INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2008 r. (data wpływu 4 kwietnia 2008 r.) uzupełnione pismami z dnia 20 maja 2008 r., 23 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego w tytułu uszkodzenia przedmiotu leasingu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego w tytułu uszkodzenia przedmiotu leasingu.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 20 maja 2008 r., 23 czerwca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych na terenie UE. Samochody, którymi dysponuje uzyskał na podstawie zawartych umów leasingu operacyjnego (jeden pojazd w leasingu finansowym). Usługi transportowe są specyficzną branżą, w której dość często występują kolizje drogowe (szkody komunikacyjne). Firma leasingowa oprócz obciążeń w formie rat leasingowych obciąża Wnioskodawcę ubezpieczeniem OC, AC, podatkiem transportowym i innymi opłatami. W momencie wystąpienia szkody ubezpieczyciel wydaje informację o wypłacie odszkodowania adresowaną do firmy leasingowej (nie do Wnioskodawcy, ponieważ właścicielem samochodów nie jest Wnioskodawca). Odszkodowanie zostaje wypłacone firmie leasingowej i rozksięgowane na konto Wnioskodawcy, na zaległości lub za zgodą leasingodawcy wpłacone na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Spośród wielu odszkodowań, które Wnioskodawca uzyskał w ubiegłym roku, tylko jedna z firm leasingowych chciała Wnioskodawcę obciążyć podatkiem dochodowym, twierdząc, że go odprowadza.

W złożonych uzupełnieniach do wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji Wnioskodawca podkreśla, iż powyższy wniosek dotyczy odszkodowania do umowy leasingowej „H.” sp. z o.o. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że odszkodowania wypłacane przez ubezpieczyciela wpływa na konto leasingodawcy. Leasingodawca zalicza odszkodowanie na poczet rat leasingowych, ubezpieczeń, odsetek karnych za nieterminową płatność rat leasingowych, raty, które są regulowane odszkodowaniem, są księgowane jako koszty uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kto powinien naliczyć i odprowadzić podatek dochodowy od otrzymanego odszkodowania, leasingodawca czy leasingobiorca w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Wnioskodawca uważa, że w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazano, iż otrzymane odszkodowanie za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie zostały objęte zwolnieniem od podatku dochodowego. W związku z powyższym podatek dochodowy musi być odprowadzony. Środki trwałe przyjęte w leasing operacyjny (tzw. obce) są ujmowane pozabilansowo w księgach handlowych, tak więc nie są składnikiem majątku u leasingobiorcy tylko u leasingodawcy. Dlatego też podatek dochodowy powinien zostać naliczony i odprowadzony przez Firmę Leasingową bez jakichkolwiek obciążeń dla Firmy Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca generalnie zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych różnego rodzaju świadczenia, które mają charakter odszkodowawczy. Wypłata odszkodowania poprzedzona jest zaistnieniem szkody, dlatego też ma ono służyć jej naprawieniu, zatem nie stanowi realnego przysporzenia majątkowego.

Otrzymane odszkodowania oraz inne świadczenia z tytułu ubezpieczeń osobowych lub majątkowych są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Wyjątek od powyższej zasady w myśl art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a) stanowią odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody opodatkowane są według skali podatkowej, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy, lub podatkiem liniowym na podstawie art. 30c.

Zgodnie z art. 5a pkt 2 powołanej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o: składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z zawartej umowy leasingowej wynika, iż „Korzystający jest zobowiązany niezwłocznie przystąpić do naprawy Przedmiotu Leasingu. Koszty naprawy będą pokryte z odszkodowania otrzymanego od ubezpieczyciela, o ile zostanie przyznane i wypłacone w odpowiedniej wysokości i we właściwym czasie. W innym przypadku koszty naprawy finansuje w całości Korzystający. Koszty te będą zwrócone Korzystającemu przez Finansującego do wysokości otrzymanego od ubezpieczyciela odszkodowania”.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, jako otrzymane pieniądze.

Jednocześnie art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Przychodem będzie natomiast nadwyżka faktycznie otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi wydatkami związanymi np. z remontem powypadkowym uszkodzonego samochodu, niezaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów.

W sytuacji gdy Wnioskodawca poniósł wydatki, które zostały mu następnie zwrócone w formie wypłaconego odszkodowania, to mamy do czynienia ze zwrotem poniesionych wydatków nie tylko pod względem ekonomicznym, ale również prawnym.

Odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek majątkowy powstały w wyniku zdarzenia wyrządzonego szkodą. Celem odszkodowania jest naprawienie szkody, które może nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłacenie odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 Kodeksu cywilnego). Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem otrzymane odszkodowanie nie stanowi przychodu dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych do wysokości odpowiadającej kosztom remontu powypadkowego samochodu, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast nadwyżka otrzymanego odszkodowania nad poniesionymi kosztami remontu powypadkowego uszkodzonego samochodu będzie stanowiła przychód.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika również, że leasingodawca zalicza odszkodowanie na poczet rat poprzez kompensatę. W związku z tym, iż wydatek dotyczący rat leasingowych został przez Wnioskodawcę zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, to jednocześnie należało ustalić przychód zgodnie z cytowanym art. 14 ust. 3 pkt 3a.

Równocześnie wskazać należy, iż kwota otrzymanego odszkodowania nie stanowiłaby przychodu u Wnioskodawcy, gdyby wydatki związane z kompensatą nie były uprzednio zaliczane przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż przedmiotu niniejszej interpretacji indywidualnej nie stanowi kwestia związana z naliczeniem i odprowadzeniem podatku dochodowego przez Firmę Leasingową. W ramach bowiem wydawanej interpretacji indywidualnej organ ocenia stanowisko Wnioskodawcy, przytaczając w tym zakresie właściwe przepisy prawa podatkowego. Dlatego też udzielona interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie kwestii związanej z naliczeniem i odprowadzeniem podatku dochodowego przez Wnioskodawcę, a nie leasingodawcę.

Ponadto wskazać należy, iż powyższa interpretacja indywidualna dotyczy wyłącznie odszkodowania, uzyskanego w wyniku uszkodzenia przedmiotu leasingu, w związku z umową leasingową „H.” Sp. z o.o. – co wynika z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego oraz uiszczenia opłaty od przedstawionego we wniosku jednego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.