INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 roku (data wpływu 20.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży wyrobów akcyzowych nieoznaczonych znakami akcyzy w sklepach wolnocłowych klientom podróżującym do portów lotniczych na terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie sprzedaży wyrobów akcyzowych nieoznaczonych znakami akcyzy w sklepach wolnocłowych klientom podróżującym do portów lotniczych na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada sklepy wolnocłowe zlokalizowane w obrębie wolnych obszarów celnych/składów wolnocłowych znajdujących się na terenie międzynarodowych portów lotniczych na obszarze polski. Każdy sklep dokonuje sprzedaży detalicznej towarów „wolnocłowych" klientom-pasażerom odlatującym, pod warunkiem okazania przez nich karty pokładowej lub biletu, a także członkom załóg odbywających aktualnie lot. Towary są wprowadzane do sklepu według zasad obowiązujących w wypadku prowadzenia działalności w składzie wolnocłowym, określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającym wspólnotowy kodeks celny oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93 określającego niektóre przepisy wykonawcze do rozporządzenia rady (EWG) nr 2913/92.

Po sprzedaży, dokonywanej zgodnie z zasadami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 czerwca 2004 roku w sprawie powiadamiania organu celnego o rozpoczęciu lub zakończeniu działalności w WOC lub SW oraz ewidencji prowadzonych w WOC lub SW (Dz. U. Nr 152 poz. 1602 ze zm.) towary zostają zgłoszone odpowiednio do odprawy celnej dopuszczenia do wolnego obrotu (towary o statusie celnym niewspólnotowym sprzedane podróżnym, których docelowy port lotniczy jest zlokalizowany na obszarze wspólnoty), procedury wywozu (towary o statusie celnym niewspólnotowym i wspólnotowym sprzedane podróżnym, których docelowy port lotniczy jest zlokalizowany poza obszarem wspólnoty) lub wpisane do odpowiednich ewidencji (towary o statusie celnym wspólnotowym sprzedane podróżnym, których docelowy port lotniczy jest zlokalizowany na obszarze wspólnoty) zgodnie z regulacjami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 roku w sprawie szczegółowych wymogów, jakie powinno spełniać zgłoszenie celne (Dz. U. Nr 94 poz. 902 ze zm.) przedmiotem sprzedaży są, miedzy innymi, niektóre wyroby akcyzowe zharmonizowane wymienione w załączniku nr 3 do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29 poz. 257 ze zm.) nieoznaczone znakami akcyzy na podstawie zwolnienia z artykułu 88 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można sprzedawać wyroby akcyzowe bez znaków akcyzy klientom - pasażerom odlatującym do innego portu lotniczego w kraju, tak jak sprzedaje je klientom - pasażerom odlatującym do innego kraju członka UE...

Zdaniem wnioskodawcy nie istnieje żaden przepis, który ograniczałby zastosowanie zwolnienia określonego w artykule 88 ust. 1 punkt 3 ustawy o akcyzie, co oznacza, iż sprzedaż wyrobów akcyzowych nieoznaczonych znakami akcyzy w sklepach wolnocłowych dla klientów-pasażerów których następnym celem podróży jest inny krajowy port lotniczy jest dopuszczalna. Zgodnie z interpretacją urzędu celnego w G., przepisy prawa celnego nie różnicują w żaden sposób klientów sklepów wolnocłowych na „krajowców" i „niekrajowców". Nie istnieją żadne przepisy, które ograniczałyby prawo pasażerów, których następnym celem podróży jest krajowy port lotniczy, do nabywania towarów w sklepach wolnocłowych, pod warunkiem, że pasażerowie ci legalnie znajdują się w strefie wolnocłowej. Tak więc, mogą oni dokonywać zakupów na takich samych prawach (celnych) jak pasażerowie odlatujący do innego unijnego portu lotniczego.

Dyrektywa Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 roku w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania w ogóle nie nakłada na państwa członkowskie obowiązku stosowania „oznaczeń fiskalnych lub krajowych znaków identyfikacyjnych", zastrzegając tylko, by ich ewentualne stosowanie nie powodowało utrudnień w handlu wewnątrzwspólnotowym.

Zwolnienie zawarte we wspomnianym artykule 88 także nie zawiera żadnych, wewnętrznych ograniczeń jego stosowania, które można by odnieść do omawianej sytuacji. Tak jak art. 87 ust. 3 ustanawia ogólny obowiązek oznaczania znakami akcyzy wyrobów wymienionych w zał. 3, przeznaczonych do obrotu na terytorium kraju, tak samo artykuł 88 ust. 1 pkt 3 ustanawia powszechnie obowiązujące zwolnienie z tego obowiązku, oczywiście przy spełnieniu warunków od których ten artykuł uzależnia zwolnienie. Tak więc, w wypadku każdego zbycia w sklepie wolnocłowym, przy zachowaniu innych przepisów prawa, występuje zwolnienie z obowiązku banderolowania, niezależne od osoby nabywającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej w sklepach wolnocłowych działających na terenie wolnych obszarów celnych/składów wolnocłowych odlatującym podróżnym, pod warunkiem okazania przez nich karty pokładowej lub biletu.

Wnioskodawca słusznie wskazuje, iż ustawodawca w art. 88 ust. 1 pkt 3 zwolnił z obowiązku oznaczania znakami akcyzy wyroby akcyzowe, które są wprowadzane do składów celnych, składów wolnocłowych i wolnych obszarów celnych, a przeznaczone do zbycia w sklepach wolnocłowych.

Jednakże podkreślenia wymaga, iż sprzedaż wyrobów w wolnym obszarze celnym zwolniona z obowiązku oznaczania znakami akcyzy, wiąże się bezpośrednio z dokonaniem takiej sprzedaży określonemu podróżnemu opuszczającemu terytorium kraju pod warunkiem okazania przez niego karty pokładowej lub biletu, a także członkom załóg odbywających aktualnie lot. Wskazać należy, iż sklep wolnocłowy usytuowany na terenie wolnego obszaru celnego/składu wolnocłowego co do zasady nie dokonuje obrotu wyrobami z przeznaczeniem na rynek krajowy lecz działa w celu obsługi podróżnych, którzy opuszczają obszar kraju bądź wspólnoty.

Sprzedaż dokonywana podróżującym do portów znajdujących się na terytorium kraju będzie niczym innym jak obrotem wyrobami akcyzowymi na terytorium kraju, nawet jeżeli sprzedaż tych wyrobów odbędzie się na terenie wolnych obszarów celnych.

Zwolnienie z obowiązku oznaczania znakami akcyzy określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy nie będzie miało w tej sytuacji zastosowania, gdyż dotyczy ono wprowadzenia wyrobów do wolnego obszaru celnego lub składu wolnocłowego w celu ich zbycia poza terytorium kraju. Sprzedaż wyrobów akcyzowych podróżnemu kończącemu podróż w na terytorium kraju będzie wprowadzeniem tych wyrobów do obrotu na terytorium kraju.

W tej sytuacji zastosowanie będzie miał art. 87 ust. 3 ustawy, który stanowi, iż wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być przedmiotem obrotu na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy.

W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku, w związku z wprowadzeniem do obrotu krajowego nieoznaczonych wyrobów akcyzowych (poprzez sprzedaż wyrobów podróżnym, których celem jest port lotniczy na terytorium kraju), w stosunku do których taki obowiązek istnieje, powstanie obowiązek oznaczenia legalizacyjnymi znakami akcyzy w myśl art. 86 ust. 2 ustawy.

Przepis ten stanowi, iż obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych legalizacyjnymi znakami akcyzy powstaje w przypadku wystąpienia w obrocie wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy lub wyrobów akcyzowych z uszkodzonymi znakami akcyzy.

Reasumując należy stwierdzić, iż podróżny, który nie udaje się w podróż do innego państwa nie jest uprawniony do nabycia takich wyrobów bez oznaczenia znakami akcyzy, a w przypadku ich nabycia powstanie obowiązek oznaczenia tych wyrobów legalizacyjnymi znakami akcyzy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.