INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza dokonywać dostaw towarów na rzecz szwedzkiego kontrahenta. Towary będą przemieszczane z terytorium Polski do magazynu położonego na terytorium Szwecji, po czym – po wywołaniu towaru przez szwedzkiego kontrahenta – towary będą przez niego pobierane. Dostawa za pośrednictwem magazynu w każdym przypadku dokonywana będzie na rzecz jednego, tego samego kontrahenta, znanego w momencie rozpoczęcia wysyłki towarów z Polski.

W okresie magazynowania, prawo do rozporządzania towarami przysługiwać będzie Spółce, po czym, po wywołaniu z magazynu przechodzić będzie na kontrahenta szwedzkiego (z chwilą pobrania przez niego towarów z magazynu).

Okres magazynowania terytorium Szwecji jest Zainteresowanemu nieznany. Spółka nie jest zarejestrowana na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium Szwecji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dostawa towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego za pośrednictwem magazynu stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej: WDT), o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz tego kontrahenta, a nie dwie następujące po sobie odrębne czynności opodatkowane:

    a)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do magazynu na terytorium Szwecji, stanowiącą WDT w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, oraz następującą po niej
    b) pdostawę towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego opodatkowaną poza terytorium Polski niezależnie od tego, czy szwedzkie przepisy nakładałyby w przedmiotowym przypadku na Spółkę obowiązek dokonania rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium Szwecji, czy też nie...
2. Czy Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury VAT dokumentującej WDT na rzecz kontrahenta szwedzkiego, nie później niż 7 dnia od dnia wydania towarów, rozumianego jako pobranie przez tego kontrahenta towarów z magazynu...
3. Czy obowiązek podatkowy z tytułu WDT na rzecz kontrahenta szwedzkiego powstanie z chwilą wystawienia faktury przez Zainteresowanego, jednakże nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy, rozumianej jako pobranie towarów z magazynu przez kontrahenta szwedzkiego (jeżeli przed tą datą Spółka nie wystawiła faktury VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, „przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (...)”. Zgodnie z powyższym przepisem, warunki niezbędne do uznania danej transakcji za WDT, są następujące:

• w jej wyniku nastąpić powinien wywóz towarów z Polski na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska,
• wywóz ten dokonywany winien być w wykonaniu czynności wymienionej w art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

Dodatkowo, w związku z brzmieniem art. 13 ust. 2 i 6 ustawy o VAT, dla uznania transakcji za WDT wymagane jest, by podmioty biorące udział w transakcji posiadały określone cechy:

• dokonującym dostawy powinien być podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT (art. 13 ust. 6 ustawy o VAT),
• nabywcą powinien być podatnik podatku od wartości dodanej bądź osoba prawna nie będąca podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 13 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o VAT).

Powyższe warunki nie dotyczą sytuacji, w których przedmiotem transakcji są wyroby akcyzowe zharmonizowane lub nowe środki transportu – odpowiednie warunki, jakie winny spełniać podmioty biorące udział w transakcji, określają punkty 3 i 4 powyższego przepisu.

W ocenie Spółki, wszystkie wymienione powyżej przesłanki wymagane do uznania transakcji opisanej w stanie faktycznym za WDT, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT (na rzecz kontrahenta szwedzkiego) są spełnione. Spółka pragnie bowiem zaznaczyć, iż:

• w wyniku transakcji, towary są wywożone na terytorium Szwecji (a więc - poza terytorium Polski), gdzie - przed ich fizycznym dostarczeniem dla kontrahenta - są one przechowywane w magazynie,
• wywóz towarów jest dokonywany w celu przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na kontrahenta szwedzkiego, co zdaniem Spółki stanowi czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W opinii Spółki, faktu tego nie zmienia okoliczność, iż przed faktycznym przeniesieniem tego prawa na kontrahenta szwedzkiego, towary są przez pewien czas składowane w magazynie. Składowanie to stanowi bowiem etap rozciągniętej w czasie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego, o czym świadczy fakt, iż w momencie rozpoczęcia dostawy z góry określony jest odbiorca tych towarów, jak również wszystkie istotne warunki transakcji (cena, warunki płatności, reklamacji itp.). Okres przebywania towarów w magazynie stanowi więc obok okresu, w którym towar jest faktycznie transportowany, jedynie kolejny etap tej samej - jednorodnej z punktu widzenia ekonomicznego - czynności opodatkowanej, która zostaje zakończona dopiero z chwilą pobrania towarów z magazynu. Wtedy dopiero dochodzi do przeniesienia na kontrahenta szwedzkiego prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a więc do zakończenia czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka zwraca uwagę na fakt, iż jak wielokrotnie podkreślał Europejski Trybunał Sprawiedliwości (dalej: ETS) w swoich rozstrzygnięciach, jednolite z ekonomicznego punktu widzenia świadczenie nie powinno być sztucznie rozbijane by nie zakłócać funkcjonowania systemu VAT (por. orzeczenie w sprawie 41/04 Levob Verzekeringen BV, orzeczenie w sprawie 349/96 CPP).

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa na rzecz kontrahenta szwedzkiego stanowi jednolite z ekonomicznego punktu widzenia świadczenie, które w świetle powyższych wyroków ETS nie powinno być sztucznie rozdzielane na dwie odrębne czynności opodatkowane (WDT własnych towarów oraz dostawa na terytorium Szwecji). Takie rozbicie byłoby uzasadnione w przypadku, gdyby z chwilą rozpoczęcia wywozu towarów na terytorium Szwecji nie był znany ich nabywca, który zostałby ustalony w czasie, gdy towary byłyby składowane w magazynie. Wówczas można by twierdzić, iż dostawa towarów do magazynu w Szwecji stanowi jedną czynność opodatkowaną (wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT), ulegającą zakończeniu z chwilą dostawy towarów do magazynu, natomiast dostawa do nabywcy (często poprzedzona szeregiem czynności przygotowawczych, jak np.: ustalenie terminu i warunków dostawy, negocjacje odnośnie ceny i warunków płatności) stanowi odrębną czynność opodatkowaną, nie związaną bezpośrednio z transportem towarów z Polski do magazynu. Na taką klasyfikację podatkową wskazywałby również ekonomiczny (biznesowy) aspekt transakcji. Taka sytuacja nie ma jednakże miejsca w analizowanym przypadku.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (dalej: WNT), albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Powyższy przepis wprowadza do polskiego systemu VAT instytucję tzw. przemieszczenia międzymagazynowego własnych towarów, które pod pewnymi warunkami może być uważane za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Aby zacytowany przepis znalazł zastosowanie, niezbędne jest spełnienie następujących warunków:

• przedmiotem dostawy są towary należące do przedsiębiorstwa podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, które zostały przez niego w ramach tego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte w tym również w ramach WNT lub importu towarów,
• towary przemieszczane są przez podatnika z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju,
• towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez podmiot je przemieszczający jako podatnika na terytorium państwa członkowskiego, na terytorium, którego towar jest przemieszczany.

Z konstrukcji przepisu wynika, że w przypadku, gdy choć jeden z wymienionych powyżej warunków nie będzie spełniony, transfer towarów nie będzie stanowił wewnątrzwspólnotowej dostawy, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

W opinii Spółki, towary przemieszczane do magazynu w Szwecji nie będą służyć czynnościom wykonywanym przez Spółkę na terytorium Szwecji, w charakterze podatnika. Konsekwentnie, jeden z warunków niezbędnych do uznania dostawy towarów do magazynu za WDT, o którym mowa w przytoczonym przepisie nie będzie spełniony. Zdaniem Zainteresowanego oznacza to, że transport towarów z Polski do magazynu w Szwecji nie będzie stanowił WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, a zatem nie można zasadnie postawić tezy, iż przedstawiona w stanie faktycznym transakcja stanowi dwie odrębne czynności opodatkowane: WDT o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT oraz następującą po niej dostawę opodatkowaną poza terytorium Polski.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca opiera na następujących założeniach:

• Jak wskazano powyżej, transport towarów z Polski do magazynu na terytorium Szwecji stanowi element wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów realizowanej z terytorium Polski na rzecz szwedzkiego kontrahenta. Tym samym, pobranie towarów z magazynu przez szwedzkiego kontrahenta nie będzie stanowić dla niego odrębnej dostawy towarów na terytorium kraju, lecz element wewnątrzwspólnotowej dostawy realizowanej z terytorium Polski. Tak więc, w świetle polskich przepisów, Spółka nie będzie dokonywać żadnych czynności opodatkowanych na terytorium Szwecji. W związku z tym, omawiane towary nie będą służyć wykonywaniu na terytorium Szwecji przez Spółkę czynności w charakterze podatnika.
• Nawet w przypadku, gdyby przyjąć, iż argumentacja przedstawiona wyżej nie jest prawidłowa i, że na gruncie VAT konsekwencje podatkowe transportu towarów do magazynu powinny być analizowane w sposób odrębny od samej dostawy towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego, w ocenie Spółki w oparciu o przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady, jak również odpowiednie szwedzkie przepisy w zakresie podatku od wartości dodanej, w przypadku uznania dostawy towarów na rzecz szwedzkiego kontrahenta za opodatkowaną na terytorium Szwecji, z uwagi na brak rejestracji Spółki na potrzeby rozliczeń VAT w tym kraju, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia podatku związanego z tą dostawą byłby zasadniczo nabywca towarów (tj. szwedzki kontrahent). W takiej sytuacji, pomimo dokonywania dostawy, której miejscem świadczenia jest terytorium Szwecji, Spółka nie byłaby podatnikiem z tytułu tej dostawy (byłby nim nabywca towaru), a więc należałoby uznać, że towary transportowane do magazynu nie służą Spółce do wykonywania w Szwecji czynności w charakterze podatnika.

Konsekwentnie, w opinii Zainteresowanego dostawa towarów do magazynu znajdującego się na terytorium Szwecji nie stanowi WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT.

Bez znaczenia, zdaniem Spółki jest kwestia traktowania przedmiotowej transakcji na gruncie przepisów państwa członkowskiego, na terytorium którego towar jest wysyłany (w analizowanej sytuacji – na terytorium Szwecji). W szczególności, na gruncie polskiego prawa podatkowego nie istnieje przepis, który uzależniałby klasyfikację podatkową transakcji jako WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT od tego, czy dostawa ta w świetle przepisów kraju, w którym położony jest magazyn będzie traktowana jako WNT, dokonane przez szwedzkiego kontrahenta lub czy na podstawie przepisów obowiązujących w tym kraju – Spółka będzie zobowiązana do dokonania rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT. W opinii Spółki, konsekwencje podatkowe czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Polski powinny być określone na podstawie obowiązujących w Polsce źródeł prawa, przy czym źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Polsce, zgodnie z art. 87 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej są:

• Konstytucja,
• ustawy,
• ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz
• rozporządzenia.

Do źródeł tych ustawodawca nie zaliczył przepisów obowiązujących w innych państwach członkowskich. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, konsekwencje podatkowe związane z transakcją opodatkowaną na terytorium Polski (taką jak WDT) nie mogą być uzależnione od regulacji w zakresie VAT obowiązujących na terytorium Szwecji. Przepisy te nie są bowiem źródłami prawa w Polsce.

Zdaniem Spółki, uznanie iż przepisy szwedzkie miałyby znaczenie dla określenia konsekwencji podatkowych powstałych na gruncie polskiego prawa mogłaby prowadzić do tego, iż w analogicznym stanie faktycznym (dostawa za pośrednictwem magazynu do odbiorcy w innym państwie członkowskim) byłaby traktowana w sposób odmienny tylko i wyłącznie z uwagi na różnice regulacji w zakresie VAT, obowiązujących w tych państwach członkowskich. Takie zróżnicowanie mogłoby prowadzić do tego, iż również pozycja podatkowa takich podatników różniłaby się, a więc pozycja jednego z podatników mogłaby być mniej korzystna niż drugiego. Oznaczałoby to pogwałcenie zasady unikania zakłócenia warunków konkurencji, której istota sprowadza się do zapewnienia wszystkim podatnikom działającym na rynku tych samych zasad opodatkowania, a która jest jedną z fundamentalnych zasad wspólnego systemu VAT.

Spółka zwróciła uwagę, iż jak wynika z pkt 4 preambuły do Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, „niezbędna jest zatem taka harmonizacja ustawodawstw dotyczących podatków obrotowych poprzez system podatku od wartości dodanej (VAT), która wyeliminuje, w miarę możliwości, czynniki, które mogą zakłócać warunki konkurencji zarówno na poziomie krajowym, jak i wspólnotowym”. Istotę zasady unikania zakłócania warunków konkurencji wielokrotnie podkreślał również ETS (przykładowo, w orzeczeniu w sprawie C-289/96 Happy Family).

Podsumowując, w opinii Spółki, ewentualny argument, iż możliwość uznania przedmiotowej transakcji za WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT uzależniona jest od tego, czy na gruncie przepisów szwedzkich Spółka miałaby obowiązek rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium tego kraju należałoby uznać za nietrafiony, jako że:

• szwedzkie przepisy w zakresie VAT nie stanowią źródeł prawa obowiązujących w Polsce, a tym samym – nie mogą mieć wpływu na klasyfikację podatkową transakcji, których miejscem świadczenia jest terytorium Polski,
• uznanie, iż uzależniona jest od tego, czy szwedzkie przepisy w zakresie VAT nakładają na Spółkę obowiązek rejestracji, czy też nie – mogłoby prowadzić do złamania zasady unikania zakłócania warunków konkurencji.

W świetle argumentów przedstawionych powyżej, w opinii Wnioskodawcy:

• dostawa towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego dokonana za pośrednictwem magazynu położonego na terytorium tego kraju stanowi jednorodną transakcję spełniającą warunki do uznania jej za WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT dokonaną przez Spółkę na rzecz kontrahenta szwedzkiego,

i jednocześnie

• brak jest przesłanek do uznania, iż transport towarów do magazynu na terytorium Szwecji stanowi WDT, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Konsekwentnie, nie można zasadnie postawić tezy, iż analizowana transakcja stanowi dwie następujące po sobie czynności opodatkowane – przesunięcie własnych towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT i następująca po nim dostawa opodatkowana poza terytorium kraju.

Na taką klasyfikację w ocenie Spółki nie może mieć wpływu treść szwedzkich przepisów w zakresie VAT, w szczególności przepisy regulujące obowiązek rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT obowiązujące w Szwecji.

Z informacji Spółki w zakresie szwedzkich przepisów wynika, że w przypadku wystawienia przez nią faktury dokumentującej WDT z Polski na rzecz szwedzkiego kontrahenta, kontrahent ten w zaistniałej strukturze transakcji (dostawa za pośrednictwem magazynu), w związku z brakiem rejestracji Spółki na potrzeby rozliczeń VAT w Szwecji, zasadniczo byłby zobowiązany do rozliczenia VAT z tytułu WNT na terytorium tego kraju. Tak czy inaczej, nie doszłoby do sytuacji, w której VAT należny z tytułu tej dostawy nie zostałby nigdzie rozliczony (ani w Polsce, ani też na terytorium Szwecji).

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług (dalej: Rozporządzenie VAT), „fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia licząc od dnia wydania towarów lub wykonania usługi”.

W opinii Spółki należałoby uznać, że w przypadku analizowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta szwedzkiego, wydanie towarów następuje z chwilą pobrania towarów będących przedmiotem dostawy z magazynu, a nie na przykład z chwilą wysyłki towarów do magazynu w Szwecji. Spółka zaznaczyła, iż w czasie gdy towary przechowywane są w magazynie, kontrahent szwedzki zasadniczo nie ma prawa do rozporządzania tymi towarami, nie można więc twierdzić, iż nastąpiło ich wydanie.

W związku z powyższym, w świetle § 13 ust. 1 Rozporządzenia VAT, Spółka ma obowiązek wystawienia faktury VAT na kontrahenta szwedzkiego w ciągu 7 dni od dnia wydania towarów z magazynu na rzecz tego kontrahenta.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o VAT, „ w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, (...)”. Dodatkowo, jak wynika z ust. 2 tego przepisu, w przypadku gdy przed upływem tego okresu podatnik wystawił fakturę VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej wystawienia.

Jak wynika z ustaleń pomiędzy Spółką a jej szwedzkim kontrahentem, w okresie w którym towary składowane są z magazynie, prawo do rozporządzania nimi przysługuje Zainteresowanemu. Prawo to przechodzi na kontrahenta dopiero po wyprowadzeniu towarów z magazynu. Konsekwentnie, w świetle definicji WDT zawartej w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotową dostawę na rzecz kontrahenta szwedzkiego należałoby uznać za dokonaną z chwilą, gdy uzyska on prawo do rozporządzania towarami jak właściciel, tj. z chwilą, gdy towary zostają wyprowadzone z magazynu.

W opinii Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych przepisów, w przypadku analizowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązek podatkowy powstanie:

• z chwilą wystawienia przez Spółkę faktury VAT, jednakże nie później niż
• 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu pobrania towarów z magazynu przez kontrahenta szwedzkiego (jeżeli przed tą datą Spółka nie wystawiła faktury VAT).

W związku z powyższym, Zainteresowany prosi o potwierdzenie swojego stanowiska, iż w przedstawionym stanie faktycznym:

1. dostawa towarów na rzecz szwedzkiego kontrahenta za pośrednictwem magazynu znajdującego się w Szwecji stanowi WDT, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, dokonaną przez Spółkę na rzecz tego kontrahenta, a nie dwie następujące po sobie odrębne czynności opodatkowane:

    a) wewnątrzwspólnotową dostawę towarów do magazynu na terytorium Szwecji, stanowiącą WDT w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, oraz następującą po niej
    b) dostawę na rzecz kontrahenta szwedzkiego opodatkowaną poza terytorium Polski niezależnie od tego, czy szwedzkie przepisy nakładałyby w analizowanym przypadku na Spółkę obowiązek dokonania rejestracji na potrzeby rozliczeń VAT na terytorium Szwecji, czy też nie.
2. Zainteresowany będzie zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej WDT na rzecz kontrahenta szwedzkiego nie później niż 7. dnia od dnia wydania towaru, rozumianego jako pobranie przez tego kontrahenta towarów z magazynu.
3. Obowiązek podatkowy z tytułu WDT na rzecz kontrahenta szwedzkiego powstanie:
       a) z chwilą wystawienia przez Spółkę faktury VAT, jednakże nie później niż
       b) 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy, rozumianej jako pobranie towarów z magazynu przez kontrahenta szwedzkiego (jeżeli przed tą datą Spółka nie wystawiła faktury VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.