Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-360/12-4/MK
z 17 lipca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy P, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2012 r. (data wpływu 18 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku VAT w związku z planowanymi inwestycjami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku VAT w związku z planowanymi inwestycjami. Dnia 25 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W roku 2010 Gmina P. rozpoczęła realizację zadań inwestycyjnych pn.:

1. „Budowa kanalizacji sanitarnej w W. M, S i P (część)”,
   
2. „Budowa kanalizacji sanitarnej w T-O i T-W”,
   

natomiast w roku 2011 realizację zadania inwestycyjnego pn. „Budowa sieci wodociągowej D - C (łącznik)”.

W ramach ww. zadań do dnia dzisiejszego Gmina poniosła koszty związane z opracowaniem dokumentacji projektowej, ale nie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu.

W bieżącym roku budżetowym Gmina zamierza podpisać umowę na wykonanie robót dotyczących realizacji w całości budowy sieci wodociągowej, a także rozpocząć prace dotyczące budowy kanalizacji sanitarnej w ramach 1 etapu w mieście W. M i kontynuować w latach następnych realizację zadania 1 i zadania 2.

W okresie budowy Gmina będzie otrzymywać faktury za roboty, lecz nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu.

Gmina P jest podatnikiem podatku VAT i figuruje w ewidencji płatników podatku VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy w szczególności spraw związanych ze zbiorowym zaopatrzeniem w wodę i zbiorowym odprowadzaniem ścieków.

Po zrealizowaniu powyższych zadań inwestycyjnych nowo wybudowany majątek wodociągowo-kanalizacyjny należący do Gminy zostanie oddany w dzierżawę podmiotowi, który obecnie prowadzi na terenie Gminy P działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Ww. podmiot będzie operatorem tych sieci i będzie pobierał opłaty od indywidualnych użytkowników, a na rzecz Gminy będzie zobowiązany do zapłaty czynszu dzierżawnego.

Dnia 25 czerwca 2012 r. wniosek uzupełniono o następujące informacje:

1. Czynsz dzierżawny, jaki Gmina będzie otrzymywała od podmiotu prowadzącego na terenie Gminy działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę, będzie opodatkowany podatkiem VAT.
   
2. Część sieci kanalizacji sanitarnej wybudowanej w ramach 1 etapu w miejscowości W M zostanie oddany do użytkowania w bieżącym roku. W kolejnych latach Gmina planuje sukcesywną budowę pozostałych odcinków sieci w miejscowościach W. M, S, P, T W i T-O i stopniowe oddawanie ich do użytkowania. Z uwagi na bardzo duży zakres przedmiotowy planowanych inwestycji, wskazanie przez Gminę konkretnego terminu oddania do użytkowania wszystkich sieci kanalizacji sanitarnej jest na dzień dzisiejszy bardzo trudne.
   
3. Wartość wybudowanych przez Gminę kanalizacji przekroczy 15.000 zł.
   
4. Nowo wybudowany majątek nie będzie wykorzystywany do innych celów przed oddaniem go w dzierżawę podmiotowi, który prowadzi na terenie Gminy P działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Gmina P ma pełne prawo do zwrotu podatku naliczonego z faktur dokumentujących dokonane wydatki na usługi projektowe w ramach inwestycji rozpoczętych w 2010 i 2011 r., zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT?
2. Czy Gmina P ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług budowlanych w trakcie realizacji inwestycji, zgodnie z art. 87 ust. 5a ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Z przepisów ustawy o VAT wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością przy czym związek ten może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

W sytuacji, gdy podatek naliczony wynika z faktur dokumentujących wykonane usługi projektowe dotyczące wykonania w przyszłości robót, których efektem będzie przedmiot, który następnie zostanie oddany w odpłatną dzierżawę, to wymóg nabywania usług z działalnością opodatkowaną zostanie spełniony. Mając na uwadze powyższe Gmina P stoi na stanowisku, że ma pełne prawo do zwrotu podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur.

Zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku VAT podatnik, który nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminie określonym w ustawie, gdy takie prawo bezspornie mu przysługiwało może dokonać korekt deklaracji podatkowej VAT-7, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Gmina P złoży taką korektę za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, w naszym przypadku za 2010 i 2011 rok i będzie wnioskowała o zwrot podatku naliczonego na zasadach wskazanych w art. 87 ust. 5a ustawy.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary lub usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych. Z przepisów ustawy o VAT wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

W sytuacji, gdy podatek naliczony wynikać będzie z faktur dokumentujących roboty budowlane, których efektem będzie przedmiot, który następnie zostanie oddany w odpłatną dzierżawę, to wymóg związku nabywanych usług z działalnością opodatkowaną zostanie spełniony. W związku z planowanym przekazaniem składników majątkowych podmiotowi prywatnemu w drodze umowy dzierżawy Gmina będzie osiągać dochody opodatkowane w postaci czynszu dzierżawnego. Gmina P stoi na stanowisku, że ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur, w miesiącu, w którym będzie otrzymywać faktury za świadczone usługi, prawo takie daje art. 86 ust. 10 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, a także fakt, że Gmina nie będzie podejmować w tym okresie czynności podlegających opodatkowaniu, będzie miała pełne prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego na zasadach wskazanych w art. 87 ust. 5a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Stosownie do treści art. 87 ust. 2a ustawy, w przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia.

Z kolei z art. 87 ust. 5a ustawy wynika, że w przypadku gdy podatnik nie wykonał w okresie rozliczeniowym czynności opodatkowanych na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1, podatnikowi przysługuje, na jego umotywowany wniosek złożony wraz z deklaracją podatkową, zwrot kwoty podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu od podatku należnego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą na terytorium kraju lub poza tym terytorium, w terminie 180 dni od dnia złożenia rozliczenia, z zastrzeżeniem art. 86 ust. 19. Na pisemny wniosek podatnika urząd skarbowy dokonuje zwrotu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie 60 dni, jeżeli podatnik złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe. Przepisy ust. 2 zdanie drugie i trzecie, ust. 2a i ust. 4a-4f stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Na mocy art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Ponadto podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz w zakresie niektórych czynności są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) z wyłączeniem tych czynności, które wykonywane są na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w roku 2010 rozpoczął realizację dwóch zadań inwestycyjnych. W ramach ww. zadań do dnia dzisiejszego Gmina poniosła koszty związane z opracowaniem dokumentacji projektowej, ale nie wykonywała czynności podlegających opodatkowaniu. W bieżącym roku budżetowym Gmina zamierza podpisać umowę na wykonanie robót dotyczących realizacji w całości budowy sieci wodociągowej a także rozpocząć prace dotyczące budowy kanalizacji sanitarnej w ramach 1 etapu w mieście W M i kontynuować w latach następnych realizację zadania 1 i zadania 2. W okresie budowy Gmina będzie otrzymywać faktury za roboty, lecz nie będzie wykonywać czynności podlegających opodatkowaniu. Po zrealizowaniu powyższych zadań inwestycyjnych nowo wybudowany majątek wodociągowo-kanalizacyjny należący do Gminy zostanie oddany w dzierżawę podmiotowi, który obecnie prowadzi na terenie Gminy P działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Ww. podmiot będzie operatorem tych sieci i będzie pobierał opłaty od indywidualnych użytkowników, a na rzecz Gminy będzie zobowiązany do zapłaty czynszu dzierżawnego. Czynsz dzierżawny, jaki Gmina będzie otrzymywała od podmiotu prowadzącego na terenie Gminy działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę, będzie opodatkowany podatkiem VAT. Nowo wybudowany majątek nie będzie wykorzystywany do innych celów przed oddaniem go w dzierżawę podmiotowi, który prowadzi na terenie Gminy P. działalność z zakresu zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. Gmina P. jest podatnikiem podatku VAT i figuruje w ewidencji płatników podatku VAT.

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Wskazać zatem należy, że Gmina wykonując cywilną umowę dzierżawy, świadczy na rzecz dzierżawcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy dzierżawy dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek wodociągowo-kanalizacyjny pozostaje jej własnością i jest wydzierżawiany za odpłatnością (czynsz dzierżawny), co stanowi przedmiot opodatkowania w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowa czynność – jako realizowana w oparciu o umowę cywilnoprawną – nie jest objęta zwolnieniem wskazanym w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować podstawową stawką podatku.

Zatem, czynność dzierżawy infrastruktury wodociągowo-kanalizacyjnej, ze względu na brak przepisów umożliwiających zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie od podatku w tym zakresie, podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku.

Tym samym, w omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a zakupy służące wybudowaniu przedmiotowej infrastruktury, mają związek z odpłatnym świadczeniem usług (dzierżawa), a więc z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na usługi projektowe oraz nabycie usług budowlanych na realizację inwestycji. Powyższe wynika z faktu, iż Gmina – będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT – poniosła wydatki mające postać usług projektowych oraz budowlanych do inwestycji kanalizacji sanitarnej. I choć w chwili nabycia powyższych usług Gmina nie wykonywała czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to nabyła je bezpośrednio do wykonywania takich czynności. Powstałe bowiem inwestycje – mające postać kanalizacji sanitarnych – zostaną umową cywilnoprawną oddane w dzierżawę podmiotowi zewnętrznemu, co skutkować będzie opodatkowanym VAT czynszem dzierżawnym. Zatem pomiędzy poniesionymi przez podatnika wydatkami na usługi a powstaniem czynności opodatkowanych VAT istnieje bezpośredni związek, co przesądza o spełnieniu przesłanek zawartych w art. 86 ust. 1 ustawy, przyznających prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Zatem, skoro Wnioskodawca nie dokonał tego odliczenia w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub w jednej z dwóch następnych okresach rozliczeniowych, ma prawo dokonać korekty deklaracji za okres, w którym otrzymał fakturę, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, o czym stanowi art. 86 ust. 13 ustawy.

W konsekwencji, jeżeli Wnioskodawca wypełni warunki określone przepisem art. 87 ust. 5a ustawy, uprawniony jest do dokonania zwrotu na mocy tego przepisu.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej prawa do odliczenia oraz zwrotu podatku VAT w związku z planowanymi inwestycjami. Natomiast rozstrzygnięcie dotyczące prawa do zwrotu podatku VAT w związku z planowanymi inwestycjami wydzierżawionymi spółce kapitałowej, zawarte zostało w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2012 r. nr ILPP1/443-360/12-5/MK.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.