INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 6 marzec 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obciążenia nowoprzystępujących do umowy podmiotów kosztami budowy platformy na postawie faktury VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie i obciążenia nowo przystępujących do umowy podmiotów kosztami budowy platformy na postawie faktury VAT.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany zawarł umowę dotyczącą korzystania z platformy informatycznej, tworzonej na potrzeby Grupy. Platforma ta służyć ma przetwarzaniu danych gospodarczych, wykorzystywanych w ramach działalności gospodarczej poszczególnych podmiotów będących użytkownikami platformy oraz komunikacji na poziomie Grupy. Za pośrednictwem platformy jednostkom produkcyjnym (w tym Spółce) udostępniane są programy do optymalizacji gospodarki towarowej, system realizacji zamówień, oprogramowanie komunikacyjne oraz sieć komunikacyjna IT.

Obowiązujące od 1 stycznia 2001 r. porozumienie w sprawie korzystania z platformy zawarte zostało pomiędzy podmiotem z siedzibą w Szwajcarii, zarządzającym platformą, a poszczególnymi uczestnikami platformy (do których należy Spółka).

Podmiot szwajcarski nabywa sprzęt (serwer) oraz licencje do użytkowania programów i modułów funkcyjnych platformy, które udostępnia (udziela niewyłącznej sublicencji) dla celów działalności gospodarczej podmiotom produkcyjnym, w tym Wnioskodawcy. Prace dostosowawcze, nieodzowne dla zastosowania programów i modułów na potrzeby podmiotów należących do Grupy, wykonywane są przez podmiot szwajcarski. Nakłady te są niezbędne, aby zapewnić jednolite zastosowanie oprogramowania w całym koncernie.

Powyższe nakłady poniosły proporcjonalnie wszystkie podmioty, będące stronami umowy o korzystaniu z platformy (w tym Spółka). W przyszłości przewidziane jest przystąpienie do tej umowy dalszych uczestników. Umowa przewiduje w związku z tym, iż nowo przystępujące do niej podmioty powinny, proporcjonalnie do swojego udziału w korzystaniu z platformy, zrekompensować koszty jej budowy podmiotom, które je poniosły. Przykładowo, o ile wydatki na budowę w jednym roku wyniosłyby 120.000 zł, a uczestnikami platformy byłyby w tym okresie dwa podmioty, to każdy z nich zobowiązany byłby ponieść koszty w wysokości 60.000 zł. Przy założeniu, iż w kolejnym roku brak byłoby dalszych kosztów budowy platformy, a do umowy przystąpiłby następny podmiot, byłby on zobowiązany zrekompensować pierwotnym uczestnikom platformy łącznie 40.000 zł (czyli po 20.000 zł dla każdego z uczestników).

Zainteresowany należy do podmiotów, które poniosły koszty budowy platformy. Poniesione na ten cel wydatki stanowiły zarówno koszty udzielonej przez podmiot szwajcarski licencji (zafakturowane do dnia przyjęcia do używania), jak i wynagrodzenia zaangażowanych przez spółkę szwajcarską osób odpowiedzialnych za stworzenie oprogramowania i jego dostosowanie do używania.

Licencja płacona jest kwartalnie i zależna jest od liczby użytkowników programu w Spółce. Wysokość licencji nie jest w żaden sposób uzależniona od jej obrotu. Wnioskodawca nie jest także w stanie ustalić globalnej kwoty licencji, gdyż jest ona pochodną okresu użytkowania programu, który aktualnie nie jest określony.

Dnia 15 stycznia 2007 r. Spółka przyjęła do używania oprogramowanie, gdyż możliwe stało się korzystanie przez nią dla potrzeb wewnętrznych z dotychczas powstałych modułów w ramach platformy. Na wartość początkową oprogramowania złożyły się wskazane powyżej koszty licencji i usług, poniesione do dnia 15 stycznia 2007 r.

Po wprowadzeniu oprogramowania do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych Zainteresowany na bieżąco ponosi koszty zarówno utrzymania platformy (czynności dotyczące bieżącej obsługi funkcjonalnej jak i poprawiania na bieżąco zgłaszanych uwag), jak i dalszego jej rozwoju, tzn. zmian mających na celu udoskonalenie programu pod względem użytkowym i funkcjonalnym. Udoskonalanie platformy można porównać z tzw. „upgradeami” programów użytkowych. Dokonywane one są odpłatnie na podstawie dotychczas obowiązującej umowy licencyjnej. Wprowadzenie do używania nowej wersji oprogramowania nie wiąże się z żadnymi zmianami umowy, w szczególności nie wiąże się z udzieleniem Spółce odrębnej licencji na „ulepszone” oprogramowanie.

W roku 2009 przewidziane jest przystąpienie do umowy o korzystaniu z platformy kolejnych podmiotów. Z tego tytułu Spółka uzyska proporcjonalną rekompensatę poniesionych kosztów budowy platformy, zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy obciążenie nowoprzystępujących do umowy podmiotów przez Spółkę, tytułem proporcjonalnej rekompensaty kosztów budowy platformy, następować powinno na podstawie faktury VAT...

W ocenie Spółki, obciążenie nowoprzystępujących do umowy podmiotów przez Spółkę, tytułem proporcjonalnej rekompensaty kosztowi budowy platformy, następować powinno na podstawie faktury VAT.

Faktura ta, zdaniem Spółki powinna zostać wystawiona tytułem obciążenia za usługi informatyczne (usługi doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego oraz w zakresie oprogramowania). Podmioty nowoprzystępujące do umowy mają bowiem ponieść proporcjonalną część kosztów związanych z budową platformy, instalacją poszczególnych elementów oprogramowania oraz z wdrożeniem poszczególnych modułów systemu.

Obciążenie nowych partnerów umownych przez Zainteresowanego nie następuje natomiast tytułem udzielenia licencji/sublicencji, albowiem na mocy postanowień umowy jedynym podmiotem uprawnionym do dokonywania rozporządzenia prawami w tym zakresie pozostaje spółka szwajcarska.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Pod pojęciem sprzedaży rozumie się natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, m.in. świadczenie usług na terytorium kraju.

Tym samym na podstawie zacytowanych przepisów w przypadku, gdy przystępujące do umowy podmioty będą miały siedzibę w Polsce, powstanie obowiązek udokumentowania transakcji fakturą VAT.

Ponadto, na podstawie art. 106 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Tym samym obowiązek wystawienia faktury przez Spółkę powstanie również w przypadku, gdy nowoprzystępujące do umowy podmioty, dokonujące na jej rzecz rekompensaty proporcjonalnej części kosztów stworzenia platformy informatycznej, będą miały siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego bądź państwa trzeciego. Na podstawie art. 27 ust. 3 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o VAT w takiej sytuacji miejscem świadczenia usług będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W takiej sytuacji obowiązek rozliczenia podatku z tytuły świadczonych usług ciążył będzie na kontrahencie Wnioskodawcy, dla niego będą to usługi niepodlegające opodatkowaniu. Tym samym Spółka powinna udokumentować taką transakcję fakturą VAT bez naliczenia podatku. W myśl § 9 ust. 15 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. 2005 r. Nr 95, poz. 798) faktura w tym przypadku zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem powinna zawierać adnotację, iż podatek rozlicza nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w związku z przystąpieniem w 2009 roku nowych podmiotów do umowy, zamierza uzyskać rekompensatę poniesionych kosztów budowy platformy, związanych ze sprzedażą usług informatycznych (usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego oraz w zakresie oprogramowania).

Zgodnie z zapisem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 i L 384.92), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

W świetle art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

   – miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W myśl art. 27 ust. 4 pkt 3, przepis ust. 3 stosuje się do usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawniczych, rachunkowo-księgowych, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektonicznych i inżynierskich (PKWiU 74.2) – z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania określone są w regulacji zawartej w § 8-28 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem – wydanego na podstawie m.in. delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub – w przypadku terytorium państwa trzeciego – podatku o podobnym charakterze.

Mając powyższe na uwadze, w sytuacji obciążenia nowoprzystępujących podmiotów do umowy z tytułu świadczenia usług informatycznych (usług doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego oraz w zakresie oprogramowania) Wnioskodawca ma obowiązek udokumentowania tych czynności wystawiając faktury VAT.

Należy podkreślić, iż organy podatkowe nie są właściwe do klasyfikowania wyrobów i usług do odpowiednich grupowań statystycznych. Do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem czynności oraz prawidłowym zaklasyfikowaniem tych czynności do właściwych grupowań statystycznych, obowiązany jest podatnik. W związku z powyższym, tut. Organ odniósł się do przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku zdarzenia przyszłego.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obciążenia nowoprzystępujących do umowy podmiotów kosztami budowy platformy na postawie faktury VAT. Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji nr ILPP2/443-226/08-2/MR z dnia 4 czerwca 2008 r.

Wniosek w zakresie zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych został rozstrzygnięty w odrębnych interpretacjach nr ILPB3/423-165/08-4/HS oraz ILPB3/423-165/08-5/HS z dnia 4 czerwca 2008 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.