INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani J. przedstawione we wniosku z dnia 23 kwietnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura - 30 kwietnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości łącznego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 05 września 2007r. wyrokiem Sądu Okręgowego orzeczono separację małżonków. Na skutek wniesionej apelacji wyrok ten nie był prawomocny aż do 09 stycznia 2008r., kiedy to Sąd Apelacyjny wydał postanowienie w sprawie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w sytuacji orzeczenia separacji małżonków, sformułowania: „pozostający w związku małżeńskim” oznacza, że pozostawali oni w związku małżeńskim i wspólności majątkowej do dnia poprzedzającego wyrok Sądu I instancji, czy też do dnia uprawomocnienia się tego wyroku – po zakończeniu sprawy przed Sądem Apelacyjnym...

Czy w przedstawionym stanie sprawy, małżonkowie – podatnicy mają legitymacje prawną do złożenia wspólnego zeznania rocznego za rok 2007 i mogą być opodatkowani łącznie...

Czy małżonkowie pozostawali w związku małżeńskim oraz istniała pomiędzy nimi wspólność majątkowa przez cały rok podatkowy 2007 (co separacja została usankcjonowana dopiero w następnym roku podatkowym – 2008), czy też – mimo uprawomocnienia się wyroku orzekającego separację w roku 2008 – nie mają prawa do wnioskowania o łączne opodatkowanie...

Zdaniem wnioskodawczyni w myśl art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu (…), między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, (…), na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym (…), opodatkowani łącznie (…).

Z brzmienia powołanego przepisu ustawy wynika, że ustawodawca:

1. dopuszcza formę łącznego opodatkowania podatników-małżonków,
2. wskazuje, że forma takiego opodatkowania ma tryb wnioskowy i następuje poprzez złożenie wspólnego zeznania za dany rok podatkowy,
3. warunkuje złożenie wspólnego zeznania rocznego istnieniem wspólności majątkowej pomiędzy małżonkami oraz pozostawaniem ich w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy.
   
   

Mając na uwadze, że powołana ustawa nie definiuje użytych pojęć „istnienia wspólności majątkowej” oraz „pozostawania w związku małżeńskim”, należy posiłkować się przepisami odrębnymi – prawa cywilnego. Te z kolei (art. 365 § 1 oraz 435 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego) stanowią, że dopiero prawomocne orzeczenia – w tym przypadku: wyrok sądu orzekającego separację – stają się wiążące dla stron, sądów, organów państwowych, organów administracji publicznej i osób trzecich. A zatem skoro orzeczenie sądu o separacji stało się prawomocne w roku podatkowym 2008, to należy uznać, że związek małżeński (i wspólność majątkowa) istniał przez cały rok podatkowy 2007 i małżonkowie – podatnicy mogą być łącznie opodatkowani i mogą złożyć wspólne zeznanie roczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.
Zasada wyrażona w ww. ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości nie powodującej obowiązku uiszczenia podatku.

Warunkiem umożliwiającym wspólne opodatkowanie małżonków jest niezaistnienie wyjątków przewidzianych w ustawie, które wyłączają łączne opodatkowanie. Wyjątki te przewidziane są w art. 6 ust. 8 ww. ustawy Zgodnie z powołanym powyżej przepisem sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006r. o podatku tonażowym.
Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zgodnie z art. 367 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964r. Nr 43, poz. 296) od wyroku sądu pierwszej instancji przysługuje apelacja do sądu drugiej instancji. Apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie 2 tygodni od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem (art. 369 § 1 k.p.c.). Wyrok sądu pierwszej instancji staje się prawomocny z chwilą upływu terminu do wniesienia środka odwoławczego. Natomiast wyrok sądu apelacyjnego (II instancji) jest prawomocny i kończy postępowanie w sprawie. Stosownie do art. 365 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego dopiero prawomocne orzeczenie wiąże strony, sąd który je wydał, inne sądy i inne organy państwowe i organy administracji publicznej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wyrok orzekający separację zapadł w dniu 05 września 2007r. jednak w wyniku wniesionej apelacji nie był prawomocny aż do 09 stycznia 2008r. W związku z powyższym należy stwierdzić, że separacja następuje z chwilą uprawomocnienia się wyroku sądu, zatem wyrok wydany w roku podatkowym 2007, a uprawomocniający się już w roku następnym nie stoi na przeszkodzie wspólnemu rozliczeniu separowanych małżonków za 2007r. Należy bowiem uznać, że aż do chwili uprawomocnienia wyroku orzekającego separację, w świetle prawa małżonkowie pozostają w związku małżeńskim, w którym do chwili uprawomocnienia się wyroku trwa wspólność majątkowa małżeńska (o ile wcześniej nie zawierano umów ustanawiających rozdzielność majątkową).

Stanowisko wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.