INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Parafii w L., przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008r. (data wpływu 21 maja 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2008r. (data wpływu 9 lipca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek. W odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 lipca 2008r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 lipca 2008r. (data wpływu 9 lipca 2008r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Parafia Rzymsko-Katolicka w L. od początku swego istnienia (około XIII wiek) jest właścicielem gruntu (nieruchomości) położonego w L. przy obecnej ulicy P. W ostatnich latach pomiędzy tą nieruchomością a kościołem i kaplicą został zbudowany na terenie należącym do Miasta i Gminy W. parking gminny dla szkoły i kościoła. Parking wybudował Urząd Miasta i Gminy W. i na jego prośbę Parafia dokonała bezpłatnej zamiany gruntu, aby parking był właściwie usytuowany i posiadał drogi wjazdu i wyjazdu. Parafia dokonała zamiany gruntu z Urzędem Miasta Gminy W. dnia 23 kwietnia 2007r. w Kancelarii Notarialnej w L. Parafia nie odprowadziła podatku VAT, ponieważ dwustronne przeniesienie własności odbyło się nieodpłatnie za zgodą Kurii Diecezjalnej w G. Druku VAT-R nie złożono.

Wnioskodawca zaznacza, że już wcześniej Parafia dokonała darowizny nieruchomości na rzecz Gminy, aby mogło powstać przejście (aleja) łączące ulicę P. z ulicą L. Po zbudowaniu parkingu małe skrawki gruntu wynikające z zamiany zostały dołączone do własności Parafii. Parafia wielokrotnie więcej darowała Gminie niż w wyniku zamiany otrzymała. Wszystkie darowizny i ostatnia zamiana gruntu zostały notarialnie uregulowane.

Został też dokonany podział geodezyjny własności Parafii przy ul. P. i powstało 5 działek budowlanych (każda składa się z części starej i małej nowej wynikającej z zamiany) przeznaczonych pod budownictwo jednorodzinne. Działki te znajdują się poza parkingiem i są oddzielone od zwartego terenu kościelnego. Działki są nieruchomościami niezabudowanymi.

Działki, które Parafia zamierza sprzedać, nie były przedmiotem dzierżawy, najmu. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej.

Parafia zamierza przeznaczyć środki ze sprzedaży działek na działalność duszpasterską i bieżące remonty i naprawy. Parafia nie posiada innych nieruchomości gruntowych, które w przyszłości mogłyby być przeznaczone do sprzedaży.

Ponadto wcześniej Parafia sprzedała działki przy ul. P. 40 lat temu w roku 1968.

Te działki znajdują się w jednym ciągu działek obecnie przeznaczonych do sprzedaży poza zwartym terenem kościelnym.

Sprzedaż będzie jednorazowa, dotycząca tylko tych działek, które znalazły się za parkingiem.

Parafia nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po sprzedaży działek Parafia będzie zwolniona od podatku VAT, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on płacić tego podatku, bo nie prowadzi działalności gospodarczej, a powyższa sprzedaż jest jednorazowa i wynika z tego, że Parafia nie chce utrzymywać terenu poza jej obrębem. Na powyższą sprzedaż jest zgoda Parafialnej Rady Duszpasterskiej i Kurii Diecezjalnej w G.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub wykonywano czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności podmiot dokonujący jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzący zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli dany podmiot dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca od początku swego istnienia (około XIII wiek) jest właścicielem gruntu położonego w L. przy obecnej ulicy P. W ostatnich latach pomiędzy tą nieruchomością a kościołem i kaplicą został zbudowany na terenie należącym do Miasta i Gminy W. parking gminny dla szkoły i kościoła. Parking wybudował Urząd Miasta i Gminy W. i na jego prośbę Parafia dokonała bezpłatnej zamiany gruntu, aby parking był właściwie usytuowany i posiadał drogi wjazdu i wyjazdu. Po zbudowaniu parkingu małe skrawki gruntu wynikające z zamiany zostały dołączone do własności Parafii. W wyniku dokonanego podziału geodezyjnego własności Parafii przy ulicy P. powstało 5 działek budowlanych niezabudowanych (każda składa się z części starej i małej nowej wynikającej z zamiany) przeznaczonych pod budownictwo jednorodzinne. Działki te znajdują się poza parkingiem i są oddzielone od zwartego terenu kościelnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do tych konkretnych transakcji sprzedaży gruntów, w myśl art. 15 ustawy o VAT. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży ww. gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji zbycia nieruchomości gruntowych nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Nieruchomość gruntowa posiadana przez Wnioskodawcę nie została nabyta z zamiarem dalszej odsprzedaży, gdyż znajduje się w posiadaniu Parafii od początku jej istnienia (około XIII wiek). Działki przeznaczone do sprzedaży nie zostały więc zakupione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie były przedmiotem dzierżawy, najmu, nie były również wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej. Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca czerpał z faktu ich posiadania jakiekolwiek pożytki.

Należy również podkreślić, iż okolicznością przesądzającą o sprzedaży działek jest wybudowanie przez Urząd Miasta i Gminy W. parkingu gminnego, usytuowanego pomiędzy nieruchomością przy ulicy P. a kościołem i kaplicą na terenie należącym do Miasta i Gminy W. Powyższe spowodowało, że działki znajdujące się za parkingiem są oddzielone od zwartego terenu kościelnego. Parafia nie chce utrzymywać terenu znajdującego się poza jej obrębem.

Środki pozyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na działalność duszpasterską oraz bieżące remonty i naprawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że podjęte przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią działań realizowanych w celu osiągnięcia zysku. Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, oraz nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Wnioskodawca ponadto wskazał, iż zbycie opisanego gruntu ma charakter jednorazowy, dotyczy tylko i wyłącznie tych działek, które znalazły się za parkingiem oddzielającym je od zwartego terenu kościelnego. Parafia nie posiada innych nieruchomości gruntowych, które w przyszłości mogłyby być przeznaczone do sprzedaży.

Wszystkie powyższe okoliczności, w których Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek nie wskazują, aby działania podjęte przez Wnioskodawcę miały charakter czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym tut. organ uznał, iż sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest dokonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru. Grunty nie zostały nabyte z zamiarem wykorzystania ich do jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można więc uznać, aby Wnioskodawca działał w przedmiotowej sprawie w charakterze handlowca. Również przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nie wskazuje na związek z działalnością gospodarczą.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy ww. działek nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek. Tym samym dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.