INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. E przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008r. (data wpływu 11.04.2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT, jeżeli zakupiony pojazd wodny nigdy nie przypłynie do portu polskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2008r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT, jeżeli zakupiony pojazd wodny nigdy nie przypłynie do portu polskiego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W kwietniu 2007r. Wnioskodawca wpłacił zaliczkę na zakup pojazdu wodnego, który będzie zakwalifikowany do grupy pojazdów PKWiU 35.12.11-30.00 (łodzie żaglowe wypoczynkowe lub sportowe, pełnomorskie) o długości większej niż 7,5 metra. Jacht był używany dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie i od momentu dopuszczenia go do użytkowania upłynęło więcej niż 3 miesiące.

W dniu 18 lutego 2008r. została wystawiona przez greckiego dostawcę faktura. Jednakże na fakturze tej dostawca nie posługuje się numerem VAT UE z przedrostkiem EL. Pojazd będzie czarterowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w G. Łódź nigdy nie przypłynie do Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeśli zakupiony pojazd wodny nigdy nie przypłynie do portu polskiego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 9 ust 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce tylko wówczas, gdy w wyniku dokonanej dostawy towar jest przemieszczany z jednego kraju UE do innego kraju UE. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli pojazd ten został nabyty w G i nie został przemieszczany do innego kraju UE, to nie jest to wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Jest to krajowa g dostawa, od której podatek od wartości dodanej sprzedawca powinien rozliczyć w G, czego jednak nie uczynił, gdyż na fakturze zakupowej nie jest wykazany VAT należny. Mimo tego, zdaniem Wnioskodawcy, wspomniana transakcja nie wywołuje dla Wnioskodawcy żadnych konsekwencji na gruncie prawa polskiego VAT.

Wnioskodawca działania opiera na interpretacjach opublikowanych w Wydawnictwie X m.in. na artykułach: „Przemieszczenie towaru między państwami warunkiem uznania transakcji z WNT” (Biuletyn informacyjny dla służb Ekonomiczno-Finansowych nr 19/(558) z dnia 01.07.2006r. czy też „Zakup i zużycie towaru na terenie UE”)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Przepis ust. 2 powołanego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   

1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
3. z zastrzeżeniem art. 10;
4. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2 - jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.
   
   

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, o których mowa w art. 120 ust. 1, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, jest opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach. Natomiast przepis art. 10 ust. ust. 3 ustawy o VAT stanowi iż, przepisów ust. 1 pkt 2 i ust. 2 nie stosuje się, jeżeli przedmiotem nabycia są:

1. nowe środki transportu;
2. wyroby akcyzowe zharmonizowane.
   
   

Wskazać należy również na przepisy art. 20 i art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DZ. U. UE. L. Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, stanowiące, iż:

• „wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów” oznacza nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel rzeczowym majątkiem ruchomym wysyłanym lub transportowanym do nabywcy przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, do miejsca przeznaczenia w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

• w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub nabywcę lub też osobę trzecią, za miejsce dostawy uznaje się miejsce, w którym znajdują się towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy.
  
  

W świetle powołanych wyżej przepisów, potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego (nie zawsze musi być podatnikiem VAT) musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; tak więc na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym nie gra tu roli, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. W myśl art. 25 ust. 2 ustawy o VAT, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.
   
   

Należy dodatkowo wskazać, iż przepis art. 40 Dyrektywy wskazuje, iż za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uznaje się miejsce zakończenia wysyłki lub transportu tych towarów do nabywcy. Natomiast, przepis art. 41 Dyrektywy stanowi, iż bez uszczerbku dla przepisu art. 40, za miejsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. b) pkt (i) uznaje się miejsce na terytorium państwa członkowskiego, które nadało numer identyfikacyjny VAT, pod którym nabywca dokonał takiego nabycia, chyba że nabywca wykaże, że nabycie to zostało opodatkowane VAT zgodnie z art. 40. Jeżeli zgodnie z art. 40, nabycie towarów jest opodatkowane VAT w państwie członkowskim zakończenia wysyłki lub transportu towarów, po tym jak zostało opodatkowane zgodnie z akapitem pierwszym, podstawa opodatkowania zostaje odpowiednio obniżona w państwie członkowskim, które nadało numer identyfikacyjny VAT, pod którym nabywca towarów dokonał tego nabycia.

Definicja nowego środka transportu została zawarta w art. 2 pkt 10 ustawy o VAT. Zgodnie z jego brzmieniem, przez „nowe środki transportu" rozumie się między innymi (lit. b) przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy wodne wymienione w poz. 5-8 załącznika nr 1 do ustawy, o długości większej niż 7,5 metra, jeżeli były używane nie dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie lub od momentu ich dopuszczenia do użytku upłynęło nie więcej niż 3 miesiące, z wyjątkiem statków morskich, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu wodnego uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Wnioskodawca wskazał we wniosku iż, dokona zakupu pojazdu wodnego, który będzie zakwalifikowany do grupy pojazdów PKWiU 35.12.11-30.00 (łodzie żaglowe wypoczynkowe lub sportowe, pełnomorskie) o długości większej niż 7,5 metra. Jacht był używany dłużej niż 100 godzin roboczych na wodzie i od momentu dopuszczenia go do użytkowania upłynęło więcej niż 3 miesiące. Mając na uwadze wyżej powołany przepisu, należy zatem uznać, iż przedmiotem transakcji nie będzie nowy środek transportu, o którym mowa w art. 2 pkt 10 ustawy o VAT.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, iż pojazd wodny, o którym mowa jest we wniosku będzie czarterowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w G (EL) i łódź ta nigdy nie przypłynie do Polski. Tak więc należałoby uznać, iż Wnioskodawca dokonał zakupu pojazdu wodnego w kraju UE (G) oraz że pojazd ten zostanie i będzie dalej użytkowany na terytorium państwa, w którym został dokonany zakup towaru, tj. G. Przy czym należy zauważyć, iż Wnioskodawca nie wskazał, iż przedmiotowy pojazd nie popłynie także do innego kraju członkowskiego niż Polska. Zatem, w zaistniałej sytuacji należy uznać, iż pojazd ten nie został wysłany lub przetransportowany do Polski. Tak więc nie wystąpiło przemieszczenie towaru, a tym samym nie wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę nie znajduje też zastosowania art. 25 ust. 2 ustawy o VAT, co powoduje, iż przedmiotowa transakcja pozostaje poza opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Odnosząc się, do stwierdzenia, iż sprzedawca powinien rozliczyć w G podatek od wartości dodanej od przedmiotowej transakcji, czego jednak nie uczynił, stwierdzić należy, iż polskie organy podatkowe nie są właściwe do oceny prawidłowości rozliczeń podatku przez greckich podatników, którzy podlegają jurysdykcji greckiej.

Mając na uwadze powyższe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym lub stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.