INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 07.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim, który do końca 2006 r. rozliczał się w Polsce jako osoba o nieograniczonym obowiązku podatkowym. W październiku 2007 r. Wnioskodawca podjął zamiar wyjazdu z Polski w celu zamieszkania na terytorium Finlandii, związany z podjęciem zatrudnienia w tym kraju i Rosji.

W październiku 2007 r. Wnioskodawca został oddelegowany przez swojego pracodawcę - Sp. z o. o. X - do pracy na rzecz spółki Y, należącej do grupy ........ z siedzibą w w Finlandii, na okres 18 miesięcy, t. j. od 25 października 2007 r. do 24 marca 2009 r. W trakcie oddelegowania Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na terytorium Rosji, w innym podmiocie z grupy ........, do którego zostanie skierowany przez fińskiego pracodawcę. Jednak miejscem zamieszkania Wnioskodawcy pozostanie Finlandia, gdzie obecnie zamieszkuje wraz z żoną.

W rozumieniu fińskich przepisów podatkowych, w świetle powyższego, począwszy od przyjazdu Wnioskodawcy do Finlandii, t. j. 24 października 2007 r., został On uznany za fińskiego rezydenta podatkowego. Zgodnie z polityką ..............., formalną podstawą zatrudnienia Wnioskodawcy, w okresie wykonywania pracy w Rosji i zamieszkiwania w Finlandii, pozostaje umowa o pracę zawarta ze Spółką polską. Aneks do tejże umowy określa warunki wykonywania przez Wnioskodawcę pracy podczas oddelegowania do Finlandii/Rosji.

Od listopada 2007 r. obecność Wnioskodawcy w Polsce była incydentalna, niemniej jednak nadal jest w Polsce zameldowany, posiada konto bankowe i inwestycje (nieruchomość oraz obligacje). W Polsce nie jest aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce, począwszy od dnia rozpoczęcia oddelegowania do Finlandii/Rosji oraz w latach następnych do momentu powrotu do Polski, ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych...

Zdaniem wnioskodawcy:

Na podstawie przedstawionego powyżej stanu faktycznego, Wnioskodawca będzie posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy od dnia rozpoczęcia przez Wnioskodawcę oddelegowania do Finlandii/Rosji, ponieważ począwszy od wskazanego momentu Jego miejsce zamieszkania nie znajduje się na terytorium Polski.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Natomiast, zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne nieposiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Zgodnie z art. 4 ust. 1 polsko - fińskiej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega obowiązkowi podatkowemu w tym Umawiającym się Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiąga ze źródeł w nim położonych, albo z majątku, jaki posiada w tym Państwie.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia „miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z definicją miejsca zamieszkania zawartą w art. 3 ust. 1a ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
2. przebywa na terytorim Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Ponownie, odwołując się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, w świetle obowiązujących w 2007 roku przepisów dotyczących rezydencji, pierwsza z powyższych przesłanek potwierdzających posiadanie miejsca zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie, nieograniczonego obowiązku podatkowego, nie będzie przez Wnioskodawcę spełniona przez część roku 2007, natomiast w 2008 roku żadna z nich nie znajdzie zastosowania.

Od rozpoczęcia przez Wnioskodawcę oddelegowania do Finlandii/Rosji centrum Jego interesów osobistych i gospodarczych znajduje się w Finlandii, gdzie przebywa wraz z najbliższą rodziną (żoną) i wykonuje pracę w Rosji.

Wizyty Wnioskodawcy na terytorium Polski od dnia oddelegowania do Finlandii/Rosji mają charakter incydentalny, w związku z czym, w 2008 r. warunek dotyczący przekroczenia 183 dni pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie zostanie spełniony.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny, stoi On na stanowisku, iż począwszy od 2008 r. nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce. Oznacza to, że zgodnie z art. 3 ust 2a ustawy, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od 2008 r., czyli opodatkowaniu podlega jedynie dochód uzyskany przez Wnioskodawcę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym, w świetle art. 3 ust. 2a ustawy w roku 2007 Wnioskodawca podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, czyli opodatkowaniu w Polsce podlegałby cały Jego dochód osiągnięty w 2007 r. Jednakże, na podstawie wewnętrznego ustawodawstwa Finlandii Wnioskodawca został uznany za osobę mającą miejsce zamieszkania w tym kraju począwszy od dnia Jego przyjazdu do Finlandii. Konsekwentnie, w okresie od dnia oddelegowania do Finlandii/Rosji do końca roku 2007 Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jak i w Finlandii.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 polsko - fińskiej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, jeżeli osoba ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym Umawiającym się Państwie, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa.
   
   

Zarówno w świetle przepisów polskich, jak i fińskich, w ostatnich miesiącach 2007 r. Wnioskodawca został uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania oraz centrum interesów życiowych na terytorium obu państw. Dlatego też, w sytuacji Wnioskodawcy kryterium rozstrzygającym o miejscu zamieszkania jest zwykłe przebywanie. Jako że od wyjazdu do Finlandii/Rosji Wnioskodawca przebywa na terytorium Finlandii, gdzie znajduje się centrum Jego interesów życiowych, stoi On na stanowisku, iż powinien być uważany za fińskiego rezydenta podatkowego od dnia przyjazdu do Finlandii.

W konsekwencji, Wnioskodawca podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w okresie od 1 stycznia 2007 r. do dnia wyjazdu do Finlandii/Rosji i dochody za ten okres zostałyby w całości rozliczone w Polsce. Natomiast od rozpoczęcia oddelegowania do Finlandii/Rosji Wnioskodawca podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Finlandii, co skutkowałoby rozliczeniem dochodu za ten okres w Finlandii.

Na podstawie przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego uprawniony jest wniosek, że obecnie ma On zamiar stałego pobytu w Finlandii, gdzie aktualnie znajduje się centrum aktywności życiowej Wnioskodawcy. Tu bowiem zamieszkuje wraz z żoną oraz wykonuje pracę. Jak Wnioskodawca zaznaczył na wstępie, w Polsce nie jest członkiem żadnej organizacji politycznej ani kulturalnej.

Wnioskodawca chciałby również zaznaczyć, że przepisy dotyczące podatku dochodowego w większości państw dopuszczają dzielenie rezydencji w trakcie trwania roku podatkowego. W świetle powyższego, można stwierdzić, iż brak możliwości dzielenia rezydencji w trakcie roku w Polsce, byłby błędem systemowym, który w praktyce (niezależnie od umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) mógłby prowadzić do czasowego lub trwałego podwójnego opodatkowania dochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) podlegają w Polsce osoby fizyczne jeśli mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie natomiast z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 4 ust. 1. umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Finlandii w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Helsinkach dnia 26 października 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 12, poz. 84) „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega obowiązkowi podatkowemu w tym Umawiającym się Państwie tylko w zakresie dochodu, jaki osiąga ze źródeł w nim położonych, albo z majątku, jaki posiada w tym Państwie.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia „miejsce zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. Umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas stosuje się następujące zasady:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym Umawiającym się Państwie, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeśli sytuacji tej osoby nie można uregulować zgodnie z postanowieniami litery c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygają zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

W myśl ustępu 3 tegoż artykułu, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, uważa się ją za mającą siedzibę w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż do dnia wyjazdu do Finlandii Wnioskodawca podlegał opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast od dnia wyjazdu do Finlandii Wnioskodawca przeniósł ośrodek interesów życiowych do Finlandii, tam mieszka, wykonuje pracę, ma zamiar stałego pobytu w tym kraju, a więc nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, od dnia wyjazdu, t. j. od dnia 24 października 2007 r. posiada Pan miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Finlandii, gdzie obecnie mieszka Pan wraz z żoną. Do Finlandii został Pan oddelegowany przez pracodawcę – Spółkę polską - na okres 18 miesięcy, tj. od 25 października 2007 roku do 24 marca 2009 roku do pracy na rzecz Spółki z siedzibą w Finlandii. W trakcie oddelegowania będzie Pan wykonywał pracę na terytorium Rosji, skierowany przez fińskiego pracodawcę. Jak zaznaczono we wniosku – Pana miejscem zamieszkania pozostanie Finlandia.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż począwszy od dnia przyjazdu do Finlandii, w rozumieniu fińskich przepisów podatkowych, został Pan uznany za fińskiego rezydenta podatkowego, osobę mającą miejsce zamieszkania w tym kraju. W Polsce jest Pan zameldowany, posiada Pan konto bankowe oraz inwestycje (nieruchomość i obligacje), nie jest Pan natomiast aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, kulturalnych czy politycznych. Od dnia wyjazdu do Finlandii Pana obecność w Polsce miała charakter incydentalny.

Reasumując, mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż od dnia wyjazdu do Finlandii i w latach następnych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) podlega Pan w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, t. j. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przytoczonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem treści art. 4 powołanej Umowy, ze względu na ściślejsze powiązania gospodarcze i osobiste z Finlandią.

Natomiast dochody osiągnięte z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, t. j. w Finlandii oraz inne dochody ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.