INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu 20 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca podał, że w ostatnim czasie ukazały się dwa artykuły dotyczące opodatkowania nienależnie otrzymanych świadczeń i opodatkowania tzw. przychodów z innych źródeł.

Na tle treści w nich przedstawionych Wnioskodawca ma wątpliwość czy umarzane przez niego kwoty nienależnie pobranych świadczeń zarówno na podstawie umowy o pomocy społecznej (zasiłki stałe, okresowe, celowe) jak i na podstawie ustawy o świadczeniach rodzinnych (zasiłki rodzinne, zasiłki pielęgnacyjne, dodatki rodzinne itd.) oraz na podstawie ustawy o zaliczce alimentacyjnej (zaliczki alimentacyjne) stanowią przychody z innych źródeł i podlegają opodatkowaniu.

O ile w artykule „Nienależnie pobrane świadczenia a podatek dochodowy” autor jednoznacznie stwierdza, że przepisy w części dotyczącej świadczeń rodzinnych i zaliczki alimentacyjnej nakazują opodatkowanie wartości umorzonych nienależnie pobranych świadczeń, to w części dotyczącej świadczeń z ustawy o pomocy społecznej brakuje wykładni czy tę zasadę w przypadku tej ustawy również należy stosować.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanych przypadkach występuje przychód z innych źródeł i czy ciąży na Wnioskodawcy obowiązek przekazywania podatnikom formularzy PIT-8C...

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość umorzeń świadczeń rodzinnych czy też z pomocy społecznej nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Stanowisko takie należy wyprowadzić z treści art. 20 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w powiązaniu z treścią drugiego artykułu prasowego z 23 stycznia 2008 r.

Rodzaj świadczeń (w istocie chodzi o wsparcie socjalne dla najuboższych) podlega innemu uregulowaniu w zakresie ustalenia treści pojęcia „przychód”. Jeżeli wartość nienależnie pobranego świadczenia socjalnego bez względu na tytuł prawny została umorzona, to znaczy, że świadczeniobiorca nie posiada już żadnych środków finansowych, przy czym w wielu przypadkach egzekucję administracyjną prowadził przecież urząd skarbowy, który jako pierwszy poznaje sytuację majątkową dłużnika i stwierdza jego nieściągalność. W tej sytuacji bywają przypadki, że na skutek stanowiska tegoż urzędu Wnioskodawca wydaje decyzje o umorzeniu postępowania i nieściągalny dłużnik jest następnie obciążany przez tenże urząd podatkiem. Stan taki w ocenie Wnioskodawcy wydaje się być nielogiczny.

W przypadku omawianych świadczeń czy to rodzinnych i zaliczki alimentacyjnej, czy to z pomocy społecznej rozumianych jako wsparcie socjalne, umorzenie należności nie może powodować kolejnych obowiązków u świadczeniobiorców, tak zresztą dotkliwych bo finansowych.

Zdaniem Wnioskodawcy na potwierdzenie przedstawionej argumentacji przytoczyć należy treść art. 20 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uściśla o jakie przychody chodzi. Nadto z treści artykułu prasowego z 23 stycznia 2008 r. wynika, że tzw. „inne źródła” przychodu są powiązane z jakąkolwiek aktywnością zawodową, gospodarczą podatników. W przypadku świadczeń z pomocy społecznej i w części świadczeń rodzinnych (tam gdzie nie bierze się pod uwagę dochodu) nie ma mowy o aktywności uprawnionego, a zatem trudno postawić znak równości między osobą o której mowa w artykule, a tym kto nienależnie pobrał zasiłek np. stały czy pielęgnacyjny i który następnie został umorzony na skutek nieściągalności ustalonej przez urząd skarbowy.

Wnioskodawca uważa, że inne rozumienie przedmiotowej sytuacji pozostawałoby w sprzeczności z celem udzielania wsparcia społecznego najuboższych i z duchem ustaw pomocowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne wypłacone na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zaliczki alimentacyjne oraz zasiłki porodowe wypłacone na podstawie odrębnych przepisów, zaś zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 79 wolne od podatku dochodowego są świadczenia z pomocy społecznej.

W myśl art. 104 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) w przypadkach szczególnych, zwłaszcza jeżeli żądanie zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części stanowiłoby dla osoby zobowiązanej nadmierne obciążenie lub też niweczyłoby skutki udzielanej pomocy, właściwy organ na wniosek pracownika socjalnego lub osoby zainteresowanej może odstąpić od żądania takiego zwrotu.

Na podstawie art. 30 ust. 9 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) organ właściwy, który wydał decyzję w sprawie nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych, może umorzyć kwotę nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, jeżeli zachodzą szczególnie uzasadnione okoliczności dotyczące sytuacji rodziny.

Natomiast zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 22 kwietnia 2005 r. o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej (Dz. U. z 2005 r. Nr 86, poz. 732 ze zm.), organ właściwy wierzyciela może umorzyć należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu wypłaconych zaliczek, a także wierzyciela z tytułu nienależnie pobranej zaliczki, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną tych osób.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, Zainteresowany odstąpił od żądania zwrotu oraz umorzył kwoty nienależnie pobranych świadczeń przyznanych na podstawie ustawy o pomocy społecznej (zasiłki stałe, okresowe, celowe), ustawy o świadczeniach rodzinnych (zasiłki rodzinne, zasiłki pielęgnacyjne, dodatki rodzinne itd.) oraz na podstawie ustawy o zaliczce alimentacyjnej (zaliczki alimentacyjne).

Uregulowanie w przepisach o pomocy społecznej kwestii dotyczących odstąpienia od żądania zwrotu wydatków na udzielone świadczenie w całości lub w części świadczy o tym, iż odstąpienie takie jest również rodzajem świadczenia z pomocy społecznej i jako takie korzysta ze zwolnienia od podatku, w myśl cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 79 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podobnie przedstawia się sytuacja w przypadku przepisów o świadczeniach rodzinnych, a także o postępowaniu wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej. Udzielone na ich podstawie świadczenia, choć umorzone, podlegają zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z umorzeniami przedmiotowych świadczeń, osoby te uzyskują zatem przychód zwolniony z opodatkowania. Tym samym, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia z tego tytułu informacji PIT-8C.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.