INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, reprezentowanego przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2008 r. (data wpływu 4 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca – osoba fizyczna, prowadzi działalność gospodarczą od 1 marca 2003 roku. Siedzibą i miejscem wykonywania działalności jest X. Przedmiotem wykonywanej działalności jest m.in. działalność usługowa związana z uprawami rolnymi.

Wnioskodawca działalność tą wykonuje na rzecz podmiotu, który ma swoją siedzibę w Niemczech. W związku z tym odbywa częste wyjazdy z miejsca siedziby na około 3 tygodnie w miesiącu.

Za okres przebywania za granicą i świadczenia usług rolniczych Wnioskodawca rozlicza diety z tytułu podróży służbowej, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Diety te zaliczane są przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca uważa, że skoro ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia podróży służbowej, to za podróż tą należy uznać – zdaniem Wnioskodawcy, wykonywanie zadań poza stałym obszarem wykonywania pracy. Specyfika realizacji usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie wiąże się nierozerwalnie z wyjazdami poza siedzibę firmy, dlatego też świadczenie usług rolniczych dla podmiotu niemieckiego – zdaniem Wnioskodawcy, może być utożsamiana z odbywaniem podróży służbowej zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość diet, wyliczonych zgodnie z wysokością określoną odrębnymi przepisami oraz zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za okres świadczenia usług rolniczych dla podmiotu niemieckiego, stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia podróży służbowej, można przyjąć, iż podróżą służbową jest wykonywanie zadań poza stałym obszarem wykonywania pracy.

Wnioskodawca uważa, że specyfika realizacji usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wiąże się nierozerwalnie z wyjazdami poza siedzibę firmy. Wyjazd nie jest nieodzowny do realizacji istoty prowadzonej działalności, gdyż usługi rolnicze można wykonywać również w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy miejsce wykonywania działalności nie jest tożsame z miejscem prowadzenia działalności, zatem świadczenie usług rolniczych dla podmiotu niemieckiego może być utożsamiane z odbywaniem podróży służbowej, a diety z tego tytułu stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Stosownie do przepisu art. 23 ust. 1 pkt 52 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących – w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Przepis ten oznacza, że osoby prowadzące działalność gospodarczą mają prawo zaliczyć w koszty uzyskania przychodów wartość diet związanych z własnymi podróżami służbowymi oraz osób współpracujących do wysokości nieprzekraczającej wysokości diet określonych dla pracowników. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku ustalenie, czy osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą odbywa podróż służbową.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i przepisy odrębne, o których mowa w powołanym wyżej art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy tj. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) i rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz.1991 ze zm.), nie definiują pojęcia podróży służbowej.

Definicję podróży służbowej można pośrednio wywieść z treści art. 77⁵ § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.). Odnosząc tę definicję do osób prowadzących działalność gospodarczą przyjąć należy, że podróżą służbową jest wykonywanie zadań poza stałym obszarem wykonywania pracy, nie jest nią natomiast wykonywanie zadań w różnych miejscowościach i terminach, wynikających z organizacji pracy samego przedsiębiorcy.

Mając powyższe na względzie, jeżeli podróże zagraniczne, jakie odbywa Wnioskodawca są podróżami służbowymi, związanymi z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, to w ciężar kosztów uzyskania przychodów tejże działalności Wnioskodawca może zaliczyć diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w odniesieniu do zagranicznej podróży służbowej – przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.