INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 05 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i miejsca opodatkowania usługi sprzedaży praw do znaków handlowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu i miejsca opodatkowania usługi sprzedaży praw do znaków handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonała transakcji sprzedaży praw do znaków handlowych. Sprzedaż ta była dokonana przez Spółkę na rzecz podmiotu (zwanego dalej nabywcą) zarejestrowanego w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług. Nabywca posiada siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności w S. Nabywca nie posiada w Polsce ani wyposażenia technicznego, ani personelu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy miejscem świadczenia opisanej usługi sprzedaży praw do znaków handlowych jest, na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 27 ust. 3 pkt 2 oraz art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), terytorium S, a w konsekwencji przedmiotową usługę uznać należy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, za nieopodatkowaną podatkiem od towarów i usług w Polsce...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż praw do znaków handlowych jest przez przepisy obowiązującej ustawy o VAT traktowana jako świadczenie usługi.

Przepis art. 8 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że świadczeniem usługi jest również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych - bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Dokonana przez Spółkę transakcja sprzedaży praw do znaków handlowych na rzecz podmiotu s skutkować będzie przeniesieniem na rzecz tego podmiotu praw do wartości niematerialnych prawnych, jakimi są znaki handlowe, stanowiące przedmiot transakcji.

Na objęcie sprzedaży praw do znaków handlowych pojęciem świadczenia usług wskazuje także brzmienie przepisu art. 27 ust 4 pkt 1 ustawy o VAT. Powyższy przepis, który określa miejsce świadczenia usług stanowi, że daną regułę ustalania miejsca świadczenia usługi stosuje się do usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy usługi sprzedaży praw są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, wówczas miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę opisem zaistniałego stanu faktycznego, Nabywca posiada siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności w Szwajcarii, tj. na terytorium państwa trzeciego, niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ponieważ polska ustawa o VAT nie zawiera definicji „stałego miejsca prowadzenia działalności”, dlatego też niniejsza definicja wymaga wykładni. Określenie „stały” oznacza, że miejsce prowadzenia działalności jest trwale związane z danym miejscem, jest nieprzenośne, niezmienne, a więc musi charakteryzować się takim stopniem zaangażowania, który pozwala wykluczyć, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu w sposób przemijający lub okresowy. Aby uznać, że miejsce prowadzenia działalności spełnia przesłankę „stałości” konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, wskazująca, że działalność w tym miejscu prowadzana jest stale. Przejawem takiej minimalnej skali działalności jest, w ocenie Spółki, istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Co więcej, taka osobowo-rzeczowa struktura powinna, zdaniem Spółki, występować również w sposób stały.

Taki pogląd podzielił Europejski Trybunał Sprawiedliwości, który w wyroku z dnia 4 lipca 1984r. w sprawie o sygn. akt C-168/84 w sprawie Gunter Berkholz vs. Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt, stwierdził, iż ze stałym miejscem prowadzenia działalności mamy do czynienia jedynie w przypadku „gdy w miejscu tym znajduje się na stałe zarówno personel jak i urządzenia techniczne niezbędne do świadczenia tych usług”.

Spółka podkreśla, iż zgodnie z przedstawionym opisem zaistniałego stanu faktycznego, Nabywca nie posiada na terytorium Polski ani wyposażenia technicznego, ani personelu.

Tym samym uznać należy, że w przedmiotowej sytuacji Nabywca nie spełnia żadnej z przedstawionych wyżej przesłanek niezbędnych do stwierdzenia, iż miejsce stałego prowadzenia działalności przez Nabywcę znajduje się w Polsce.

W rezultacie, nie można przyjąć, iż Nabywca posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności.

W związku z powyższym, na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, uznać należy, że miejsce świadczenia usługi sprzedaży praw do znaków handlowych znajduje się w państwie nabywcy, czyli w S. Przedmiotowa usługa nie podlega zatem, w ocenie Spółki, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, gdyż godnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy o VAT, tym podatkiem opodatkowane są w Polsce wyłącznie czynności świadczone na jej terytorium.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 27 ust. 1 w/w ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Stosownie do postanowień art. 27 ust. 3 w/w ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale kraju innym niż kraj świadczącego usługę
   
   

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
  
  

Zgodnie z art. 27 ust. 4 przepisy ustępu 3 stosuje się m.in. do sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zgodnie z przedstawionym przez Spółkę stanem faktycznym, Nabywca praw do znaków handlowych posiada siedzibę oraz stałe miejsce prowadzenia działalności w S, tj. na terytorium państwa trzeciego.

A zatem, zgodnie z powołanym wyżej art. 27 ustawy o VAT, miejscem świadczenia opisanej usługi sprzedaży praw do znaków handlowych jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, tj. w S.

Punktem odniesienia dla ustalenia miejsca opodatkowania jest zasada, według której usługa podlega opodatkowaniu tam, gdzie jest siedziba nabywcy usługi. Odniesienie do stałego miejsca prowadzenia działalności następuje dopiero wówczas, gdy pierwsza zasada prowadzi do nieracjonalnych rezultatów lub wywołuje rozbieżności między krajami.

Usługi niematerialne wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT świadczone na rzecz podmiotów zagranicznych nie podlegają VAT w Polsce, bez względu na to, czy nabywca ma w naszym kraju stałe miejsce prowadzenia działalności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.