INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 marca 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 31 marca 2008r.) uzupełnionym w dniu 14 maja 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia czy wystawienie i sprzedaż weksla własnego skutkuje powstaniem obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie m.in. ustalenia czy wystawienie i sprzedaż weksla własnego skutkuje powstaniem obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych.
W związku z brakami formalnymi wniosku pismem z dnia 29 kwietnia 2008r. Znak: IBPB2/436-69/08/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Pismo uzupełniające wpłynęło do tut. Biura w dniu 19 maja 2008r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chcąc pozyskać środki pieniężne na bieżącą działalność spółki zamierza wystawić i sprzedać weksel własny z określoną datą wykupu oraz z dyskontem określonym w formie stopy procentowej. Nabywcą weksla będzie udziałowiec spółki (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), który posiada ponad 25% udziałów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wystawienie i sprzedaż weksla własnego skutkuje powstaniem obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem wnioskodawcy, emisja i sprzedaż weksli własnych nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku od czynności cywilnoprawnych. Ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności podlegających temu podatkowi, zaś emisja i sprzedaż weksla nie zostały w tym katalogu wymienione przez ustawodawcę.
Wystawienie i sprzedaż weksla w omawianym przypadku jest samoistnym stosunkiem zobowiązaniowym, który nie zabezpiecza innego zobowiązania, lecz pełni funkcję „kredytową”.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Weksel należy do zbiorczej kategorii, jaką są papiery wartościowe na zlecenie, legitymujące osobę wymienioną w dokumencie oraz każdego na kogo prawa zostały przeniesione przez indos do wszelkich praw wynikających z weksla.

Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 28 kwietnia 1936r. Prawo wekslowe (Dz. U. z 1936r. Nr 37, poz. 282 ze zm.) weksel jest dokumentem istnienia zobowiązania osób, które go podpisały, a osobą uprawnioną do realizacji praw majątkowych wskazanych na wekslu jest jego prawny posiadacz. Prawo wekslowe rozróżnia pojęcia weksla trasowanego i weksla własnego.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

• umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
• umowy pożyczki,
• umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długówi ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
• umowy dożywocia,
• umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
• ustanowienie hipoteki,
• ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnejsłużebności,
• umowy depozytu nieprawidłowego,
• umowy spółki (akty założycielskie).
  
  

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne ( art. 1 ust. 1 pkt. 2 i 3 ww. ustawy).

Jak wskazano powyżej, przepis art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera zamknięty katalog czynności, których dokonanie powodować będzie konieczność zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem nawet, jeśli wywołuje skutki gospodarcze takie same lub podobne do tych, które zostały w katalogu wymienione.

Z powyższego wynika, iż samo wystawienie weksla nie jest czynnością wymienioną w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a zatem wystawienie weksla o ile następuje zgodnie z przepisami prawa wekslowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych mogą podlegać natomiast czynności cywilnoprawne, w związku z zawarciem których wystawiony jest weksel, o ile są to czynności wymienione w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca chcąc pozyskać środki pieniężne na bieżącą działalność zamierza wystawić i sprzedać weksel własny. Nabywcą będzie udziałowiec spółki.

Należy zauważyć, że weksel własny jest papierem wartościowym posiadającym części składowe ściśle przez prawo wekslowe przepisane, w którym wystawca dokumentu sam przyrzeka zapłatę sumy wekslowej. Wystawiając weksel własny wystawca przyjmuje odpowiedzialność za zapłatę sumy wekslowej, tj. za to, że sam ją zapłaci. Zobowiązanie wekslowe odrywa się od sytuacji faktycznej, która była podstawą wystawienia i wręczenia weksla, nabierając charakteru samodzielnego i abstrakcyjnego, tj. oderwanego od podstawy gospodarczej, która spowodowała jego wystawienie.
Okoliczność, że zobowiązanie wekslowe jest abstrakcyjne nie oznacza jednak, że nie istniała podstawa gospodarcza wystawienia weksla. Weksel pełni różne funkcje gospodarcze np. może być środkiem płatniczym spełniającym w pewnym sensie funkcję surogatu pieniądza (zapłata wekslem za towar), może również spełniać funkcję kredytową pozwalającą na dokonywanie różnorodnych transakcji bez konieczności natychmiastowej zapłaty gotówką albo funkcję gwarancyjną jako zabezpieczenie spłaty kredytu, pożyczki.

Z treści wniosku wynika, że wnioskodawca zamierza wystawić weksel i go sprzedać. Wynika z tego, że w związku z wystawieniem weksla wnioskodawca będący spółką kapitałową pozyska środki pieniężne od własnego udziałowca. Zdaniem wnioskodawcy będzie miała miejsce umowa sprzedaży.

Należy więc wyjaśnić, że kwestie związane z wystawieniem weksli i obrotem nimi nie są regulowane przepisami prawa podatkowego, a tym samym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie jest upoważniony do interpretacji przepisów normujących zagadnienia związane z wystawianiem weksli i obrotem nimi.
Wobec tego, jeżeli w świetle przepisów ustawy Prawo wekslowe oraz ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest możliwe zawarcie umowy sprzedaży weksla własnego i zawarta umowa będzie umową spełniającą przesłanki określone w art. 535 Kodeksu cywilnego czynność taka będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż jak już wskazano powyżej podatkowi temu podlegają m.in. umowy sprzedaży praw majątkowych.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy stawka podatku wynosi 1%, a stosownie do art. 4 pkt 1 tej ustawy obowiązek podatkowy spoczywa na kupującym.

Należy dodatkowo wyjaśnić, że jeżeli wystawienie weksla łączy się z czynnością cywilnoprawną wynikającą z podstawy gospodarczej wystawienia weksla, czyli pierwotnej przyczyny wystawienia tego weksla to chociaż samo wystawienie weksla nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, podatkowi temu może natomiast podlegać pierwotna czynność cywilnoprawna, o ile jest jedną z czynności wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.