INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 13 maja 2008r.), uzupełnionym w dniu 8 lipca 2008r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków transportu, tj.:

• ciągnika zakupionego w maju 2007r. - jest prawidłowe.
  
• ciągnika zakupionego w grudniu 2007r. - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowości dokonania jednorazowej amortyzacji zakupionych środków transportu, tj.:

• ciągnika zakupionego w maju 2007r. - jest prawidłowe.
• ciągnika zakupionego w grudniu 2007r. - jest nieprawidłowe.
  
  

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też, pismem z dnia 17 czerwca 2008r. wezwano do jego uzupełnienia.
W dniu 8 lipca 2008r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą, której podstawowym zakresem działalności jest świadczenie usług transportowych w zakresie transportu towarów. Do prowadzenia działalności zakupuje środki transportu, w tym ciągniki siodłowe, naczepy, ciągniki rolnicze i przyczepy, które wpisuje do ewidencji środków trwałych i dokonuje od nich odpisy amortyzacyjne. Posiada status małego podatnika, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wyjaśnił, nie zachodzą inne okoliczności, o których mowa w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które wykluczałyby możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych o wartości początkowej powyżej 3.500 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż nabyte środki transportu to ciągnik siodłowy (KŚT-746) oraz ciągnik rolniczy (KŚT-746). Środki te zostały zakupione w 2007 roku (maj, grudzień) i w miesiącach ich zakupu zostały wprowadzone do Ewidencji Środków Trwałych. Odpisy amortyzacyjne zostały dokonane w miesiącach następujących po miesiącach, w których wprowadzono te środki do Ewidencji Środków Trwałych. Wskazano również, iż wnioskodawca zarówno w 2007 jak i w 2008 roku posiadał i posiada status małego podatnika, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy ma prawo do dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od nabywanych środków transportu o wartości początkowej powyżej 3.500 zł do wysokości 50.000 Euro w roku podatkowym...

Zdaniem wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych do wysokości 50.000 Euro w roku podatkowym od nabywanych środków transportu o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł. Artykuł 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa pdof) wskazuje, że pomoc, o której mowa w ust. 7 art. 22k ustawy pdof, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. Uznać należy, że zasadnicze znaczenie dla możliwości dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych mają przepisy rozporządzenia Komisji (WE) nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z dnia 28 grudnia 2006r.). Z art. 1 ust. 1 lit. g) tego rozporządzenia wynika, że jego przepisów nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego. Pomoc publiczna, którą również są przyspieszone odpisy amortyzacyjne jest pomocą związaną z nabyciem środków trwałych, a nie pomocą na nabycie środków trwałych. Jest to niezwykle istotna różnica. O pomocy na nabycie środków trwałych można by mówić w sytuacji, w której ze środków publicznych zostałyby przyznane przedsiębiorcy fundusze na zakup środków trwałych czyli otrzymałby on dotację, dopłatę lub inne świadczenia o podobnym charakterze. W żaden sposób pomocą na nabycie nie jest możliwość wcześniejszego zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu. Podatnik nie zyskuje bowiem dodatkowych środków finansowych, lecz ma jedynie możliwość przesunięcia (przyspieszenia) w czasie momentu odniesienia w koszty poniesionego wydatku. Fakt, że w danym roku podatnik poprzez zwiększenie kosztów uzyskania przychodów zmniejszy swój dochód do opodatkowania nie zmieni faktu, że ten sam podatnik zapłaci więcej podatku w kolejnym roku podatkowym, w którym nie uwzględni już wcześniej dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Tak więc w przypadku tej preferencji podatnik nie uzyskuje świadczeń, które można by nazwać pomocą na nabycie środka trwałego. Dodatkowym argumentem na obronę przedstawionego rozumowania są przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. Nr 194, poz. 1983 ze zm.). W rozporządzeniu tym rozgraniczono bowiem pomoc w formie dotacji, ulgi podatkowej od pomocy w formie przyspieszonej amortyzacji. Podobne stanowisko w tej sprawie prezentuje Urząd Skarbowy w Krasnymstawie, w postanowieniu z dnia 21 lutego 2007r. nr PD/415-1/07. Również Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Opolu w postanowieniu z dnia 21 czerwca 2007r. nr PDI/415-13/07/WS nie widzi wyłączenia możliwości korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od środków transportu zgodnie z art. 22k ust 7 ustawy pdof przez podatników świadczących usługi transportowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Powołane wyżej przepisy wykluczają możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych (np. w stosunku do samochodów osobowych) oraz niektórych podatników (nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust 11 ww. ustawy). Przepisy nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym samochodów ciężarowych, przez podatników prowadzących działalność w zakresie drogowego transportu towarowego.

Amortyzacja dokonana na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ww. ustawy, stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego (art. 22k ust. 10 ww. ustawy). Powyższe oznacza, iż metoda jednorazowych odpisów amortyzacyjnych nie ma zastosowania w przypadku gdy w świetle przepisów dotyczących pomocy publicznej, nie jest dopuszczalne udzielenie podatnikowi pomocy de minimis.

Zasady pomocy de minimis uregulowane zostały rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 06.379.5 z dnia 28 grudnia 2006r.). Jednakże przepisów tych nie stosuje się do pomocy na nabycie pojazdów przeznaczonych do transportu drogowego przyznawanej podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarowego.

Zauważyć należy, iż odpisy amortyzacyjne stanowią pieniężny wyraz stopniowego zużywania się trwałych składników majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej i są elementem kosztów uzyskania przychodów. Wysokość kwoty odpisu za dany okres podatkowy oraz okres amortyzacji wynikają z przyjętej przez podatnika metody amortyzacji.

Zastosowanie metody jednorazowych odpisów amortyzacyjnych powoduje szybsze (lub wolniejsze) niż według innych metod zaliczenie do kosztów podatkowych wartości środków trwałych. Możliwość wyboru tej metody nie została uwarunkowana formą nabycia środka trwałego. Nie ma przeszkód do jej stosowania gdy nabycie nastąpiło w sposób inny niż w drodze kupna (aport wniesiony do spółki, nabycie w drodze spadku i darowizny lub inny nieodpłatny sposób – z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 45a. ww. ustawy), a także do ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją (art. 22h ust. 1 pkt 4 ww. ustawy). Oznacza to, iż możliwości dokonywania jednorazowo odpisu amortyzacyjnego nie można utożsamiać z pomocą na nabycie amortyzowanego środka trwałego.

W świetle powyższego, ulga w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego jakkolwiek stanowi pomoc publiczną, to nie stanowi pomocy na nabycie środka trwałego. Zatem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie drogowego transportu towarowego mają możliwość korzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych dla potrzeb tej działalności pojazdów transportu towarowego, w tym samochodów ciężarowych, jednakże do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Zasady wskazane w cyt. powyżej rozporządzeniu Komisji (WE) z dnia 15 grudnia 2006 r. nie wykluczają możliwości skorzystania z tej pomocy w opisanym we wniosku stanie faktycznym.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy uznać, iż mógł Pan skorzystać z możliwości dokonania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od ciągnika zakupionego w maju, zaliczonego do środków trwałych na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym też zakresie, przedstawione we wniosku stanowisko uznać należy za prawidłowe.

Jak wynika z cyt. powyżej art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dokonywanie jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych jest możliwe w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Przy czym, w myśl art. 22k ust. 8 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 22i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji (wykazu) do końca tego roku podatkowego.

W złożonym wniosku wskazano, iż jeden z ciągników nabyto w grudniu 2007r. i w tym miesiącu wprowadzono go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to, iż w świetle treści cyt. powyżej przepisów, dokonanie jednorazowej amortyzacji możliwe było wyłącznie w miesiącu jego wprowadzenia do ww. ewidencji, tj. w miesiącu grudniu 2007r., a nie jak wskazano we wniosku w miesiącu następującym po miesiącu, w którym to wprowadzenie nastąpiło.

W konsekwencji w zakresie tym stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Odpisów amortyzacyjnych od zakupionego w grudniu 2007r. ciągnika należy dokonywać zgodnie z art. 22i lub art. 22k ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.