INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się głównie usługami gastronomicznymi i cateringiem. Ewidencję zdarzeń gospodarczych Wnioskodawca prowadzi w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca zakupił (wspólnie z żoną) nieruchomość składającą się z gruntu i budynku gościnno-konferencyjnego, na podstawie aktu notarialnego z dnia 26 października 2007 roku za cenę 751.500 zł. Cena obejmowała zabudowaną nieruchomość gruntową, bez wyszczególnienia osobno wartości gruntu i wartości budynku.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych z dniem 1 stycznia 2008 roku – zgodnie z art. 22n ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż z tym dniem rozpoczął jej użytkowanie.

Z uwagi na brak wyszczególnienia w akcie notarialnym wartości gruntu i wartości budynku, Wnioskodawca w oparciu o art. 22g ust. 8 art. 22g ust. 9 ww. ustawy ustalił wartość początkową tych środków tj., przyjął wysokość wynikającą z wyceny z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia poprzedniego roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia zużycia. Wnioskodawca, z uwagi na brak fachowej wiedzy w zakresie wyceny nieruchomości, planuje jeszcze skorzystać z usług rzeczoznawcy majątkowego zajmującego się wyceną nieruchomości, by tym sposobem potwierdzić poprawność dokonanego przez siebie podziału wartości całej nieruchomości zabudowanej na wartość gruntu i budynku gościnno-konferencyjnego lub ewentualnie dokonać stosownych korekt w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób Wnioskodawca ma ustalić wartość początkową i wprowadzić do ewidencji środków trwałych grunt i budynek...
2. Czy dokonując wyceny gruntu przez rzeczoznawcę (który odpowiednio dokona wyceny jedynie wartości gruntu z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu o którym mowa w art. 22n oraz stanu i stopnia ich zużycia), Wnioskodawca może od łącznej ceny nabycia nieruchomości zabudowanej (określonej w akcie notarialnym) odjąć wartość gruntu (wycenioną przez rzeczoznawcę) i tym sposobem wyliczyć wartość początkową budynku gościnno-konferencyjnego dla potrzeb obliczania amortyzacji podatkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że grunty i budynki to odrębne środki trwałe. Zarówno grunty jak i budynki wpisuje się do ewidencji środków trwałych. Przy czym, zgodnie z art. 22a ww. ustawy wartość początkowa budynków podlega amortyzacji, natomiast grunty amortyzacji nie podlegają (art. 22c).

Jak podaje Wnioskodawca, przed wpisaniem do ewidencji niezbędne jest ustalenie wartości początkowej danego obiektu. W sytuacji zakupu środka trwałego, wartością początkową jest cena nabycia, przy czym w przypadku zakupu przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, brak jest informacji o wartości poszczególnych aktywów. W akcie notarialnym podana jest jedynie łączna cena nabycia obu środków trwałych, a nie każdego z osobna.

Zdaniem Wnioskodawcy, aby wprowadzić grunt i budynek do ewidencji środków trwałych i przystąpić do amortyzacji budynku gościnno-konferencyjnego, konieczne jest wyodrębnienie z całej ceny nabycia tę część ceny, która dotyczy wyłącznie budynku. Zgodnie z brzmieniem art. 22g ust. 8 i art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia poprzedniego roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. W tym celu Wnioskodawca planuje skorzystać z usług rzeczoznawcy majątkowego zajmującego się wyceną nieruchomości, który odpowiednio dokona wyceny jedynie wartości gruntu z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n ww. ustawy oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Mając w ten sposób określoną wartość gruntu, Wnioskodawca planuje od ceny nabycia (określonej w akcie notarialnym) odjąć wartość gruntu. Ustalona w ten sposób wartość budynku gościnno-konferencyjnego, będzie stanowić podstawę do naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22i ust. 1 ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j–22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym Wykazem stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2–18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia. W myśl art. 22g ust. 8 ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przez podatnika przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n, wartość początkową tego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że w akcie notarialnym zakupu nieruchomości podana jest łączna cena nabytego gruntu i położonego na nim budynku. Ustalenie w tym przypadku wartości początkowej środka trwałego - budynku, o którym mowa we wniosku, możliwe jest tylko na zasadach określonych w wyżej powołanym art. 22g ust. 8 ustawy. Wartość początkowa tego budynku nie może być zatem ustalona na podstawie art. 22g ust. 9 ustawy, zgodnie z którym, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 22g ust. 4 ustawy, wartość początkową ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w art. 22g ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika. Przepis art. 22g ust. 9 ten dotyczy bowiem wyłącznie sytuacji, w której środek trwały został wytworzony przez podatnika. Nie może zatem być stosowany w przypadku ustalania wartości początkowej środka trwałego nabytego w drodze kupna.

Niemniej jednak zauważyć należy, że przy dokonywaniu przez podatnika własnej wyceny wartości początkowej środka trwałego zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy, dopuszczalne jest skorzystanie m.in. z pomocy osób posiadających wiedzę fachową w tym zakresie, w tym biegłych. Należy mieć przy tym na uwadze, że art. 22g ust. 16 ustawy stanowi, że przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z uwagi na treść wyżej powołanego art. 22g ust. 8 ustawy należy uznać, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, wyrażające się przekonaniem, że wyłączenia wartości gruntu z podstawy do naliczania amortyzacji może dokonać na podstawie danych o cenach stosowanych na danym terenie, w odniesieniu do podobnych gruntów, w czasie zbliżonym do daty nabycia. Trzeba przy tym zauważyć, że cenę nabycia poszczególnych składników majątku wchodzących w skład zakupionej w 2007 r. nieruchomości, dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych – celem naliczenia amortyzacji, Wnioskodawca powinien ustalić przed oddaniem w 2008 r. środków trwałych do używania i wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.