INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25.04.2008 r. (data wpływu 30.04.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem sprawy jest „Umowa pożyczki”, którą Wnioskodawczyni zawarła w Z…, S…, w dniu 18-go stycznia 2008 roku. Pożyczkodawca jest obywatelem Szwajcarii i na stałe mieszka w S…. Pieniądze (pożyczone 150.000,- CHF) zostały przelane na konto bankowe Wnioskodawczyni w dniu 21-go stycznia 2008 roku.

W dniu 21-go stycznia Wnioskodawczyni zgłosiła się do Urzędu Skarbowego W…, ul. S…, do pokoju Nr (…) w celu złożenia Deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych PCC-3 i uzyskania informacji, czy jest zobowiązana do zapłacenia podatku, czy też jest zwolniona od opłat.

Wnioskodawczyni otrzymała ustną informację, że zgodnie z Ustawą o Podatku od czynności cywilnoprawnych z dnia 09.09.2000 roku, art. 8 i Dz. U. z 2005 r., Nr 41, poz. 399, art. 1 jest zwolniona z podatku, ponieważ:

1. umowa została zawarta poza granicami Polski,
2. w chwili zawarcia umowy przedmiot umowy (czyli pożyczone pieniądze) nie znajdował się na terenie Polski i
3. pożyczone pieniądze zostały przelane na rachunek bankowy Wnioskodawczyni.
   
   

Ponadto poinformowano Wnioskodawczynię, że faktu tej pożyczki, nie musi zgłaszać do Urzędu Skarbowego.

U pani inspektor Wnioskodawczyni zostawiła - bez zwrotnego pokwitowania – kopię przysięgłego tłumaczenia umowy oraz potwierdzony przez bank przelew bankowy. Następnie Wnioskodawczyni zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa – Bielany z prośbą o pisemną odpowiedź potwierdzającą uzyskane informacje, że Wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku i że nie musi tego faktu zgłaszać. W odpowiedzi (1432/PMiCC/434/31/2008/RP) otrzymałam skierowanie i wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle obowiązujących przepisów Wnioskodawczyni jest zwolniona z zapłacenia podatku od pożyczonej kwoty w Zurychu i nie musi tego faktu zgłaszać...

Zdaniem wnioskodawcy:

Uzyskane przez Wnioskodawczynię informacje mówią, że w tym przypadku jest ona zwolniona z zapłacenia podatku, jednak Wnioskodawczyni prosi o pisemną odpowiedź – interpretację, czy w świetle obowiązujących w Polsce przepisów jest zwolniona z zapłacenia podatku od tej pożyczki, gdyż Wnioskodawczyni chciałaby być lojalnym obywatelem. Ponadto Wnioskodawczyni uważa, że taka pożyczka powinna być zgłoszona do Urzędu Skarbowego, tak jak zgłaszane są darowizny.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   
   

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowa dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki (akty założycielskie);
12. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
13. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.
    
    

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie umowy pożyczki.

Elementami przedmiotowo istotnymi określonej w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umowy pożyczki są: obowiązek pożyczkodawcy przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku oraz obowiązek pożyczkobiorcy zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W praktyce największe znaczenie, zarówno w obrocie gospodarczym jak i nieprofesjonalnym, mają pożyczki pieniężne. Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile chodzi o zaznaczenie samego obowiązku zwrotu – który, jak wskazuje art. 720 § 1 k.c. jest elementem przedmiotowo istotnym tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek.

Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Wobec zobowiązującego charakteru umowy pożyczki chwila zgodnego oświadczenia woli stron stanowi o jej zawarciu, a tym samym o chwili powstania obowiązku uiszczenia podatku. Skoro z przepisu art. 720 K. c. wynika, iż przedmiotem umowy pożyczki mogą być pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku, to w świetle art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umowa pożyczki podlega podatkowi, jeżeli w dacie zawarcia jej przedmiot (np. pieniądze) znajdował się w Polsce. Ani wydanie przedmiotu pożyczki, ani prawo dochodzenia jego wydania nie zmienia konsensualnego charakteru czynności. Umowa pożyczki jest ważna i podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych niezależnie od wydania pieniędzy. Obowiązek uiszczenia należnego od takiej umowy pożyczki powstaje z mocy samego prawa już z chwilą zawarcia umowy.

Natomiast art. 454 K. c. określa miejsce spełnienia świadczenia, tzn. miejsce spłaty pożyczki.

Analizując, czy dana umowa pożyczki podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem od czynności cywilnoprawnych ważne jest, czy w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W ustawie sformułowano warunki, które muszą zostać spełnione, aby konkretna czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy podlegała podatkowi.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy określa zakres terytorialny opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych i tak, jeżeli przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W przedmiotowej sprawie nie został spełniony jeden z wymienionych warunków, bowiem co prawda nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zwolnienie podatkowe i niepodleganie podatkowi spełniają podobne funkcje na gruncie danego podatku. W obydwu sytuacjach skutkiem jest niepowstanie obowiązku zapłaty podatku. Jednakże są to tylko podobne, a nie identyczne funkcje. W przypadku zwolnienia podatkowego mamy do czynienia z objęciem danej kategorii sytuacji zakresem danego podatku, która jest jednak wyeliminowana z opodatkowania na podstawie wyraźnego przepisu wprowadzającego takie zwolnienie. Natomiast w razie niepodlegania podatkowi, te sytuacje nie są w ogóle objęte danym podatkiem.

Reasumując, należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W związku z powyższym Wnioskodawczyni nie ma obowiązku składania deklaracji PCC-3 oraz wpłacania podatku 2% od umowy pożyczki, bowiem obowiązek taki występuje tylko wtedy, gdy z tytułu zawarcia umowy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych powstaje zobowiązanie do zapłaty podatku bez względu na jego wysokość.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.