INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa owoców. Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej M. która z kolei należy do grupy kapitałowej X. (dalej jako: „Grupa X.”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Naczelnym podmiotem Grupy X. jest K. (dalej jako: ,,X. X.” lub „Pożyczkodawca”), będący podmiotem prawa holenderskiego. Do podstawowych zadań X. X. należy m.in. kierowanie Grupą X., w tym wspieranie poszczególnych podmiotów ją tworzących poprzez m.in. udzielanie finansowania podmiotom z Grupy X. i pozyskiwanie finansowania. W ramach tej działalności, X. X. udziela i będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład Grupy X. Do tej pory X. X. udzielił wielu pożyczek m.in. podmiotom ze Szwecji, Niemiec, USA, Holandii, Wielkiej Brytanii. X. X. zamierza w przyszłości również udzielać pożyczek podmiotom z grupy, w tym podmiotom z Polski (również innym niż Wnioskodawca).

Ponadto, X. X. prowadzi także działalność produkcyjną, badawczą (prowadzenie centrum zajmującego się rozwojem nowych technologii) oraz usługową (usługi IT).

W konsekwencji, należy uznać, iż X. X., który nie jest bankiem, faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należącym do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w tym zakresie nie została jednoznacznie wskazana w dokumentach założycielskich X. X., ponieważ brak jest takiego wymogu w prawie holenderskim. Jednocześnie X. X. składa roczne sprawozdania do Holenderskiego Banku Narodowego dotyczące międzynarodowych przepływów kapitałowych.

Pożyczkodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Holandii. Świadczone przez niego usługi w zakresie udzielania pożyczek są traktowane w Holandii jako zwolnione z opodatkowania VAT.

Wnioskodawca w najbliższym czasie zamierza wystąpić do X. X. o udzielenie finansowania. X. X. udzieli finansowania albo w formie jednej pożyczki albo wielu pożyczek.

Umowy pożyczki zostaną zawarte pod prawem holenderskim lub polskim. Środki finansowe przeznaczone do udzielenia finansowania w momencie zawarcia umów będą znajdowały się na zagranicznych rachunkach bankowych Pożyczkodawcy. Umowy zostaną podpisane w Holandii (przez osoby reprezentujące Pożyczkodawcę) oraz w Polsce (przez osoby reprezentujące Wnioskodawcę). Pożyczkodawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie posiada w Polsce miejsca zarządu. Pożyczkodawca nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, otrzymane od X. X. pożyczki będą stanowiły czynności opodatkowane w Polsce podatkiem od towarów i usług (dalej jako:”VAT”), zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 i w konsekwencji pozostaną poza zakresem opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych (dalej jako: „PCC”) na podstawie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o PCC...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, w przypadku gdyby pożyczki udzielone przez X. X. nie podlegały opodatkowaniu VAT, podlegałaby zwolnieniu z opodatkowania PCC na podstawie art. 9 pkt 10 lit a) ustawy o PCC...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest opodatkowanie umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W zakresie podatku od towarów i usług została wydana przez tut. Organ odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 1 ust 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PCC, opodatkowaniu PCC podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy. Jednakże, na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o PCC podatek zostanie nałożony tylko w przypadku, jeśli przedmiotem czynności są rzeczy znajdujące się na terytorium Polski lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Polski (ewentualnie rzeczy znajdujące się poza terytorium Polski lub prawa majątkowe wykonywane poza terytorium Polski jeżeli nabywca ma miejsce zamieszkania w Polsce i umowa została dokonana w Polsce).

Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b ustawy o PCC, czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zamiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniona od podatku VAT (poza umowami dot. nieruchomości oraz udziałów i akcji w spółkach handlowych), nie podlegają opodatkowaniu PCC.

W konsekwencji, otrzymane od X. X. pożyczki nie będą podlegać opodatkowaniu PCC, ponieważ będą to czynności zwolnione z VAT, które zostaną rozliczone w Polsce poprzez mechanizm reverse charge przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że otrzymane od X. X. pożyczki, w przypadku jeśli nie będą czynnościami opodatkowanymi VAT (zwolnionymi z VAT), będą zwolnione z opodatkowania PCC, na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC, jako pożyczki otrzymane od przedsiębiorcy niemającego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzącego działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Jak Wnioskodawca wskazał powyżej, pożyczki podlegają opodatkowaniu PCC. Zgodnie z art. 4 pkt 7 ustawy o PCC, obowiązek podatkowy ciąży na biorącym pożyczkę. Podstawową opodatkowania jest kwota lub wartość pożyczki (art. 6 ust. 1 pkt 7 ustawy o PCC), natomiast stawka podatku wynosi 2% (art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o PCC). Jednocześnie ustawa o PCC w art. 9 pkt 10 lit. a) zwalnia z opodatkowania PCC pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Polski siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe zwolnienie obejmuje te transakcje w których udzielającym pożyczki jest zagraniczny podmiot, zajmujący się kredytowaniem/udzielaniem pożyczek. Warunkiem zwolnienia nie jest przy tym, aby podmiot udzielający pożyczki był formalnie zarejestrowany jako instytucja finansowa (np. bank) lub by działalność finansowa była wpisana do jego statutu jako przedmiot działalności. Istotne jest jedynie, aby jego działalność była związana z udzielaniem finansowania poprzez udzielanie pożyczek/kredytów.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż w wielu krajach nie jest wymagane, aby działalność w zakresie pożyczek była prowadzona w ściśle określonej formie prawnej lub by była odzwierciedlona w dokumentach korporacyjnych (lub rejestrowych) spółki.

Taka interpretacja art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC wynika z faktu, iż celem ww. zwolnienia jest zrównanie kredytów/pożyczek udzielanych przez zagraniczne podmioty, tak aby były one równie konkurencyjne co pożyczki udzielane przez polskich podatników. O ile bowiem w przypadku pożyczek/kredytów od polskich podmiotów nie będzie opodatkowania PCC ze względu na to, iż będą one podlegać VAT (będą zwolnione z VAT), o tyle w przypadku usług świadczonych przez zagranicznych podatników niepodlegających VAT (np. z USA), mogą one być opodatkowane PCC (jeśli są świadczone np. dla osób fizycznych nieprowadzonych działalności gospodarczej). Aby zatem zrównać te czynności wprowadzono ww. zwolnienie z opodatkowania PCC. Mając zatem na uwadze, iż jak Wnioskodawca wskazał powyżej, zwolnienie z opodatkowania VAT pożyczek udzielanych przez polskich podatników ma zastosowanie niezależnie od formalnego statusu pożyczkodawcy, logicznym jest, iż również w przypadku pożyczek udzielanych przez zagraniczne podmioty, nie jest istotne, czy posiadają one status instytucji finansowej oraz jaka jest treść ich statutu.

Znajduje to potwierdzenie w literaturze przedmiotu. Aleksy i Mieczysław Goettel w komentarzu do ustawy o PCC wskazują, że ustawodawca zwalniając z PCC pożyczki udzielane przez zagranicznych przedsiębiorców chciał je zrównać z pożyczkami od polskich podmiotów: „Zwalniając je od podatku, ustawodawca kieruje się zapewne sytuacją polskich przedsiębiorców świadczących usługi pośrednictwa finansowego. Usługi takie, jak wiadomo, są zwolnione od podatku od towarów i usług, co w konsekwencji oznacza wyłączenie ich od opodatkowania również na gruncie u.p.c.c. - zob. tezę nr 28 do art. 1. Brak zatem szczególnych powodów, aby świadczący podobne usługi zagraniczni przedsiębiorcy byli obciążeni tą daniną.”

Natomiast Zbigniew Ofiarski, w komentarzu do ustawy o PCC wskazuje, że nie jest ważna forma organizacyjno-prawna pożyczkodawcy a jedynie miejsce jego siedziby i przedmiot działalności: „Istotne jest to, że nie ograniczono tego zwolnienia do przedsiębiorców prowadzących działalność w ściśle określonej formie organizacyjno-prawnej, natomiast decydujące znaczenie mają dwie przesłanki, które muszą być spełnione łącznie: brak siedziby lub zarządu przedsiębiorcy na terytorium Polski oraz przedmiot prowadzonej działalności, tzn. prowadzenie tej działalności w zakresie kredytowania lub udzielania pożyczek.”

Wnioskodawca podnosi, że również organy podatkowe potwierdzają takie stanowisko, wskazując, iż dla uznania, że ma zastosowanie zwolnienie nie jest konieczne, ani prowadzenie działalności w określonej formie organizacyjno-prawnej, ani wpisanie działalności w zakresie udzielania pożyczek/kredytów do statutu pożyczkodawcy. Istotne jest jedynie, aby pożyczkodawca prowadził taką działalność i miał siedzibę (miejsce zarządu) poza Polską. W szczególności, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 22 listopada 2011 r., nr IBPBII/1/436-386/11/MZ, wskazał, że: ,,Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca, na podstawie zawieranych umów, zamierza zaciągać pożyczki od X - osoby prawnej, niemającej siedziby, miejsca zarządzania, ani nieprowadzącej jakiejkolwiek działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. X zajmuje się m.in. działalnością w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Działalność w tym zakresie nie została wskazana w dokumentach założycielskich X, ze względu na brak takiego wymogu w prawie brytyjskim. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast X jest czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Wielkiej Brytanii. Co do zasady, umowy pożyczki będą zawierane przez Wnioskodawcę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, a pieniądze będące przedmiotem tych umów w dniu ich zawarcia znajdować się będą w Polsce. Mogą także zdarzyć się sytuacje, gdy umowa pożyczki zostanie podpisana poza terytorium kraju i pieniądze, w momencie jej zawarcia, znajdować się będą na zagranicznych rachunkach bankowych.

(...) Niezależnie od powyższego, w przypadku, gdyby dana umowa pożyczki została zawarta na terytorium Polski lub przedmiot tej umowy znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a ustalenia Wnioskodawcy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie były prawidłowe i tym samym umowa pożyczki podlegałaby opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zastosowanie będą mieć uregulowania art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek. Dla zwolnienia pożyczek na podstawie omawianego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym pożyczki udzielane przez kontrahenta zagranicznego, mającego swoją siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będą – na mocy art. 9 pkt 10 lit a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych - zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe”.

Wnioskodawca podnosi, że podobne stanowisko zostało również wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 marca 2011 r., nr IPPB2/436-43/11-2/MZ, w której wskazano, iż pożyczka udzielona przez zagraniczny powiązany podmiot, który w ramach statutowej działalności udziela pożyczek dla wyłącznego użytku podmiotów z grupy, może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC: „Natomiast w przypadku, gdy umowy pożyczek nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

Reasumując należy stwierdzić, iż umowy pożyczek będą podlegały podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli zostaną spełnione przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast, jeżeli ww. umowy pożyczek będą objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, powyższe czynności zostaną wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż jeżeli umowy pożyczek nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie”.

Wnioskodawca wskazuje, że podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 marca 2011 r., nr IPPB2/436-22/11-4/AF: „Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zwalnia się od podatku pożyczki udzielane przez przedsiębiorców niemających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, prowadzących działalność w zakresie kredytowania oraz udzielania pożyczek.

Dla zwolnienia pożyczek na podstawie powyższego przepisu nie ma znaczenia forma prawna pożyczkodawcy, lecz jedynie prowadzenie działalności kredytowej oraz udzielania pożyczek przez ten podmiot. Działalność taka winna być prowadzona na podstawie regulacji prawnych obowiązujących w kraju pożyczkodawcy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że pożyczki będą udzielane przez pożyczkodawcę mającego siedzibę w USA. Pożyczkodawca nie jest bankiem, ale faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na regularnym udzielaniu pożyczek podmiotom należącym do tej samej grupy kapitałowej.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, iż jeżeli umowy pożyczki nie zostaną objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, wówczas znajdzie zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie”.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają także np. interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 listopada 2010 r., nr IPPB2/436-321/10-3/AF, z dnia 12 maja 2010 r., nr IPPB2/436-66/10-2/MZ, z dnia 23 grudnia 2009 r., nr IPPB2/436-361/09-4/MZ, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 1 października 2009 r., nr IBPBII/1/436-183/09/MZ oraz z dnia 20 kwietnia 2009 r., nr IBPBII/1/436-31/09/MZ.

W opinii Wnioskodawcy, podobną sytuacją będziemy mieć do czynienia w przypadku pożyczek, które ma udzielić X. X. Pożyczkodawca, bowiem choć formalnie nie jest instytucją finansową, faktycznie świadczy usługi w zakresie finansowania podmiotów z grupy poprzez udzielanie pożyczek. Ta działalność nie jest jednoznacznie wpisana do jego statutu, ponieważ brak takiego wymogu w prawie holenderskim. Niemniej jednak, z tytułu prowadzonej działalności, Pożyczkodawca składa raporty do holenderskiego banku centralnego dotyczące międzynarodowych przepływów kapitałowych.

W związku z tym, należy uznać, iż w odniesieniu do zdarzenia przyszłego zaprezentowanego przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdyby nie miało zastosowanie wyłączenie z opodatkowania PCC, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o PCC (tj. dla czynności opodatkowanych VAT), takie pożyczki byłyby zwolnione z opodatkowania PCC na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o PCC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną i dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Nadmienić należy, że stosownie do treści art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność cywilnoprawna, mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Stosownie do art. 2 pkt 4 ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   • umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
   • umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
   
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa owoców. Wnioskodawca jest częścią grupy kapitałowej M., która z kolei należy do grupy kapitałowej X. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Naczelnym podmiotem Grupy X. jest K. (dalej jako: ,,X. X.” lub „Pożyczkodawca”), będący podmiotem prawa holenderskiego. Do podstawowych zadań X. X. należy m.in. kierowanie Grupą X., w tym wspieranie poszczególnych podmiotów ją tworzących poprzez m.in. udzielanie finansowania podmiotom z Grupy X. i pozyskiwanie finansowania. W ramach tej działalności, X. X. udziela i będzie udzielać pożyczek różnym podmiotom wchodzącym w skład Grupy X. Do tej pory X. X. udzielił wielu pożyczek m.in. podmiotom ze Szwecji, Niemiec, USA, Holandii, Wielkiej Brytanii. X. X. zamierza w przyszłości również udzielać pożyczek podmiotom z grupy, w tym podmiotom z Polski (również innym niż Wnioskodawca).

W konsekwencji, należy uznać, iż X. X., który nie jest bankiem, faktycznie prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek podmiotom należącym do tej samej grupy kapitałowej. Działalność w tym zakresie nie została jednoznacznie wskazana w dokumentach założycielskich X. X., ponieważ brak jest takiego wymogu w prawie holenderskim. Jednocześnie X. X. składa roczne sprawozdania do Holenderskiego Banku Narodowego dotyczące międzynarodowych przepływów kapitałowych.

Pożyczkodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT w Holandii. Świadczone przez niego usługi w zakresie udzielania pożyczek są traktowane w Holandii jako zwolnione z opodatkowania VAT.

Wnioskodawca w najbliższym czasie zamierza wystąpić do X. X. o udzielenie finansowania. X. X. udzieli finansowania albo w formie jednej pożyczki albo wielu pożyczek.

Umowy pożyczki zostaną zawarte pod prawem holenderskim lub polskim. Środki finansowe przeznaczone do udzielenia finansowania w momencie zawarcia umów będą znajdowały się na zagranicznych rachunkach bankowych Pożyczkodawcy. Umowy zostaną podpisane w Holandii (przez osoby reprezentujące Pożyczkodawcę) oraz w Polsce (przez osoby reprezentujące Wnioskodawcę). Pożyczkodawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, ani nie posiada w Polsce miejsca zarządu. Pożyczkodawca nie jest bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że o wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług, lecz wyłącznie fakt, że przynajmniej jedna ze stron, z tytułu dokonania tej konkretnej czynności, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub jest z tego podatku zwolniona.

W związku z powyższym należy podkreślić, iż jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy powyższa czynność będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia jej podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie umów pożyczek podatkiem od towarów i usług, może bowiem skutkować wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 11 grudnia 2012 r., IPTPP2/443-847/12-2/JS, tut. Organ stwierdził, że udzielenie przez podmiot zagraniczny pożyczki dla Wnioskodawcy będzie stanowić dla Niego import usług podlegający opodatkowaniu w Polsce. Dla rozliczenia tej transakcji, w zakresie podatku od towarów i usług, obowiązany będzie Wnioskodawca, jako nabywca przedmiotowych usług. Usługi te będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.).

Reasumując, w świetle wyżej cytowanych przepisów, stwierdzić należy, że umowy pożyczki objęte są zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, powyższe czynność korzystają z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku jest prawidłowe. Na skutek tego, bezprzedmiotowe jest badanie, czy umowy pożyczki podlegają zwolnieniu na podstawie art. 9 pkt 10 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski