INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa przedstawione we wniosku z dnia 14.04.2008 r. (data wpływu 21.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.04.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłaty rocznej z tytułu wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpatrując sprawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług ustalonej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntów należących do Skarbu Państwa w uchwale sygn. I FPS 1/06 z dnia 8 stycznia 2007 roku stwierdził, iż opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed 1 maja 2004 roku, gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów i usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 roku w sprawie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy. W uzasadnieniu wyroku w części V Sąd przyjął, iż dostawa towaru - oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste - jeżeli nastąpiło przed 1 maja 2004 roku (tj. przed tym dniem dokonano wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustaleniu tego prawa) nie podlega podatkowi od towarów i usług. Z powyższego wynika, iż istotna jest data ujawnienia w księdze wieczystej, a nie data zawarcia aktu notarialnego.

W przedmiotowej sprawie firmy: Pxx-Xxxxxxxx S.A. z siedzibą w Wxxxxxxxx, Pxxxxx Xxxxxx Yxxxxxx Zxxxx S.A. z siedzibą w Pxxxxx oraz Zxxxxx Xxxxxxxxxxxx Yxxx-Zxxxx S.A. z siedzibą w Wxxxxxxxx kwestionują doliczanie przez Starostwo Powiatowe w Mxxxxx Xxxxxxxxxxx do opłat z tytułu użytkowania wieczystego podatku od towarów i usług w wysokości 22%.

Powyżsi użytkownicy nabyli prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 roku na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1990 roku o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.). Prawo użytkowania wieczystego dla PXY Zxxxx S.A. zostało wpisane do ksiąg wieczystych po dniu 1 maja 2004 roku, natomiast prawo użytkowania wieczystego Pxx-Xxxxxxxx S.A. i ZXYZ S.A. do dnia dzisiejszego nie zostało ujawnione w księgach wieczystych.

W związku z tym biorąc pod uwagę przywołaną uchwałę z dnia 8 stycznia 2007 roku Starostwo Powiatowe do opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego dla powyższych użytkowników dolicza podatek VAT w wysokości 22%.

Do wniosku zostały dołączone:

1. Decyzje o nabyciu prawa użytkowania wieczystego.
2. Wypisy z ksiąg wieczystych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku nabycia użytkowania wieczystego z mocy prawa przed dniem 1 maja 2004 roku, gdy wpis tego prawa w księdze wieczystej został dokonany po dniu 1 maja 2004 roku, należy do opłaty rocznej doliczyć podatek od towarów i usług w wysokości 22%...
2. Czy w przypadku nabycia użytkowania wieczystego z mocy prawa przed dniem 1 maja 2004 roku, gdy prawo użytkowania wieczystego nie zostało ujawnione w księgach wieczystych, należy do opłaty rocznej doliczyć podatek od towarów i usług w wysokości 22%...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z uchwałą siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt I FPS 1/06 z dnia 8 stycznia 2007 r. tylko opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała podatkowi od towarów usług, po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ani nie zawiera w sobie należnego podatku, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy.

W uzasadnieniu uchwały Sąd stwierdził: Oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów. W przypadku, gdy taka czynność nastąpiła przed dniem 1 maja 2004 r. (tj. przed tym dniem dokonano wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustanowieniu tego prawa) nie podlega ona obecnie podatkowi od towarów i usług.

Zgodnie z powyższą uchwałą Starostwo Powiatowe w Mxxxxx Xxxxxxxxxxx do opłaty z tytułu użytkowania wieczystego gruntów ustanowionego na mocy decyzji administracyjnej dolicza podatek od towarów i usług w przypadkach, kiedy oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste nastąpiło przed dniem 1 maja 2004 roku, a wpis tego prawa w księdze wieczystej nastąpił po dniu 1 maja 2004 roku (przypadek PXY Zxxxx), bądź do chwili obecnej nie nastąpiło uwidocznienie prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej (przypadek Pxx-Xxxxxxx S.A. i ZXYZ S.A.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w myśl art. 5 ust. 2 ustawy - czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami natomiast, zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Kwestie dotyczące prawa wieczystego użytkowania uregulowane zostały w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Z zawartych tam regulacji wynika, iż użytkowanie wieczyste stanowi wprawdzie prawo do rzeczy cudzej, ale daje użytkownikowi wieczystemu uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. W świetle art. 233 § 1 użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Z kolejnych przepisów Kodeksu (art. 234, 235 i 237) wynikają kolejne uprawnienia użytkownika wieczystego ukształtowane na wzór uprawnień właściciela. W wyniku ustanowienia prawa wieczystego użytkowania dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty należy uznać, że oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie dokonane po dniu 1 maja 2004 r. stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Konsekwencją przyjętego stanowiska, że oddanie nieruchomości w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów będzie stwierdzenie, że w przypadku, gdy taka czynność nastąpiła przed dniem 1 maja 2004 r., nie podlega ona obecnie podatkowi od towarów i usług. W przypadku dostawy towarów zasadą jest bowiem, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru – art. 19 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) - sprzedaż nieruchomości albo oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga zawarcia umowy w formie aktu notarialnego. Oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste i przeniesienie tego prawa w drodze umowy wymaga wpisu w księdze wieczystej. Artykuł 71 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Zgodnie z ust. 4 opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Starostwo stwierdza, że wymienieni użytkownicy nabyli prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości (Dz. U. Nr 79, poz. 464 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy – grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność gminy (związku międzygminnego), z wyłączeniem gruntów Państwowego Funduszu Ziemi, będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie państwowych osób prawnych innych niż Skarb Państwa stają się z tym dniem z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego (...). W myśl art. 2 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości – nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntów, o których mowa w ust. 1, oraz własności budynków, innych urządzeń i lokali, o których mowa w ust. 2, stwierdza się decyzją wojewody w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub decyzją zarządu gminy w odniesieniu do nieruchomości stanowiących własność gminy (...).

Ze stanu faktycznego wynika ponadto, że prawo użytkowania wieczystego dla PXY Zxxxx S.A. zostało wpisane do ksiąg wieczystych po dniu 1 maja 2004 r., natomiast prawo użytkowania wieczystego Pxx-Xxxxxxxx S.A. i ZXYZ S.A. nie zostało ujawnione w księgach wieczystych.

Instytucja ksiąg wieczystych jest obecnie uregulowana w ustawie z dnia ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 124, poz. 1361 ze zm.). Księgi wieczyste to specjalny rodzaj rejestru, który przedstawia stan prawny nieruchomości, czyli pozwala autorytarnie ustalić, komu i jakie przysługują prawa do danej nieruchomości. Wszelkie prawa rzeczowe powinny być ujawnione w księgach wieczystych, które są do wglądu publicznego. W ten sposób księgi zapewniają maksymalne bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami. Polski system ksiąg wieczystych nie jest jednak doskonały z uwagi na nieprzyjęcie w pełni zasady powszechności. Przepisy ustawy tylko w niektórych przypadkach przewidują obowiązek ujawnienia praw.

Analiza powyższych przepisów pozwala na stwierdzenie, że wpis do księgi wieczystej nie przesądza w opisanym przypadku o nabyciu prawa do użytkowania wieczystego. Należy uznać, że nabycie tego prawa nastąpiło w tej sytuacji przed 1 maja 2004 r. (tj. że użytkownicy nabyli prawo użytkowania wieczystego z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. na podstawie przepisów ww. ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości); Starostwo pobiera opłaty za użytkowanie wieczyste również w przypadku braku stosownego wpisu w księdze.

Reasumując, opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego gruntów, ustanowionego przed dniem 1 maja 2004 r., gdy taka czynność nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), po wejściu w życie nowej regulacji prawnej tj. ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ani nie zawiera w sobie podatku należnego, ani też nie powinna być powiększona o taki podatek na podstawie przepisów tej ustawy.

Zatem w przedmiotowej sprawie, opłaty roczne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.