INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 08.05.2008 r. (data wpływu 12.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego w 2008 r. i latach następnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12.05.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca otrzymał propozycję pracy w firmie będącej podmiotem gospodarczym zarejestrowanym na terytorium Federacji Rosyjskiej. Zaproponowana forma zatrudnienia to umowa o pracę.

Jeśli dojdzie do podpisania umowy między Wnioskodawcą a tą firmą to Wnioskodawca zamierza wyjechać do Rosji wraz z żoną i córką.

Córka będzie uczęszczać do polskiej szkoły w Rosji, a żona po pewnym czasie podejmie pracę prawdopodobnie w tej samej firmie, co Wnioskodawca.

Wypłata wynagrodzenia będzie się odbywać z konta bankowego firmy rosyjskiej. Od momentu ewentualnego wyjazdu do Rosji, na terenie Polski ani Wnioskodawca, ani małżonka nie będą osiągać żadnych dochodów.

Na chwilę obecną Wnioskodawcy trudno określić, na jak długo wyjedzie wraz z rodziną do Rosji - (na kilka lat) na pewno.

Ośrodek interesów życiowych całej rodziny będzie znajdować się w Rosji, od momentu rozpoczęcia pracy w firmie rosyjskiej ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste cała rodzina będzie miała z Rosja, tam będzie również adres zamieszkania rodziny, chociaż adresem zameldowania pozostanie Polska.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy składając do urzędu skarbowego druk NIP-3 z adresem zamieszkania w Rosji i uzyskując status rezydencji podatkowej Federacji Rosyjskiej (dla wszystkich członków rodziny), Wnioskodawca będzie płacić tylko i wyłącznie podatek dochodowy obowiązujący w Rosji (ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce),czy też w opisanej powyżej sytuacji konieczne będzie zapłacenie podatku dochodowego w Polsce (pomimo zapłacenia podatku w Rosji) od wszystkich uzyskanych dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania (nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce)...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż ośrodkiem interesów życiowych dla całej rodziny będzie Federacja Rosyjska, podatek powinien być naliczany tylko i wyłącznie na terenie Rosji i nie powinien być już naliczany w Polsce, nawet jeśli miał by to być podatek pomniejszony o wysokość podatku zapłaconego w Rosji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 umowy z dnia 22 maja 1992 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1993 r. Nr 125, poz. 569), określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsca zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony wg następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od momentu wyjazdu z Polski do Rosji (zakładając, iż wyjazd nastąpi w 2008 r.) i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Otrzymał Pan propozycje pracy od firmy będącej podmiotem gospodarczym zarejestrowanym na terytorium Federacji Rosyjskiej. Zamieszka Pan na terytorium Rosji wraz z rodziną – żoną i córką. Córka będzie uczęszczać do polskiej szkoły w Rosji, a żona po pewnym czasie podejmie pracę prawdopodobnie w tej samej firmie, co Wnioskodawca. Otrzyma Pan wynagrodzenie z konta bankowego firmy rosyjskiej.

Od momentu ewentualnego wyjazdu do Rosji, na terenie Polski ani Pan, ani Pana małżonka nie będą osiągać żadnych dochodów.

Ośrodek interesów życiowych całej rodziny zostanie przeniesiony do Rosji, tam będzie znajdować się praca i miejsce zamieszkania.

Mając na uwadze fakt, iż z Rosją będą Pana łączyły ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Rosyjskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, należy stwierdzić, iż od momentu wyjazdu do Rosji i przeniesienia tam centrum interesów życiowych będzie Pan podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. opodatkowaniu w Polsce będą podlegały tylko dochody uzyskane na terytorium Polski.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art.47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art.53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.