką A i spółką C.

W związku ze zmianą w 2007r. przepisów w zakresie rozpoznawania kosztów bezpośrednio i pośrednio związanych z przychodami Spółka w oparciu o zasadę memoriału i współmierności przychodów i kosztów, przyporządkowała koszty komercjalizacji proporcjonalnie do każdego miesiąca, poczynając od stycznia 2007r. Koszty komercjalizacji jako koszty pośrednio związane z przychodami, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy należało rozliczać proporcjonalnie do długości trwania umowy najmu, tj. 5 lat – 60 miesięcy. Spółka otrzymała od zleceniobiorcy trzy faktury , które zostały zapłacone.

W 2007r. jedna z umów najmu została zerwana przez najemcę. Do chwili zerwania umowy, koszty komercjalizacji wynajętej powierzchni były rozliczane proporcjonalnie do okresu trwania umowy najmu – tj. 5 lat = 60 miesięcy, a następnie z uwagi na zakończenie generowania przychodów od powierzchni dokonano jednorazowego odpisu pozostałej kwoty z tytułu komercjalizacji w koszty podatkowe.

W związku z powyższym zadano pytania:

1. Czy w przedstawionym wyżej stanie faktycznym Spółka prawidłowo rozlicza koszty podatkowe z tytułu komercjalizacji od 2007r. rozliczając je przez cały okres trwania umowy najmu przy zastosowaniu art. 15 ust. 1 , ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy Spółka może dokonać jednorazowego odpisu w koszty podatkowe kosztów komercjalizacji w przypadku zerwania umowy najmu przez najemcę...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy , koszty komercjalizacji poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy traktować jako pośredni koszt podatkowy i rozliczać proporcjonalnie do długości trwania umowy najmu tj. 5 lat. Zachowana jest wówczas zasada współmierności przychodów i kosztów. W przypadku, gdy najemca wypowiedział umowę najmu po paru miesiącach jej obowiązywania, nieodpisane w koszty wydatki komercjalizacji Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów podatkowych. Nie ma uzasadnienia do odpisywania pozostałych kosztów komercjalizacji do czasu upływu 5 lat , ponieważ Spółka nie osiągnie już przychodów z zerwanej umowy najmu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Sposób, w jaki należy rozliczyć koszty uzyskania przychodów zwłaszcza te, które odnoszą się nie tylko do roku podatkowego, w jakim zostały poniesione, ale i do lat następnych, jest uzależniony od tego, czy dany wydatek można zakwalifikować do kosztów bezpośrednio czy pośrednio związanych z przychodami. Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4 ustawy oraz art. 15 ust. 4b-4e ustawy.

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 ustawy).

W myśl zaś art. 15 ust. 4d ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych ( zaksięgowano ) na podstawie otrzymanej faktury ( rachunku ), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury( rachunku ), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów ( art. 15 ust. 4e ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę Organ zgadza się z Wnioskodawcą, że koszty wynagrodzenia firmy zewnętrznej z tytułu pośrednictwa przy umowach najmu stanowią koszty pośrednie i powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych latach podatkowych, proporcjonalnie do okresu , na jaki została zawarta umowa najmu.

Zerwanie jednej z umów najmu nie uzasadnia rozliczania pozostałych kosztów wynagrodzenia w czasie. Pozostała do rozliczenia wartość wynikająca z faktury wystawionej przez zleceniobiorcę, winna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie zerwania umowy przez najemcę.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.