INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 11 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wraz z małżonką nabył w dniu 20 stycznia 2004 roku jako osoba prywatna, w drodze przetargu, posiłkując się kredytem bankowym, nieruchomość zabudowaną. Zgodnie z aktem notarialnym na nieruchomość tą składają się grunt oraz budynek, zakupione za kwotę 816.500 zł, z czego cena gruntu wyniosła 302.105 zł, cena budynku 514.395 zł.

W latach 2004-2007, a także obecnie, Wnioskodawca dokonuje remontu budynku sposobem gospodarczym, z jego przeznaczeniem na cele usługowo-mieszkalne, z większym naciskiem na funkcję usługową. Tylko na część zużytych materiałów i usług obcych Wnioskodawca posiada faktury i paragony.

Z dniem 15 stycznia 2008 roku, Wnioskodawca – jako osoba fizyczna, rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej. Po zakończeniu remontu budynek ma zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej.

W 2007 roku, Wnioskodawca zlecił biegłemu rzeczoznawcy dokonanie wyceny budynku według obowiązujących cen, wartość budynku wyceniono wówczas na 6.000.000 zł. Przez cały okres, od dnia nabycia budynku z tytułu uzyskanego kredytu bankowego spłacane są odsetki, które zwiększają wartość początkową budynku do momentu wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych.

Przyjęcie nieruchomości na stan środków trwałych spowoduje, że:

• od wartości gruntu Wnioskodawca nie będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych w koszty działalności,
• od wartości początkowej budynku Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych przez okres 10 lat,
• odsetki od kredytu na zakup tej nieruchomości Wnioskodawca będzie spłacał jeszcze przez wiele lat, również w okresie od dnia wprowadzenia budynku do ewidencji i odpisywania jego wartości w koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Czy od dnia wprowadzenia budynku do ewidencji środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, odsetki od prywatnego kredytu bankowego na zakup tej nieruchomości będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, podlegające księgowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na spłatę odsetek od kredytów stanowią koszt uzyskania przychodu od momentu wprowadzenia środka trwałego do użytkowania. Bez znaczenia – zdaniem Wnioskodawcy jest fakt, że kredyt uzyskany został przez osobę prywatną, bowiem z chwilą wprowadzenia budynku do ewidencji, staje się on majątkiem firmy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest poprawienie wyniku finansowego oraz osiągnięcie przychodu – z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Mając zatem na uwadze ww. przepisy należy uznać, że odsetki od kredytu (pożyczki) zaciągniętego w związku z prowadzoną inwestycją, naliczone i zapłacone po dniu przekazania środka trwałego do używania, stanowią koszty uzyskania przychodów podlegające księgowaniu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ informuje, że w zakresie pozostałej problematyki dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych (tj. ustalenia wartości początkowej środka trwałego) wniosek rozstrzygnięto interpretacją indywidualną z dnia 3 czerwca 2008 r. nr ILPB1/415-175/08-2/AG.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.