INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K., przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 20 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu opodatkowania otrzymanych od likwidatora spółki jawnej środków przekazanych następnie do depozytu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu opodatkowania otrzymanych od likwidatora spółki jawnej środków przekazanych następnie do depozytu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w poprzednich latach był wspólnikiem Spółki jawnej, która od stycznia 2006r. postawiona jest w stan likwidacji. Likwidator nie dopuścił wnioskodawcy od tamtego czasu do prowadzonych przez siebie ksiąg rachunkowych spółki jawnej.
Spółka jawna nigdy nie była właścicielką gruntów ani budynków, które wynajmowała od osób fizycznych będących właścicielami tych nieruchomości.
Pod koniec 2007r. likwidator wpłacił na prywatne konto wnioskodawcy kwotę 96.000 zł Wnioskodawca nie jest w posiadaniu informacji o faktycznym tytule otrzymanej wpłaty, bowiem na przelewie wskazano jedynie „sprzedaż firmy”.

W związku z powyższym wnioskodawca wszedł w spór sądowy z likwidatorem, który - jak wskazano - dokonał wielu czynności między innymi sprzedaży, w opinii wnioskodawcy, niezgodnie z prawem. Środki wpłacone przez likwidatora na konto wnioskodawcy zostały przekazane do depozytu do czasu rozstrzygnięcia sporu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jaki sposób opodatkować otrzymane na konto pieniądze, czy zgodnie ze skalą podatkową, czy podatkiem 19%, czy też nie opodatkowywać ich do momentu rozstrzygnięcia sporu z likwidatorem...

Zdaniem wnioskodawcy, ponieważ spór o działalność likwidatora nadal się toczy przed sądem, a cała działalność likwidatora jest kwestionowana, w tym również zawarte przez niego umowy sprzedaży, pieniądze przesłane na konto z dużym prawdopodobieństwem będzie musiał zwrócić na konto spółki i w związku z tym nie powinien opodatkowywać tych pieniędzy.
Nie są one przychodem należnym, ani otrzymanymi pieniędzmi ponieważ znajdują się w depozycje i będzie je musiał najprawdopodobniej zwrócić.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, iż zgodnie z art. 67 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037 z późn. zm. – oznaczonego w dalszej części skrótem k.s.h.) w przypadkach określonych w art. 58 tejże ustawy należy przeprowadzić likwidację spółki jawnej, chyba, że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.
W myśl art. 81 § 1 k.s.h., likwidatorzy sporządzają bilans na dzień rozpoczęcia i zakończenia likwidacji.
Zgodnie z art. 82 k.s.h. z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych. Pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. W przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku. Zasadą jest, że spłata udziałów i nadwyżki następuje w pieniądzu. W przypadku jednak zgodnego działania wszystkich wspólników spłata ta może nastąpić poprzez wydanie składników majątku spółki w naturze.
Aby zatem nastąpiła spłata wspólnikom udziałów i wypłata środków ponad te udziały musi co do zasady nastąpić likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej.

Odnosząc powyższe przepisy na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stwierdzić należy, iż spłata udziałów i nadwyżki oraz wypłata udziału kapitałowego wspólnikowi w pieniądzu czy też w naturze w związku ze sprzedażą składników majątkowych likwidowanej spółki stanowi dla niego przysporzenie majątkowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio m. in. do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy - wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni albo wkładów w spółce osobowej, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni albo wkładów do spółki osobowej.
A contrario, nadwyżka ponad wartość wniesionego wkładu stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, przychód ten zaliczyć należy do określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródła przychodów, jakim m.in. są prawa majątkowe. Stosownie bowiem do treści tego przepisu źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Z kolei, w myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej mimo, iż posługują się terminem „prawa majątkowe”, nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Do takich praw należy zaliczyć otrzymaną przez wspólników spółki jawnej nadwyżkę ponad wartość wniesionego wkładu; będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, wartość wniesionego do Spółki jawnej wkładu, tj. wartość która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, powinna wynikać z zawartej umowy Spółki, a w przypadku braku określenia wartości wkładu w tejże umowie – powinna nią być wartość, którą wkład ten miał w chwili wniesienia do Spółki. Wartość powyższa, jako przychód zwolniony z opodatkowania nie będzie stanowić kosztu uzyskania ww. przychodu z praw majątkowych.

Jednocześnie zauważyć należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera szczegółowej regulacji, co do określenia dochodu z praw majątkowych. Dochód ten jest więc ustalany według ogólnych zasad wynikających z art. 9 ww. ustawy – tj. jako nadwyżka przychodów z danego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Kosztami uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, są udokumentowane wydatki poniesione w celu uzyskania tego przychodu z praw majątkowych. Dochody z praw majątkowych podlegają kumulacji z innymi dochodami zgodnie z art. 9 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i należy je wykazać w zeznaniu rocznym, składanym za rok w którym dochody te uzyskano, w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku. W tym samym terminie należy wpłacić z tego tytułu podatek, obliczony zgodnie z określoną w art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy skalą podatkową.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, mając na względzie, iż bez wątpienia wnioskodawcy przysługuje przychód z związku z likwidacją Spółki jawnej, w której był wspólnikiem, który to przychód otrzymał od likwidatora Spółki i przekazał do depozytu do czasu rozstrzygnięcia sporu z likwidatorem stanowisko wnioskodawcy, że przychód ten podlegał będzie opodatkowaniu dopiero po rozstrzygnięciu sporu z likwidatorem jest nieprawidłowe.

Zauważyć należy, iż w następstwie rozstrzygnięcia sporu z likwidatorem wysokość otrzymanych środków może ulec zmianie rodząc dwojakiego rodzaju skutki.
W przypadku, gdy wnioskodawca otrzyma kwotę wyższą niż otrzymana dotychczas, winien kwotę dodatkowo osiągniętego przychodu zakwalifikować jako przychód z praw majątkowych a uzyskany z tego tytułu dochód opodatkować według wyżej wskazanych zasad.Natomiast, gdy zobowiązany będzie do zwrotu części otrzymanej kwoty, przysługiwać mu będzie prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.