INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.05.2008 r. (data wpływu 15.05.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.05.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje importu towarów z C. Towary są dostarczane do Hamburga, gdzie dokonuje się odprawy celnej i uiszcza należne cło. Następnie towary te są dostarczane do siedziby Spółki na terytorium kraju. Odprawa celna dokonywana jest przez Przedstawiciela Podatkowego w Hamburgu – zarejestrowanego dla potrzeb handlu wewnątrzwspólnotowego na terenie Niemiec. Towary zostają dopuszczone do obrotu na podstawie procedury celnej o kodzie 42. Procedura 42 stanowi dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT w przypadku dostawy do innego Państwa Członkowskiego (import z kraju trzeciego z bezpośrednio następującą dostawą wewnątrzwspólnotową). W przedmiotowej sprawie import towarów nastąpił w miesiącu lutym 2008 r. W lutym również nastąpiło przemieszczenie towarów z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Przemieszczenia tego dokonała firma polska wystawiając fakturę za usługę transportową. W związku z wykonaniem całej transakcji Spółka posiada następujące dokumenty:

• fakturę importową, wystawioną dnia 11.01.2008 r. przez kontrahenta chińskiego w walucie obcej (dolar amerykański), na której widnieje oprócz danych Spółki dane jej niemieckiego przedstawiciela podatkowego,

• niemieckie dokumenty celne z dnia 07.02.2008 r. wystawione w walucie obcej (euro), potwierdzające dokonanie importu na terytorium Niemiec,

• fakturę z dnia 12.02.2008 r. od polskiej firmy spedycyjnej za transport morski i drogowy kontenera z C do R wraz z usługami celnymi i z kwotami stanowiącymi zwrot poniesionych wydatków na opłacenie przedstawiciela podatkowego,

• fakturę z dnia 18.02.2008 r. niemieckiej firmy, wystawioną w walucie obcej (euro) refakturującą zapłacone w imieniu Spółki cło,

• wystawiony przez Spółkę dnia 18.02.2008 r. dokument przyjęcia magazynowego „PZ” zaimportowanych wcześniej towarów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jaki sposób ustalić podstawę naliczenia podatku VAT...
2. Czy opłacone przez Spółkę koszty frachtu morskiego wykazywane w wystawionej na Spółkę fakturze polskiej firmy spedycyjnej opodatkowane podatkiem VAT w wysokości 0%, zwiększają podstawę opodatkowania w wystawionej fakturze wewnętrznej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT.

Na dzień przyjęcia towarów do magazynu, czyli pod datą 18.02.2008 r., Spółką wystawiła fakturę wewnętrzną dokumentującą wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów, przyjmując za podstawę opodatkowania podatkiem VAT wartość towaru, która wynika z faktury wystawionej przez dostawcę chińskiego powiększona zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT o należne cło. Faktura oraz cło przeliczone zostały w myśl art. 37 Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy, wg kursu średniego ogłoszonego przez NBP na dzień wystawienia faktury przez kontrahenta c. Koszty transportu z C do R, naliczone przez polską firmę, nie zwiększają podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, gdyż nie są one należne dostawcy – art. 31 ust. 2 pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 -5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. – o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez import towarów stosownie do z art. 2 pkt 7 ustawy - rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz (art. 9 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, bowiem nabyty przez niego towar został uprzednio zaimportowany (art. 2 pkt 7 ustawy) na terytorium Niemiec, przez działającego w jego imieniu przedstawiciela podatkowego i dopuszczony do obrotu na obszarze Wspólnoty. Zatem przywóz do kraju towaru uprzednio zaimportowanego spowoduje obowiązek rozliczenia w kraju podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 31 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy).
   
   

W związku z ww. przepisami należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki odnośnie ustalonej podstawy opodatkowania od wewnątrzwspólnotowego nabycia jest prawidłowe, bowiem Spółka stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy przyjęła za podstawę opodatkowania podatkiem wartość towaru, która wynika z faktury wystawionej przez dostawcę chińskiego, oraz powiększyła ją o należne cło, kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy. Również prawidłowo postąpiła Spółka nie wliczając do podstawy opodatkowania poniesionych kosztów transportu z Chin do Polski, bowiem nie są one pobierane przez dostawcę towarów z Chin (art. 31 ust.2 pkt 1 ustawy), lecz należne są Spółce wykonującej usługę transportową.

Należy jednak zaznaczyć, iż stosownie do § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97 poz. 970 ze zm.):

1. kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,
2. w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.
3. w przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio,
4. przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, lub import usług.
   
   

W niniejszej sprawie faktura za towar została wystawiona przez kontrahenta chińskiego, niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej. Faktura ta związana jest z importem towarów, który miał miejsce na terenie Niemiec. Spółka będąca zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT dokonała następnie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym nie została wystawiona faktura przez kontrahenta unijnego. W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, do przeliczenia faktury wystawionej przez kontrahenta c, należy zastosować wyliczony i ogłoszony przez NBP kurs średni waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (§ 37 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-40