INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28.05.2008r. (data wpływu 29.05.2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Gminę nieruchomości gruntowej na rzecz jej wieczystego użytkownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.05.2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Gminę nieruchomości gruntowej na rzecz jej wieczystego użytkownika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będąc wieczystym użytkownikiem wystąpił o wykupienie nieruchomości gruntowej letniskowej znajdującej się wg miejscowego planu zagospodarowania terenu na obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniową na terenie gminy Kkkk. Urząd Gminy zlecił wykonanie operatu szacunkowego nieruchomości i 28.01.2008r. rzeczoznawca majątkowy na zasadzie porównań aktów notarialnych sprzedaży podobnych nieruchomości określił wartość rynkową prawa własności i wartość rynkową prawa wieczystego użytkowania, zaznaczając, że są to wartości rynkowe. Na mocy art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 1997r. Nr 115, poz.741), Urząd Gminy zaliczył na poczet wartości nieruchomości wartość wieczystego użytkowania i jako kwotę do zapłaty wyliczył różnicę pomiędzy wartością rynkową prawa własności i wartością rynkową prawa wieczystego użytkowania powiększając tę różnicę o 22% podatku VAT i uznając tym samym wartość rynkową za podstawę opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie Urząd Gminy powiększył wartość rynkową nieruchomości o podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na podstawie art. 2 pkt 27b) oraz art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług kwota wyliczona przez Urząd Gminy będąca różnicą dwóch wartości rynkowych pozostaje wartością rynkową i jest kwotą całkowicie należną z tytułu sprzedaży, a nie podstawą opodatkowania i nie można jej zwiększać o podatek VAT. Podatek VAT już się w niej zawiera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym przez dostawę towarów zasadniczo rozumie się zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego.

Sprzedaż na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntów objętych prawem użytkowania wieczystego, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów gdyż grunty, zgodnie z art. 2 pkt 6, są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy.

Zatem w przypadku sprzedaży przez Gminę opisanego we wniosku prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami, mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wg stawki 22 % na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, gdyż zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku od towarów i usług).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 20-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W myśl ustępu 4 tego artykułu obrót pomniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a także wartość kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Udzielenie więc bonifikaty pomniejsza obrót, czyli podstawę opodatkowania.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Natomiast w myśl art. 69 tej ustawy na poczet nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Zgodnie z art. 106. ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zatem faktura VAT dokumentująca sprzedaż prawa własności gruntów objętych prawem użytkowania wieczystego powinna obejmować kwotę należną z tytułu sprzedaży przedmiotowego gruntu powiększoną o należny podatek VAT, stanowiącą różnicę pomiędzy wartością nieruchomości gruntowej a wartością posiadanego przez nabywcę prawa użytkowania wieczystego.

Podkreślenia jednak wymaga fakt, że Gmina ustaliła wartość należną z tytułu sprzedaży jako różnicę wartości rynkowej nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczyste. Zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, przez wartość rynkową - rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług;
   
   

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż kwota należna z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości ustalona w oparciu o różnicę wartości rynkowej nieruchomości i wartości rynkowej prawa użytkowania wieczystego, będzie również wartością rynkową, która zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, stanowi całkowitą kwotę należną Gminie z tytułu sprzedaży. Wartość rynkowa jako cena sprzedaży nieruchomości nie stanowi podstawy do opodatkowania dostawy, gdyż podatek od towarów i usług, już się w niej zawiera.

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.