INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku – data wpływu do tutejszego organu 25 marca 2008 r. – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy w firmie, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia pojęcia podróży służbowej oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych wypłacanych pracownikom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę na stanowisku kierowcy w firmie, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportowych zarówno na terenie kraju, jak i poza jego granicami. Kierowcy zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę, w której znajdują się zapisy, że miejscem wykonywania pracy jest siedziba pracodawcy i teren działania jego przedsiębiorstwa. Kierowca otrzymuje delegację na odbycie podróży służbowej – np. trasa przewozu towaru z miejscowości, która nie jest siedzibą pracodawcy do miejscowości we Włoszech. Nadmienia Pan, że w każdej kabinie ciągnika znajduje się „leżanka”, bowiem jest to standardowe wyposażenie pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy świadczenie usług transportowych na polecenie pracodawcy mieści się w pojęciu „podróż służbowa” i czy pracownikom przysługuje dieta i zwrot kosztów noclegu...
2. Czy wydatki na wypłacenie pracownikowi diet i zwrot kosztów noclegów stanowią koszty uzyskania przychodów...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie 2. Złożony wniosek w zakresie pytania 1 zostanie rozpatrzony odrębnym pismem.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki, które są ponoszone na wypłatę diet i kosztów noclegów z tytułu podróży służbowych, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostaną w związku przyczynowo – skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Jednak, należy mieć na uwadze art. 23 ust. 1 pkt 55, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy oraz treść art. 23 ust. 1 pkt 55a, według którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887 ze zm.), w części finansowanej przez płatnika składek.

W konsekwencji powyżej cytowanych przepisów jeżeli przedmiotowe wydatki związane są z działalnością gospodarczą oraz spełniona jest dyspozycja generalna określona w art. 22 ust. 1 ustawy to niezależnie od tego, czy wypłacane pracownikom – kierowcom środki pieniężne będą elementem wynagrodzenia, czy też na podstawie odrębnych przepisów, zgodnie z przepisami prawa pracy – dietą lub inną należnością, mogą stanowić u pracodawcy koszt uzyskania przychodów, jeśli oczywiście spełnią dyspozycję cytowanych wyżej przepisów oraz art. 23 ust. 1 pkt 55 i pkt 55a ww. ustawy.

Przepisy prawa podatkowego – pomimo, iż ww. przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprost odwołuje się do tego pojęcia, nie zawierają definicji podróży służbowej. Dlatego w kwestii tej należy posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). W art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

W konsekwencji rozstrzygniecie kwestii dotyczącej obowiązku czy zasadności wypłacania przez Pana diet i należności za czas pracy nie leży w kompetencji organów podatkowych.

Zaznaczyć należy jednocześnie, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości wypłaconych pracownikowi przedmiotowych środków pieniężnych z tytułu odbywanych przez pracowników podróży służbowych, która zasadniczo uregulowana jest w art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) odnosi się do zwolnień przedmiotowych przychodów, których zastosowanie nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, iż nie ustosunkował się do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a), bowiem wydając interpretację indywidualną organ zobowiązany jest wyłącznie do dokonania jej zgodnie z wnioskiem i w takim zakresie, w jakim wymagał tego przedstawiony stan faktyczny. Ewentualna interpretacja dotycząca zwolnienia przedmiotowego wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) może zostać wydana w przypadku złożenia przez Pana wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie.

Mając na uwadze powyższe, zajęte przez Pana stanowisko w kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przedmiotowych środków pieniężnych wypłacanych zatrudnionym pracownikom w zawodzie kierowca, świadczących usługi transportowe, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.