INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie środków trwałych oraz innych wydatków finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących nabycie środków trwałych oraz innych wydatków finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zajmuje się produkcją galanterii łazienkowej, opodatkowując te produkty podatkiem od towarów i usług. Od 1998 r. posiada status Zakładu Pracy Chronionej i zatrudnia ponad 80% osób niepełnosprawnych. Spółka wyjaśnia, że ZFRON tworzony jest przede wszystkim ze środków uzyskiwanych z podatku dochodowego oraz podatku od nieruchomości. Z podatków tych 10% Spółka odprowadza do PFRON, zaś pozostałe środki własne przeznacza na konto bankowe ZFRON. Środki z ZFRON są to środki własne, które przeznaczane są na pomoc indywidualną dla pracowników niepełnosprawnych i są wyłącznie dla nich przysporzeniem oraz na wydatki ogólne zakładu służące wszystkim pracownikom niepełnosprawnym (zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - Dz. U nr 123 poz. 776 z późn. zm.) -jest to wtedy przysporzenie dla zakładu i stanowi pomoc de minimis. W ramach ZFRON tworzony jest więc Indywidualny Fundusz Rehabilitacji (min. 10%), indywidualne Programy Rehabilitacji (min. 15%) oraz ogólny ZFRON (75 %).

Z puli 15 % i 75% Spółka dokonuje zakupów na cele ogólne wszystkich zatrudnionych niepełnosprawnych i jest to przysporzeniem dla zakładu jako pomoc de minimis. Wartością pomocy de minimis jest wartość środków wydatkowanych z ZFRON na tytuły określone w rozporządzeniach o pomocy de minimis (rozporządzenie RM z 27 kwietnia 2004 w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej - Dz. U nr98 poz 989 z późn. zm. i rozporządzenie MPiPS w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z dnia 31 grudnia 1998r. określające zadania możliwe do sfinansowania z ZFRON- Dz. U nr 3 /1999r poz. 22 z późn. zm. oraz rozporządzenie RM z 26 kwietnia 2007r w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy de minimis przedsiębiorcom prowadzącym zakłady pracy chronionej - Dz. U nr 76 poz. 496 z późn. zm a także aktualne rozprzędzenie MIPS z dnia 19 grudnia .2007r w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych-Dz. U. nr 245 poz. 1810).

Spółka wyjaśnia, że dotychczas odliczała podatek od towarów i usług z faktur dotyczących zakupu środków trwałych (finansowanie z ZFRON), natomiast z faktur dokumentujących inne wydatki (także finansowe z ZFRON), m.in. za spalanie odpadów, zakup materiałów i wyposażenia do sali rehabilitacyjnej, naprawy sprzętu rehabilitacyjnego, zakup środków czystości do pokoju pielęgniarki i pomieszczeń służących rehabilitacji, zakup środków medycznych, wydatki na utrzymanie domków nad jeziorem (własność ZFRON) służących wypoczynkowi i rehabilitacji pracowników niepełnosprawnych (za wodę, ścieki, światło, ochronę, naprawy itp.). Podatek naliczony nie był odliczany od podatku należnego, ponieważ wiązało się to z faktem, iż powyższe wydatki nie stanowią kosztu uzyskania przychodu Spółki, lecz są kosztem ZFRON.

Jednocześnie Spółka informuje, iż wykorzystując ZFRON utworzony po wejściu Polski do Unii Europejskiej zaczęła składać wnioski o wydanie zaświadczenie o otrzymanej pomocy de minimis do Urzędu Miasta i do Urzędu Skarbowego. Wnioskowała o kwoty łącznie z VAT. Urząd Skarbowy wystawia zaświadczenie o pomocy de minimis w wysokości netto czyli bez podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów obowiązujących Spółka będąca Z, której sprzedaż jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem środków trwałych oraz innych wydatków ze środków ZFRON (dotyczy okresu 2005 r. do chwili obecnej)...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od wszystkich zakupów dokonywanych ze środków ZFRON, tj. zarówno dotyczących nakładów na nabycie środków trwałych jak i innych wydatków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje zatem, podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika.

Ustawodawca nie precyzuje w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek pomiędzy zakupami, a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (zakup materiałów do wytworzenia produktu podlegającego odsprzedaży) lub pośredni (koszty administracyjne), jak również może dotyczyć takich czynności, które mimo, że nie podlegają opodatkowaniu, są potrzebne w funkcjonowaniu Wnioskodawcy.

Z uregulowań zawartych w przepisie art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów i usług zaliczanych u podatnika do środków trwałych niepodlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, jeżeli fakt ten pozostaje w ścisłym związku ze zwolnieniem od tego podatku (art. 88 ust. 3 pkt 2 ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca odlicza podatek naliczony związany z nabyciem środków trwałych służących zatrudnionym pracownikom niepełnosprawnym, które sfinansowane zostały z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Ponoszone są także z tego tytułu inne wydatki, które – jak wskazał Wnioskodawca - nie są kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym, lecz kosztem Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

Podkreślenia wymaga okoliczność, że wydatki ponoszone przez pracodawcę na rzecz osób niepełnosprawnych wynikają z ustawowego obowiązku, w ramach zapewnienia rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, które to nie mają związku z pozostałą działalnością operacyjną Wnioskodawcy

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, że Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z tytułu nabycia środków trwałych (ze względu na wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy w powiązaniu z ust. 3 pkt 2 powołanego przepisu), brak jest natomiast możliwości odliczenia podatku w stosunku do innych ponoszonych wydatków na rzecz osób niepełnosprawnych sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z uwagi, iż nie stanowią one kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.