INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zespołu Szkół, przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2008 r. (data wpływu 27 luty 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywanych subwencji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie otrzymywanych subwencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest szkołą publiczną, której organem prowadzącym jest Starostwo Powiatowe w G. W., której źródłem finansowania jest subwencja oświatowa. Od 2000 r. szkoła jest czynnym podatnikiem VAT. W katalogu świadczonych przez Zainteresowanego usług występują usługi zwolnione z VAT (np.: usługi krótkotrwałego zakwaterowania w internacie, posiłki dla uczniów mieszczące się w grupowaniu PKWiU ex 80) jak i opodatkowane wg właściwych stawek (np.: pozostałe usługi krótkotrwałego zakwaterowania, usługi stołówkowe, usługi wynajmu pomieszczeń i inne). Ceny świadczonych usług ustalane są na podstawie kalkulacji. Dla uczniów po koszcie wytworzenia, a dla pozostałych odbiorców wg cen rynkowych.

W związku z tym, że nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca obniża kwotę podatku należnego o część podatku naliczonego wg proporcji ustalonej zgodnie z art. 90 ust. 3 ww. ustawy. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy szkoła uznała, że obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o podatek należny a otrzymana subwencja związana jest z dostawą lub świadczeniem usługi. W związku z tym do mianownika proporcji włączono również subwencję. Współczynnik proporcji przez okres od 2004 r. do 2007 r. kształtował się na poziomie 3-5%. Zainteresowany wyjaśnia, że głównym powodem takiej interpretacji przepisów podatkowych było jego przekonanie, że włączenie do obrotu wielkości subwencji będzie odpowiednikiem wartości świadczonych przez niego nieodpłatnych usług edukacji. Szkoła podnosi, iż jest instytucją publiczną, powołaną przede wszystkim do świadczenia usług edukacji zwolnionych z VAT, których wartości nie jest w stanie wyliczyć. Od momentu, kiedy Wnioskodawca zaczął pozyskiwać również środki z funduszy pomocowych na realizację projektów szkolnych, zaczął przyglądać się innym interpretacjom podatkowym dotyczących sposobu ustalania współczynnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość otrzymywanych przez szkołę subwencji na pokrycie wszystkich kosztów związanych z funkcjonowaniem szkoły, oraz środków z funduszy pomocowych należy uznać za „obrót” w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i czy mają one wpływ na wartość współczynnika (proporcji), o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, do ustalenia współczynnika (proporcji) niesłusznie włączono wielkość subwencji, bowiem nie ma ona bezpośredniego związku z ceną świadczonych przez szkołę usług. W jego mniemaniu, zamierzenia twórców ustawy o VAT były zupełnie inne. Zainteresowany przyznaje, że dosadnie potraktował treść art. 29 ust. 1, nie zastanawiając się o jaką zależność chodziło. Ponadto uważa, że twórcy ustawy mieli na myśli dotacje i subwencje, które bezpośrednio wpływają na obniżenie ceny świadczonej usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót (…). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania. Z treści cytowanych przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż otrzymana przez Wnioskodawcę subwencja nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych przez niego usług, tym samym nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy.

Stosownie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż nabywa towary i usługi związane zarówno z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu jak i korzystającymi ze zwolnienia od podatku.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Art. 90 ust. 2 ustawy stanowi, że jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się, zgodnie z ust. 3 ww. przepisu, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jako szkoła publiczna otrzymał subwencję oświatową i obniżał kwotę podatku należnego o część podatku naliczonego, wg proporcji ustalonej w art. 90 ust. 3 ustawy. W związku z tym, wielkość otrzymanej subwencji włączył do mianownika współczynnika stosowanego do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, w okresie od 2004 r. do 2007 r.

Z dniem 1 czerwca 2005 r. ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) uchylono ust. 7 art. 90 ustawy, zgodnie z którym do obrotu uzyskanego z czynności, w stosunku do których nie przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, wlicza się kwotę otrzymanych subwencji (dotacji) innych niż określone w art. 29 ust. 1 ustawy.

Z powyższych unormowań wynika zatem, iż ustalając proporcję na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. w mianowniku nie uwzględnia się dotacji (subwencji) przekazywanych podatnikowi na pokrycie kosztów jego działalności (nie mających bezpośredniego związku z konkretnymi dostawami lub świadczeniami wpływającymi na cenę towaru/usługi).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.