INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz.770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2008 r. (data wpływu 17 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca (dalej: Spółka) dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT).

W celu zastosowania 0% stawki VAT dla przedmiotowych dostaw, obok spełnienia warunku, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Spółka gromadzi dowody (dokumenty), o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Spółka gromadzi następujące dokumenty w celu zastosowania stawki VAT 0% dla WDT:

• kopia faktury,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
• dokument przewozowy CMR.

W niektórych przypadkach (w szczególności, gdy transport organizuje nabywca towarów), Spółka napotyka na trudności związane z pozyskiwaniem dokumentu CMR, który zawierałby podpis/pieczęć odbiorcy towarów. Z tego względu na znajdujących się w jej posiadaniu dokumentach CMR, które Spółka otrzymuje w momencie wydania towaru przewoźnikowi, nie widnieje potwierdzenie otrzymania towaru przez odbiorcę towarów (dokument ten zawiera jednakże podpis/pieczęć Spółki oraz przewoźnika).

Jednocześnie Spółka dysponuje innymi dokumentami wskazującymi w sposób jednoznaczny, iż towary zostały dostarczone do odbiorcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (np.: dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, podpisane przez odbiorcę zbiorcze potwierdzenie odbioru towarów będących przedmiotem kilku dostaw, dokumentowanych kilkoma fakturami, korespondencja handlowa z odbiorcą towarów).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na gruncie art. 42 ust. 1 pkt 2 w powiązaniu z art. 42 ust. 3 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT posiadane przez Spółkę dokumenty, tj.:

• kopia faktury,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
• dokument przewozowy CMR bez podpisu/pieczęci odbiorcy towarów,
• dodatkowe dokumenty, które jednoznacznie wskazujące na fakt dostarczenia towarów do odbiorcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego (np.: dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, podpisane przez odbiorcę zbiorcze potwierdzenie odbioru towarów będących przedmiotem kilku dostaw, dokumentowanych kilkoma fakturami, korespondencja handlowa z odbiorcą towarów)
  - uprawniają Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane powyżej, zgromadzone przez niego dokumenty uprawniają go do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT warunkiem zastosowania 0% stawki VAT dla WDT jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 42 ust. 3 ww. ustawy, dowodami takimi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• kopia faktury,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Ustawodawca przewidział ponadto możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi). Możliwość ta wynika z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznaczne dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiło WDT, w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  

Dodatkowo, w myśl art. 5 ust. 1 zd. 1 Konwencji, list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy.

Jak wynika z powyższego, potwierdzenie otrzymania towarów przez odbiorcę poprzez jego podpis nie jest obligatoryjnym elementem dokumentu CMR, zgodnie z postanowieniami ww. Konwencji. Tym samym, w przypadku gdy Spółka posiada dokument CMR zawierający wszystkie elementy wymienione w art. 6 Konwencji, na którym brak jest natomiast podpisu odbiorcy, uznać należy, iż spełniony jest warunek posiadania „prawidłowego" dokumentu przewozowego.

Spółka ma natomiast świadomość, iż w sytuacji opisanej w powyższym stanie faktycznym mogą powstać wątpliwości, czy z dokumentu tego jednoznacznie wynika, iż towary zostały dostarczone do miejsca przeznaczenia na terytorium innego państwa członkowskiego. Niemniej jednak, w takim przypadku znajduje zdaniem Spółki zastosowanie przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, tj. możliwość posłużenia się przez Spółkę dokumentami uzupełniającymi.

W opinii Spółki, dodatkowymi dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, mogą być przykładowo:

• uzyskane od nabywcy z innego państwa UE potwierdzenie, zawierające jego podpis, iż będące przedmiotem WDT towary zostały do niego dostarczone, w tym potwierdzenie zbiorcze, odnoszące się do dostaw udokumentowanych kilkoma fakturami,
• potwierdzenie zapłaty za towary będące przedmiotem WDT,
• korespondencja handlowa z nabywcą.

Zdaniem Spółki, ze wszystkich wskazanych w powyższym stanie faktycznym dokumentów zgromadzonych przez Spółkę, tj. 3 dokumentów obligatoryjnych w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT oraz wskazanych dokumentów uzupełniających, jednoznacznie wynika, iż będące przedmiotem WDT towary zostały dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Spółka pragnie zaznaczyć, iż zaprezentowane przez nią stanowisko znajduje potwierdzenie w praktyce organów podatkowych.

W decyzji naczelnika Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 listopada 2007 r. nr 1401/PH-I/4407/14-181/06/PV-I wyrażono następujący pogląd: Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, iż (...) Strona zapytała nie tylko o sposób dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, ale również wskazała, iż w Jej opinii na liście przewozowym CMR nie musi znajdować się potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę. W ocenie organu odwoławczego stanowisko Strony w tym zakresie jest prawidłowe. Należy bowiem wskazać, iż z zacytowanego wyżej art. 6 ust. 1 ww. Konwencji nie wynika taka konieczność, z tego też względu Strona winna za pomocą innych dowodów dowieść, iż wysyłany towar został przez odbiorcę otrzymany. Z racji okoliczności, że brak jest - jak wskazano uprzednio - wzoru dokumentu potwierdzającego otrzymanie towaru przez odbiorcę, jako dowód potwierdzający otrzymanie towaru przez zagranicznego kontrahenta Strony winien być dopuszczony każdy dokument, z którego jednoznacznie wynikać ma fakt przedmiotowego odbioru towaru.

Stanowisko Spółki potwierdza także pismo Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie - postanowienie z dnia 6 kwietnia 2007 r. nr D2/443-9/07/AR: Jak wynika z przywoływanych powyżej przepisów, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0 % uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Istotą przywoływanych przepisów jest zobowiązanie Podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju. Należy zaznaczyć, iż ustawodawca w powołanych wyżej przepisach nie określił w sposób jednoznaczny formy dokumentu potwierdzającego dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Jedynym warunkiem jest, by potwierdzał on ponad wszelką wątpliwość przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zatem, podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie do innego państwa członkowskiego. Jeżeli zgromadzone przez spółkę dokumenty spełniają powyższe wymogi, to stanowią dowód w rozumieniu przepisów art. 42 ust. 3 przywoływanej ustawy, pozwalający na zastosowanie stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów.

Ponadto, na szczególna uwagę zasługuje fakt, iż stanowisko prezentowane przez Spółkę zostało także potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2008 r., sygn. ILPP2/443-71/07-2/IM. Jak wynika z powyższego pisma, „z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w niektórych przypadkach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, gdy transport towarów organizował kupujący, Wnioskodawca nie posiada listu przewozowego z podpisem nabywcy towarów. Posiada list przewozowy wystawiony przez przewoźnika odbierającego towar (bez podpisu nabywcy), kopię faktury i specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów. Równocześnie Spółka posiada takie dokumenty, jak korespondencja handlowa z nabywcą, jego zamówienie oraz dokument potwierdzający zapłatę za towar. W przypadku, gdy dokument przewozowy otrzymany przez przewoźnika nie potwierdza jednoznacznie, że towar został dostarczony do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, dokumentami które potwierdzają fakt dostawy mogą być również posiadane przez Spółkę ww. dokumenty, takie jak: oświadczenie nabywcy o otrzymaniu towarów, korespondencja handlowa, zamówienie, dokument potwierdzający zapłatę. Biorąc pod uwagę powyższe unormowania oraz stan faktyczny opisany we wniosku, stwierdza się, iż Wnioskodawca posiada dokumenty spełniające wymogi dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, a tym samym Spółka ma prawo do zastosowania stawki podatku 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, potwierdzonych tymi dokumentami".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.