INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 06.03.2008 r. (data wpływu 17.03.2008 r.) oraz piśmie z dnia 12.06.2008 r. (data nadania 17.06.2008 r., data wpływu 25.06.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IP-PB3-423-458/08-3/MK z dnia 10.06.2008 r. (data nadania 11.06.2008 r., data doręczenia 16.06.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń oddelegowanych pracowników czeskiej Spółki wykonujących pracę w Polsce – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej opodatkowania w Polsce wynagrodzenia obywatela Czech, ustalenie podstawy opodatkowania oraz obowiązku płatnika,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zwolnień podatkowych.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17.03.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń oddelegowanych pracowników czeskiej Spółki wykonujących pracę w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Podatnik t. j. firma z siedzibą w Czechach realizując w Polsce tymczasowe kontrakty o wykonanie usług budowlano – montażowych nie założyła w tym celu oddziału, korzystając ze swobody świadczenia usług. Do realizacji kontraktów czeska firma czasowo deleguje do Polski pracowników – obywateli Czech, zamieszkałych w Czechach. Czas pobytu w Polsce niektórych pracowników może przekroczyć 183 dni w roku podatkowym. Pracownicy oprócz wynagrodzenia podstawowego będą otrzymywać diety wypłacane w Euro na podstawie czeskich przepisów podatkowych. W opisanym stanie faktycznym, jeśli zajdzie taka konieczność firma z siedzibą w Czechach dla realizacji kontraktów długoterminowych założy oddział firmy w Polsce – w tym przypadku oddział firmy będzie ponosił koszty zatrudnienia pracowników w Polsce i osiągał zyski z działalności na terenie Polski za pośrednictwem oddziału.

Podatnik z siedzibą na terenie Czech dokonał zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT w Polsce. Jeśli zajdzie taka konieczność firma z siedzibą w Czechach dla realizacji kontraktów długoterminowych założy oddział firmy w Polsce, który również dokona zgłoszenia rejestracyjnego dla celów podatku VAT w Polsce. W związku z prowadzoną działalnością na terenie Polski ww. czeska firma lub w przyszłości jej oddział dokonuje/będzie dokonywać zakupu towarów i usług na terenie Polski oraz z zagranicy.

Pismem z dnia 10 czerwca 2008 r. Nr IP-PB3-423-458/08-2/MK wezwano Spółkę do uzupełnienia wniosku poprzez:

• wskazanie osoby (osób), która udzieliła pełnomocnictwa (załączonego do złożonego wniosku) oraz dokumentu, z którego wynika prawo tej osoby (osób) do występowania w imieniu Spółki i udzielania pełnomocnictw,
• uzupełnienie wniosku o brakującą opłatę w kwocie 150 zł.
  
  

Wniosek został uzupełniony w terminie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy dochody obcokrajowca (Czecha) uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w Polsce w opisanym wyżej stanie faktycznym podlegają opodatkowaniu w Polsce... Co wchodzi do podstawy opodatkowania... W którym miesiącu powstaje obowiązek podatkowy z tytułu wypłaconych wynagrodzeń... Z jakich zwolnień podatkowych może korzystać obywatel Czech rozliczający się w Polsce z dochodów osiągniętych na terenie Polski...
2. Czy z tytułu dokonywania przez czeską firmę lub w przyszłości jej oddział w Polsce (przy założeniu, że w obu przypadkach są to zarejestrowani w Polsce podatnicy VAT) zakupów towarów i usług na terenie Polski oraz z zagranicy, zasady dokonywania rozliczeń podatku VAT są takie same jak dla polskich podatników VAT, w tym z tytułu nabycia usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów itd.... Jeśli podatnik miałby inaczej rozliczać transakcje na potrzeby podatku VAT niż podmioty krajowe, to prosimy o wskazanie różnic.
3. Czy oddział czeskiej Spółki stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, płatnikiem podatku PIT – 4 od zatrudnionych pracowników oraz jakie obowiązki ewidencyjne będą ciążyły na oddziale utworzonym w Polsce... Z jaką chwilą oddział czeskiej Spółki stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, płatnikiem PIT – 4 od zatrudnionych pracowników...
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 1 oraz na pytanie Nr 3, w części dotyczącej obowiązków płatnika, stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej.

Wniosek w zakresie pytania Nr 2 oraz pytanie Nr 3, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Interpretacja dotycząca zwolnień podatkowych, z jakich może skorzystać obywatel Czech rozliczający się w Polsce z dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być wydana tylko w przypadku wystąpienia przez nierezydenta z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dochody pracowników czeskiej Spółki ze stosunku pracy będą opodatkowane w Polsce, w przypadkach spełnienia następujących warunków, określonych w art. 15 ust. 2 polsko – czeskiej umowy, t. j.:

1. pracownik – cudzoziemiec będzie przebywał w Polsce łącznie dłużej niż 183 dni w danym roku podatkowym w przypadku, gdy podatnik – pracodawca nie założy oddziału na terenie Polski – wtedy obowiązek podatkowy powstaje 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik – podatnik przekroczy 183 dni pobytu w Polsce, a przy obliczaniu pierwszej zaliczki uwzględnia się dochody uzyskane w Polsce od początku roku, lub
2. wynagrodzenie będzie ponoszone przez oddział podatnika, który będzie posiadał w Polsce i jako pracodawca będzie wypłacał pracownikom – cudzoziemcom wynagrodzenie – wtedy obowiązek podatkowy z tytułu zaliczek na podatek PIT – 4 powstaje od pierwszego miesiąca zatrudnienia pracownika w oddziale, a do postawy opodatkowania nie wlicza się wynagrodzeń wypłaconych przez czeską firmę przed rejestracją oddziału.
   
   

W obu wyżej wymienionych wypadkach, do podstawy opodatkowania nie dolicza się diet wypłaconych pracownikom na podstawie prawa czeskiego. W przypadku konieczności doliczenia diet do podstawy opodatkowania wynagrodzeń czeskich pracowników w Polsce, będą oni mogli korzystać ze zwolnień podatkowych dotyczących pracowników otrzymujących wynagrodzenie z pracy za granicą na takich samych zasadach jak polscy podatnicy. Obywatele Czech rozliczający się w Polsce z dochodów osiągniętych na terenie Polski mogą korzystać ze zwolnień podatkowych na takich samych zasadach jak polscy podatnicy.

lstnienie w Polsce zakładu przedsiębiorstwa zagranicznego daje Polsce prawo opodatkowania zysków zakładu. Ustawa o rachunkowości nakłada na oddziały zagranicznych jednostek obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych w języku polskim i w walucie polskie). Przedsiębiorca zagraniczny, który ma w Polsce swój oddział, ma także obowiązek składania deklaracji podatkowych. Jest podatnikiem podatku dochodowego od dochodów uzyskanych w Polsce, a także - dokonując wypłat wynagrodzeń pracownikom - jest płatnikiem.

Oddział czeskiej Spółki stanie się płatnikiem podatku PIT – 4 od zatrudnionych pracowników z chwilą rejestracji Oddziału na terenie Polski i jeśli oddział powstanie to nie będzie potrzeby zapłaty podatków dochodowych wstecz – od chwili rozpoczęcia robót montażowych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się m. in., dochody (przychody) z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia (art. 3 ust. 2b pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z przedstawionego opisu we wniosku, rezydenci Czech (osoby fizyczne) będą wykonywać pracę najemną na terytorium Polski.

Praca najemna w polsko – czeskiej umowie uregulowana została w art. 15 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Warszawie w dniu 24.06.1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 47, poz. 189). Zgodnie zatem z art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, i 19, płace, uposażenie i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Natomiast z art. 15 ust. 2 Umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli zostaną spełnione wszystkie następujące warunki:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu oraz
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, oraz
3. wynagrodzenia nie są wypłacane przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów, wynagrodzenie osób mających miejsce zamieszkania w czechach wykonujących pracę na terytorium Polski mogą być opodatkowane zarówno w Polsce jak i w państwie rezydencji, czyli w Czechach.

Natomiast art. 15 ust. 2 Umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym takie wynagrodzenia podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Czechach, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1, czyli w Czechach oraz w Polsce.

Kiedy okres pobytu pracowników czeskich w Polsce przez okres lub okresy przekroczy łącznie 183 dni podczas każdego dwunastomiesięcznego okresu, to wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Polsce podlegać opodatkowaniu również w Polsce.

W związku z tym, iż wynagrodzeń tych nie wypłaca zakład, ani pracodawca będący – w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – płatnikiem a za świadczoną na terytorium Polski pracę, pracownik otrzymuje wynagrodzenie od pracodawcy mającego siedzibę w Czechach, jest on sam obowiązany wpłacać należne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Bez znaczenia pozostaje tu też fakt, że wynagrodzenie to wypłacane jest w Czechach. Istotne jest to, iż po przekroczeniu ww. okresu wynikającego z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, wyłączającego opodatkowanie w Polsce, wynagrodzenie za pracę wykonywaną w Polsce opodatkowane jest zarówno w Polsce jak i w Czechach.

Obowiązek wpłaty zaliczek wynika z art. 44 ust. 3d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że podatnicy będący nierezydentami uzyskujący dochody z zagranicy z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku pracy, są obowiązani wpłacać zaliczki na zasadach określonych w ust. 3a i 3c, po przekroczeniu okresu, który zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi warunek wyłączenia z opodatkowania tych dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku przy obliczaniu pierwszej zaliczki podatnik jest obowiązany uwzględnić dochody uzyskane od początku roku podatkowego.

Zasady ustalania zaliczek wynikają z art. 44 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nierezydenci uzyskujący dochody za pracę wykonywaną na terytorium RP są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód do opodatkowania uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę obliczoną w wyżej określony sposób można zmniejszyć, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, opłaconej w danym miesiącu zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Jednocześnie, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są również zobowiązani złożyć zeznanie o wysokości dochodu (poniesionej straty), w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Natomiast nierezydenci, jeżeli zamierzają opuścić terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed ww. terminem są zobowiązani złożyć zeznania za rok podatkowy urzędowi skarbowemu właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych przed opuszczeniem terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 45 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Dla obywatela Czech wykonującego pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zarówno wynagrodzenie za tę pracę, jak i wypłacane diety są wliczane do podstawy opodatkowania w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż jeśli zajdzie taka konieczność firma z siedzibą w Czechach do realizacji kontraktów długoterminowych założy oddział firmy w Polsce, W tym przypadku oddział firmy będzie ponosił koszty zatrudnienia pracowników w Polsce i osiągał zyski z działalności na terenie Polski za pośrednictwem oddziału.

O ile zgodnie z Umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, powstanie na terytorium Polski zakład, to oddział w Polsce będzie pełnił funkcję płatnika wobec pracowników czeskich oddelegowanych do pracy na terytorium Polski. Ww. funkcje oddział ten będzie pełnił od pierwszego miesiąca zatrudnienia tego pracownika w tym oddziale i począwszy od pierwszego wynagrodzenia wypłaconego przez ten oddział.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

W świetle art. 32 ust. 1 ww. ustawy zaliczki, o których mowa w art. 31, za miesiące od stycznia do grudnia, z zastrzeżeniem ust. 1a, wynoszą w 2008 roku:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali - 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 - 30% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
3. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali - 40% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
   
   

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).

Na podstawie art. 32 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 1, 1a i 2 zmniejsza się o kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, określonej w pierwszym przedziale obowiązującej skali podatkowej, jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie według ustalonego wzoru, w którym stwierdzi, że:

1. nie otrzymuje emerytury lub renty za pośrednictwem płatnika,
2. nie osiąga dochodów z tytułu członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną,
3. nie osiąga dochodów, od których jest obowiązany opłacać zaliczki na podstawie art. 44 ust. 3,
4. nie otrzymuje świadczeń pieniężnych od organu zatrudnienia lub od biura terenowego Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych,
5. ten zakład pracy jest właściwy do stosowania tego zmniejszenia.
   
   

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (art. 32 ust. 3b ww. ustawy).

W myśl art. 38 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 – 35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z ww. ust. 1a w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33 – 35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru.

W świetle art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Jeżeli obowiązek poboru przez płatników, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, zaliczek na podatek ustał w ciągu roku, płatnicy są zobowiązani sporządzić informację określoną w ust. 1 i przekazać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, lub urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, w terminie do dnia 15 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrana została ostatnia zaliczka, z zastrzeżeniem ust. 5 (art. 39 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z ust. 4 ww. artykułu, na pisemny wniosek podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, w związku z zamiarem opuszczenia przez niego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podmiot, o którym mowa w ust. 3, w terminie 14 dni od dnia złożenia tego wniosku, jest obowiązany do sporządzenia i przesłania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji, o której mowa w ust. 3.

Pracodawca może dokonać za swojego pracownika rocznego rozliczenia podatku dochodowego. Zgodnie z art. 37 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

1. poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 2-4,
3. nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 lub 4,
4. (uchylony)
5. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 5

• płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru, roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.
  
  

Przy dokonywaniu rocznego obliczenia podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnik:

1. uwzględnia koszty, o których mowa w art. 22 ust. 11,
2. odlicza od dochodu potrącone w ciągu roku składki na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b),
3. na wniosek podatnika odlicza od dochodu:
   a)(uchylona)
   b)zwrócone płatnikowi świadczenia, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 5 – jeżeli nie zostały one potrącone od dochodu przy poborze zaliczek,
4. odlicza od podatku:
   a.kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, pobranej w roku podatkowym,
   b.na wniosek podatnika kwotę, o której mowa w art. 27f, jeżeli podatnik w terminie, o którym mowa w ust. 1, złoży oświadczenie, w którym:
   - stwierdzi, że spełnia warunki określone w art. 27f,
   - wskaże liczbę dzieci, na które przysługuje odliczenie,
   - wskaże kwotę odliczenia, obliczoną zgodnie z art. 27f ust. 2-5,
5. dolicza do podatku obliczonego zgodnie z art. 27 otrzymany za jego pośrednictwem zwrot uprzednio zapłaconej i odliczonej składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. nr 210, poz. 2135).
   
   

Podatek wynikający z obliczenia rocznego przez płatnika jest podatkiem dochodowym należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą inną wysokość zobowiązania w podatku dochodowym (art. 39 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Roczne obliczenie podatku, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego i w tym samym terminie przekazują podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Różnicę między podatkiem wynikającym z rocznego obliczenia a sumą zaliczek pobranych za miesiące od stycznia do grudnia pobiera się z dochodu za marzec roku następnego. Różnicę tę, na wniosek podatnika, pobiera się z dochodu za kwiecień roku następnego. W razie gdy stosunek uzasadniający pobór zaliczek ustał w styczniu lub w lutym, różnicę pobiera się z dochodu za miesiąc, za który pobrana została ostatnia zaliczka. Pobraną różnicę płatnicy wpłacają na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy dla płatnika naczelnik urzędu skarbowego, łącznie z zaliczkami za te miesiące. Jeżeli z obliczenia rocznego wynika nadpłata, zalicza się ją na poczet zaliczki należnej za marzec, a jeżeli po pobraniu tej zaliczki pozostaje nadpłata, płatnik zwraca ją podatnikowi w gotówce. Zwrócone nadpłaty w gotówce płatnik potrąca z kwot pobranych zaliczek przekazywanych urzędom skarbowym, wykazując je w deklaracji, o której mowa w art. 38 ust. 1a.

Reasumując, należy stwierdzić, iż:

1. opodatkowaniu w Polsce będzie podlegać wynagrodzenie obywatela Czech z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w przypadku, gdy:
   - osoba ta będzie przebywała w Polsce przez okres lub okresy przekraczające łącznie 183 dni podczas każdorazowego dwunastomiesięcznego pobytu a wynagrodzenie będzie ponoszone przez Spółkę czeską niemająca zakładu ani siedziby w Polsce,
   - wynagrodzenie będzie ponoszone przez oddział czeskiej Spółki w Polsce,
2. do podstawy opodatkowania obywatela Czech wykonującego pracę na terytorium Polski wlicza się wszystkie źródła przychodów związanych z wykonywaniem tej pracy,
3. oddział czeskiej Spółki w Polsce stanie się płatnikiem od momentu zatrudnienia pracownika przez ten oddział i wypłacenia pierwszego wynagrodzenia przez ten oddział.
   
   

Interpretacja dotycząca zwolnień podatkowych, z jakich może skorzystać obywatel Czech rozliczający się w Polsce z dochodów (przychodów) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może być wydana tylko w przypadku wystąpienia przez nierezydenta z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego – w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.