INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Ł. przedstawione we wniosku z dnia 04 maja 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 12 maja 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty odszkodowawczej przyznanej w związku z wypadkiem przy pracy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania renty odszkodowawczej przyznanej w związku z wypadkiem przy pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2002r. wnioskodawczyni pracowała od 6 sierpnia do 1 września w Niemczech. Podczas pracy uległa wypadkowi (1 września 2002r.). W jednym z niemieckich szpitali była hospitalizowana przez kilka tygodni. Po zakończeniu leczenia szpitalnego zostało jej przyznane tymczasowe odszkodowanie na podstawie decyzji z dnia 23 kwietnia 2003r. Odszkodowanie było wypłacane w formie comiesięcznych świadczeń i realizowanie za pośrednictwem Banku, który odprowadził zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od każdej kwoty. Zgodnie z pismem z dnia 27 listopada 2007r. otrzymanym od Branżowej Organizacji Przedsiębiorstw w Niemczech wnioskodawczyni uzyskała możliwość wypłacenia jednorazowo całości odszkodowania w wyniku zmian w ustawie o odszkodowaniach. Na skutek dalszej korespondencji odszkodowanie w kwocie 37.711,12 euro zostało wypłacone końcem stycznia 2008r. Bank pobrał podatek od tej kwoty i zdecydował, że wypłacone jednorazowo odszkodowanie jest rentą i podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu wypłacanego comiesięcznie odszkodowania zagranicznego powinna być odprowadzona zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych i czy dotyczy to również jednorazowo wypłaconego odszkodowania...

Zdaniem wnioskodawczyni podatek od odszkodowania był odprowadzony niesłusznie, ponieważ bank uznał świadczenie za rentę, a w myśl niemieckich przepisów wszelkie odszkodowania nie są wypłacane jednorazowo, umożliwiła to dopiero akcja spłaty odszkodowań. Ponadto decyzja o przyznaniu świadczenia wyraźnie mówi o przyznaniu renty jako tymczasowego odszkodowania. W opinii wnioskodawczyni nie jest to zgodne z definicją renty, która jest przyznawana dożywotnio lub przez ściśle określony albo możliwy do określenia czas. Zdaniem wnioskodawczyni przyznane świadczenie powinno zostać uznane za odszkodowanie, a nie za rentę.

Wnioskodawczyni uważa, że ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków zaliczane są do ubezpieczeń osobowych (art. 829 pkt 2 Kodeksu cywilnego), a otrzymane odszkodowanie lub inne świadczenie w tym renta z tytułu ubezpieczeń osobowych podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd wątpliwości wnioskodawczyni, czy Bank w obu przypadkach postąpił prawidłowo odprowadzając podatek. Zdaniem wnioskodawczyni zaskakujący jest fakt, że kwota wypłacona jednorazowo i przeznaczona na rehabilitację została uznana po prostu za rentę i odprowadzono tak wysoki podatek (III próg podatkowy).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Wbrew żądaniom wnioskodawczyni, organ podatkowy nie może dokonać własnej kwalifikacji świadczeń wypłacanych jej z Niemiec, gdyż do kwalifikacji takiej są właściwe organy niemieckie przyznające dane świadczenie. Przedstawiając stan faktyczny wnioskodawczyni twierdzi, że zostało jej przyznane na podstawie decyzji z dnia 23 kwietnia 2003r. tymczasowe odszkodowanie. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie prowadzi postępowania dowodowego, które poprzedzałoby wydanie interpretacji ani nie ocenia załączonych do wniosku dokumentów. Nie może jednak pominąć faktu, iż z decyzji z dnia 23 kwietnia 2003r., którą wnioskodawczyni dołączyła do wniosku wynika, w sposób nie budzący żadnych wątpliwości, że wnioskodawczyni przyznano rentę jako tymczasowe odszkodowanie. Przedmiotem świadczenia była zatem renta, co słusznie ocenił Bank. Próba zaliczenia przez wnioskodawczynię renty do odszkodowań z tytułu ubezpieczeń osobowych na podstawie obowiązującej w Polsce regulacji prawnej jest niedopuszczalna. Tym samym twierdzenie, że świadczenie to miałoby podlegać zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajduje żadnego uzasadnienia.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
W myśl art. 19 umowy zawartej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 18 grudnia 1972r. (Dz. U. z 1975r. Nr 31, poz. 163 ze zm.) dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach (w kategorii tej mieszczą się renty) – mogą być opodatkowane tylko w państwie, w którym mają miejsce zamieszkania osoby uzyskujące dochody z tego tytułu. Umowa ta obowiązywała do końca 2004r.
Z powyższych przepisów wynika, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Zasady opodatkowania dochodu uzyskanego z tytułu wypłaconych rent oraz wysokość podatku zostały uregulowane w ww. ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowy, podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zwolnienia odnoszące się do rent zagranicznych uregulowane zostały w art. 21 ust. 1 pkt 74 oraz pkt 91 powołanej wyżej ustawy, zgodnie z którymi wolne od podatku dochodowego są: - otrzymywane z zagranicy:

1. renty inwalidzkie z tytułu inwalidztwa wojennego,
2. kwoty zaopatrzenia przyznane ofiarom wojny oraz członkom ich rodzin,
3. renty wypadkowe osób, których inwalidztwo powstało w związku z przymusowym pobytem na robotach w III Rzeszy Niemieckiej w latach 1939-1945,
   • pod warunkiem przedstawienia płatnikowi dokumentu instytucji zagranicznej stwierdzającego charakter przyznanego świadczenia, oraz
   • wypłacone, za pośrednictwem płatnika, przy emeryturach i rentach zagranicznych podwyżki (zwiększenia) mające charakter dodatków rodzinnych, pod warunkiem przedstawienia płatnikowi dokumentu stwierdzającego wysokość podwyżki.
   
   

Przyznana wnioskodawczyni renta wypadkowa na podstawie przepisów prawa niemieckiego, nie mieści się w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w powołanych wyżej przepisach art. 21 ust. 1 pkt 74 oraz pkt 91 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych przepisów przyjąć zatem należy, że renta otrzymywana przez wnioskodawczynię od 23 kwietnia 2003r. do dnia 31 grudnia 2004r. podlegała opodatkowaniu wyłącznie w Polsce, zgodnie z art. 19 ww. umowy obowiązującej do dnia 31 grudnia 2004r.
Tak więc prawidłowo w myśl przepisu art. 35 ust 1 ww. ustawy pobierany był podatek dochodowy od wypłacanej renty, bowiem do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

Natomiast stosownie do art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003r. zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005r. Nr 12,poz. 90) obowiązującej od dnia 01 stycznia 2005r. emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.
Z kolei zgodnie art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż renty otrzymywane z Niemiec, wypłacane osobom mającym miejsce zamieszkania w Polsce podlegają opodatkowaniu w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji gdy świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Republiki Federalnej Niemiec, bowiem wówczas stosownie do ww. art. 18 ust. 2 umowy płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła t. j. w Niemczech.

Niemieckie ustawowe ubezpieczenie społeczne składa się z pięciu działów:

• ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia,
• ustawowe ubezpieczenie emerytalne,
• ustawowe ubezpieczenie zdrowotne,
• ustawowe ubezpieczenie od następstw wypadków oraz
• ustawowe ubezpieczenie pielęgnacyjne.
  
  

Świadczenia pochodzące z tych pięciu działów mogą mieć formę zasiłków jednorazowych lub bieżących świadczeń stałych. Niemniej jednak wyłączne prawo do opodatkowania w Niemczech dotyczy zarówno bieżących stałych świadczeń, jak i jednorazowych zasiłków pochodzących ze wszystkich ww. działów ustawowego ubezpieczenia.

W konsekwencji powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie odnośnie wypłacanej od dnia 01 stycznia 2005r. renty odszkodowawczej za wypadek przy pracy, a także odszkodowania otrzymanego w m-cu styczniu 2008r. zastosowanie będzie miała umowa polsko-niemiecka podpisana w dniu 14 maja 2003r. obowiązująca od dnia 1 stycznia 2005r.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika jednoznacznie, że wypłacana wnioskodawczyni renta odszkodowawcza stanowi świadczenie z ustawowego ubezpieczenia społecznego (ustawowego ubezpieczenia od następstw wypadków). Mając na względzie powyższe należy stwierdzić, że jeżeli wypłacone wnioskodawczyni przedmiotowe świadczenia t. j. renta odszkodowawcza (otrzymywana od dnia 01 stycznia 2005r.) stanowi świadczenie z niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego, to podlega opodatkowaniu zgodnie z powołanym art. 18 ust. 2 umowy międzynarodowej, tylko w Niemczech i tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.
Natomiast jeżeli świadczenia wypłacone wnioskodawczyni nie będą pochodziły z niemieckiego ustawowego ubezpieczenia społecznego podlegać będą opodatkowaniu tylko w Polsce, zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy obowiązującej od dnia 01 stycznia 2005r.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.