INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2008 r. (data wpływu 15 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej prywatnym samochodem osobowym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na dojazdy z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej prywatnym samochodem osobowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na zasadach ogólnych z obowiązkiem prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Działalność prowadzona jest poza miejscem zamieszkania. Odległość z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej wynosi około 60 km. Wnioskodawca do firmy dojeżdża prywatnym samochodem osobowym nie wprowadzonym do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy właściciel firmy, dojeżdżając samochodem osobowym z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z ww. dojazdem (np. w formie delegacji, kilometrówki)...

Zdaniem Wnioskodawcy, dojazd do siedziby prowadzonej działalności gospodarczej pociąga za sobą odpowiednie koszty eksploatacji samochodu (tj. koszt paliwa, oleju, zużycia części zamiennych itp.). Wnioskodawca zaznacza, iż dojazd do firmy jest niezbędny do tego, aby mógł prowadzić działalność gospodarczą, a poza tym wiąże się z kosztami. Kierując się zebranymi przez siebie informacjami Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty związane z dojazdem z miejsca zamieszkania do miejsca prowadzenia działalności gospodarczej prywatnym samochodem osobowym są ponoszone w celu wykonywania działalności gospodarczej, a tym samym mogą być rozliczane na zasadach kilometrówki (ewidencja przebiegu pojazdu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

• musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;

• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);

• musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. W celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 5 cytowanej powyżej ustawy przebieg pojazdu, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 36 i 46, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów nie wprowadzonych do ewidencji środków trwałych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej nie stanowią kosztu uzyskania przychodów. Zaznaczyć także należy, iż podatnik zobowiązany, jest posiadać dowody dokumentujące poniesienie wydatków (stwierdzające ich wysokość). Elementy jakie powinna zawierać prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu określa art. 23 ust. 7 ustawy. Stanowi on, iż ewidencja, o której mowa w ust. 5 powinna zawierać co najmniej: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za 1 km przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za 1 km przebiegu oraz podpis podatnika (pracodawcy) i jego dane.

Z powyższego wynika, iż jeżeli codzienne dojazdy Wnioskodawcy z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania działalności są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania firmy, a w konsekwencji do osiągnięcia przez Wnioskodawcę przychodów, wydatki poniesione na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej do wysokości określonej w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków poniesionych na ww. cel do kosztów uzyskania przychodów jest właściwe prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdów oraz prawidłowe dokumentowanie poniesionych wydatków.

Wskazać należy, iż zgodnie z art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) interpretacja indywidualna wydana przez tutejszy organ podatkowy zawiera ocenę zawartego we wniosku stanowiska Wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. W świetle powyższego oceniane są tylko takie wydatki, które zostały przedstawione w zawartym przez Wnioskodawcę stanowisku oraz zdarzeniu przyszłym.

Reasumując, do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca ma prawo zaliczyć wydatki poniesione w związku z eksploatacją pojazdu do wysokości wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu, prowadzonej w związku z wykorzystywaniem samochodu osobowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.