INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2008r. (data wpływu 21 kwietnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 lipca 2008r. (data wpływu 4 sierpnia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego w latach 2003-2007 z tytułu najmu lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwolnienia podmiotowego w latach 2003-2007 z tytułu najmu lokalu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 lipca 2008r. (data wpływu 4 sierpnia 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lipca 2008r. znak: IBPP2/443-386/08/UH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca z małżonką posiadają, w ramach wspólnoty majątkowej małżeńskiej, 3/10 udziału w nieruchomości położonej w S. Od 8 maja 1997 roku wymieniona nieruchomość jest wynajmowana na cele użytkowe na podstawie umowy cywilno-prawnej. Zgodnie z uzyskaną wówczas poradą, we właściwym urzędzie skarbowym, uzyskiwane przychody Wnioskodawca z małżonką dzielili po połowie. Zarówno Wnioskodawca jak i małżonka ujmowali je w rozliczeniach roczych (np. PIT-36).Dzieląc uzyskane przychody po połowie na obojga małżonków, nie przekroczyli obowiązujących w poszczególnych latach kwot uprawniających do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, dlatego z tego zwolnienia korzystali, składając we właściwym urzędzie stosowne oświadczenia o wyborze zwolnienia z podatku od towarów i usług VAT-6. Wnioskodawca nadmienił, że zarówno on jak również żona nie uzyskiwali innych przychodów, które podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (nie prowadzili działalności gospodarczej, nie wykonywali innych czynności objętych VAT).

W międzyczasie ustawodawca wprowadził opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym przychodów z najmu nieruchomości, dając jednocześnie możliwość opodatkowania przychodów z najmu jednemu z małżonków. Wnioskodawca z żoną skorzystali z tej możliwości. Począwszy od 2003 roku składali wspólne oświadczenie o opodatkowaniu przychodów z najmu przez małżonka-Pana X.

Konsekwentnie "Zeznanie o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za rok...." - PIT-28 Wnioskodawca składał na swoje imię i nazwisko.

Łączna kwota przychodów w poszczególnych latach, ujętych w składanych na imię i nazwisko Wnioskodawcy w zeznaniach PIT-28 wynosiła 2003r. - 55.739,56 zł.; 2004r. -55.789,56 zł.; 2005r. - 55.039,56 zł; 2006r. - 52.339,56 zł; 2007r.- 46.935,56 zł. Dzieląc przychody po połowie na małżonków, ani Wnioskodawca ani jego żona nie przekroczyli kwot uprawniających ich do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w wymienionych latach, dlatego z tego zwolnienia korzystali. Wnioskodawca zaznaczył, że firma wynajmująca nieruchomość płaciła terminowo, dlatego czynsze należne (przychód dla celów VAT) są identyczne z czynszami otrzymanymi (przychód dla celów podatku dochodowego w najmie cywilnoprawnym).

W uzupełnieniu Wnioskodawca stwierdził, iż w całym okresie obowiązywania umowy najmu oboje z żoną występują jako strony umowy. Cały czas występuje ta sama umowa, sporządzono do nie aneksy odnośnie zmiany kwoty czynszu oraz zmiany w nazwie i adresie Najemcy (kserokopia umowy w załączeniu).

Oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług (VAT-6) Wnioskodawca złożył w 1997r. odrębnie: jedno na swoje imię i nazwisko, a drugie na imię i nazwisko żony. Wyboru zwolnienia dokonano na podstawie art. 14 ust. 6 obowiązującej wówczas ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z podatku od towarów i usług, w latach 2003-2007...

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, że nie oczekuje odpowiedzi odnośnie lat 1997-2002. Pytanie Wnioskodawcy dotyczy lat 2003-2007, w których oboje z małżonką są stroną umowy najmu (analogicznie jak w latach 1997-2002), ale jako podatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów z najmu występuje tylko Wnioskodawca opodatkowując całość przychodów z najmu. Jest to inna, niż w latach 1997-2002, sytuacja gdzie podatnikami podatku dochodowego był odrębnie Wnioskodawca, odrębnie jego żona, przychody z najmu dzielili po połowie i odrębnie ujmowali w deklaracjach dla celów podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w latach 1997-2002, czyli w okresie gdy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych dzielił uzyskiwane przychody na siebie i na żonę po połowie, jak również w latach 2003-2007, gdy dla celów zryczałtowanego podatku dochodowego opodatkował przychody na swoje imię i nazwisko mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego z VAT. Zarówno Wnioskodawca, jak również jego żona jest współwłaścicielem wynajmowanej nieruchomości, z tytułu najmu oboje czerpią pożytki, jako strony umowy najmu występują oboje, tym samym oboje podlegają ustawie o podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ustawy o VAT.

Od roku 1997, czyli od momentu zawarcia umowy nie zmienił się stan prawny ani faktyczny związany z najmowaną nieruchomością.

Z uwagi na fakt, że od początku obowiązywania umowy przychody z najmu przypadające po połowie na Wnioskodawcę i na małżonkę nie przekroczyły w poszczególnych latach kwot uprawniających do podmiotowego zwolnienia z VAT, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podmiotowego również w latach 2003-2007.

Możliwość łącznego opodatkowania przychodów z najmu dla celów podatku dochodowego przez małżonków, między którymi istnieje wspólnota majątkowa, jest w zasadzie tylko udogodnieniem zarówno dla podatników jak również dla organów skarbowych. W przypadku podatku zryczałtowanego limit opodatkowania według stawki 8,5% jest jeden dla obojga małżonków. Tym samym składając jeden PIT-28 skutki podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym są takie same jak w przypadku złożenia odrębnych PIT-28 przez obojga małżonków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 ust 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli wykonują we własnym imieniu i na własny rachunek czynności, o których mowa w art. 2, w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeżeli zostały wykonane jednorazowo, a także wówczas, gdy czynności te polegają na jednorazowej sprzedaży rzeczy w tym celu nabytej.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży towarów w rozumieniu art. 2 ust. 1 i 3, a także wartość eksportu towarów lub usług nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie 10.000 EURO.

W myśl art. 7 ust 1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 2. W pozycji 10 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 4 tego załącznika zostały wymienione usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe (PKWiU ex 70.20.11).

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem jako usługa wymieniona w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokalu na cele użytkowe stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 5 i ust. 6 ustawy z dnia 20 listopada 1998r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), zwanej dalej ustawą o zryczałtowanym podatku dochodowym, przychody z udziału w spółce w odniesieniu do każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. W razie braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zasada, o której mowa w ust. 5, ma również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających przychody, o których mowa w art. 6 ust. 1a (z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), chyba że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu przez jednego z nich.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką jest współwłaścicielem części wynajmowanej nieruchomości. Pomiędzy małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska. Wnioskodawca wspólnie z małżonką zawarł umowę cywilno-prawną wynajmu lokalu mieszkalnego na cele użytkowe (niemieszkalne). Od 8 maja 1997r. ww. nieruchomość jest wynajmowana. W całym okresie wynajmowania nieruchomości Wnioskodawca wraz z żoną występował jako dwie strony umowy najmu.

W stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał także, iż dzieląc po połowie przychody ani on ani jego żona nie przekroczyli kwot uprawniających ich do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w wymienionych latach.

Wnioskodawca oraz jego żona nie prowadzili działalności gospodarczej. W 1997r. złożyli we właściwym urzędzie skarbowym oświadczenia o wyborze zwolnienia od podatku od towarów i usług VAT-6. Od 2003r. Wnioskodawca składał na swoje imię i nazwisko zeznanie o wysokości uzyskanego przychodu, wysokości dokonanych odliczeń i należnego ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych PIT-28.

Wysokość przychodów (50%) przypadająca na jednego małżonka nie przekroczyła kwoty powodującej utratę zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Wnioskodawca może osobno skorzystać ze zwolnienia wynikającego z przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do momentu przekroczenia wartości sprzedaży w nim określonej. W przypadku, gdy czynność opodatkowana, dotycząca majątku wspólnego, została dokonana przez małżonków wspólnie, Wnioskodawca uwzględnia 50% należności wynikającej z tej czynności. Jeżeli w umowie dotyczącej tej czynności lub innej umowie majątkowej wiążącej małżonków wskazano inne udziały, wówczas podział następuje zgodnie z postanowieniami tej umowy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż miał prawo do zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w latach 2003-2007 należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Końcowo należy wyjaśnić, że zgodnie z art.14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.