INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 20 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia urządzenia od kontrahenta z kraju UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia urządzenia od kontrahenta z kraju UE.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzącym zakład produkcyjny. Na potrzeby zakładu zamówiono urządzenie od dostawcy z innego kraju UE. Dostawca urządzenia nie będzie dokonywał jego montażu. Na potwierdzenie zamówienia dostawca wystawił w miesiącu grudniu 2007 r. fakturę wskazującą pełną kwotę należności oraz zobowiązującą do dokonania przedpłaty w wysokości 100% ceny urządzenia. Na podstawie tej faktury Spółka w grudniu 2007 r. dokonała wpłaty 100% należności. Dostawca nie wystawił faktury potwierdzającej jej otrzymanie i poinformował, iż wystawiona w grudniu 2007 r. faktura jest ostateczna. Dostawa urządzenia jeszcze nie nastąpiła.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu nabycia przez Spółkę ww. urządzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę, a więc w grudniu 2007 r. Dostawca wystawił fakturę będącą dokumentem ostatecznym. Treść faktury wskazuje, iż faktura ta dokumentuje dostawę, a nie przedpłatę, w związku z tym nie może być uznana za fakturę, o której mowa w art. 20 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym obowiązek podatkowy powstał na zasadzie określonej w art. 20 ust. 6 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów,
3. import towarów,
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. W świetle art. 9 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a - z zastrzeżeniem art. 10;
      
      
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zasady określające obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów zostały zamieszczone w art. 20 ustawy.

W myśl ust. 5 ww. artykułu w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Zgodnie natomiast z ust. 7 powołanego artykułu przepis ust. 6 stosuje się odpowiednio do faktur wystawianych przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzających otrzymanie przez niego od podatnika całości lub części należności przed dokonaniem dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju.

Z powołanych wyżej zapisów art. 20 wynika, że w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej potwierdzającej otrzymanie przez niego całości lub części należności powstaje obowiązek podatkowy.

We wniosku wskazano, iż dostawca przed dokonaniem dostawy wystawił w grudniu 2007 r. fakturę, w której wykazał całą kwotę należności przedmiotowej transakcji. Spółka przedpłatę uregulowała, przy czym nie otrzymała faktury potwierdzającej otrzymanie jej przez dostawcę. Jednocześnie uzyskała informację, iż takiej faktury nie otrzyma, gdyż wystawiona w grudniu 2007 r. faktura jest dokumentem ostatecznym. Spółka wskazała ponadto, że ww. faktura dokumentuje dostawę, a nie przedpłatę.

Analiza opisanego stanu faktycznego w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do wniosku, że otrzymaną fakturę Wnioskodawca winien traktować jako dokumentującą przedmiotową transakcję i w efekcie jej wystawienie, stosownie do art. 20 ust. 6 ustawy, spowodowało w Spółce powstanie obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.