INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007r. (data wpływu 20 listopada 2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży mieszkania wraz z miejscem garażowym w garażu podziemnym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży mieszkania wraz z miejscem garażowym w garażu podziemnym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Pod koniec 2007r. lub na początku 2008r. strona ma podpisać umowę z developerem o kupnie niedużego mieszkania wraz z miejscem postojowym w garażu podziemnym znajdującym się w tym samym budynku mieszkalnym, w którym znajduje się mieszkanie. Na dzień obecny istnieją rozbieżne interpretacje jaką stawkę należy zastosować przy podpisaniu aktu notarialnego czy 7% czy 22% (dotyczy miejsca postojowego w garażu podziemnym).

Developer opiera się na opinii notariusza. Nie występował nigdy o interpretację w tej sprawie do urzędu skarbowego. Do tej pory podpisywał umowy notarialne na miejsca postojowe w garażu podziemnym ze stawką VAT 7%. Zdaniem podatnika na dzień zawarcia umowy podatek VAT wynosi 7%. W zawartych umowach zaznaczał, że w przypadku zmiany stawek podatku VAT pozostała do spłaty należność będzie obciążona nową stawką począwszy od dnia w którym zaczęła ona obowiązywać. Zdaniem podatnika zmiany stawek nie było i pomimo, że można zastosować niższą stawkę VAT, z obawy przed karami skarbowymi developer chciałby zastosować wyższą.

Umowa o budowę miejsca postojowego w garażu podziemnym będzie stanowiła integralną część umowy o zakup mieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy słuszne będzie ustalenie przez strony sprzedający – kupujący i zastosowanie przy podpisaniu aktu notarialnego podatku VAT w wysokości 7% od miejsca postojowego w garażu podziemnym do końca grudnia 2007r. i od 01.01.2008r...

Zdaniem wnioskodawcy przy podpisaniu aktu notarialnego przy zakupie mieszkania razem z miejscem postojowym w garażu podziemnym znajdującym się w tym samym budynku co mieszkanie powinna być zastosowana taka sama stawka VAT 7% ponieważ umowa jest integralna, a w/w miejsce jest częścią przynależną do tego mieszkania tym bardziej, że jest wyodrębnione 3 ścianami. Wnioskodawca swoje stanowisko argumentuje stanowiskami zawartymi w wyrokach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sądu Najwyższego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz.535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast pod pojęciem towarów rozumieć należy w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług dodanym od dnia 01 stycznia 2008r. na podstawie ustawy z dnia 19 września 2007r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U. z 2007r. Nr 192, poz. 1382) stawkę podatku w wys. 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się m.in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych (art. 41 ust. 12a ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. dodany od dnia 01 stycznia 2008r.).

Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu stawką obniżoną podatku od towarów i usług objęte są powyższe czynności w przypadku, gdy dotyczą budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego zaliczonego do budownictwa społecznego, do którego nie zalicza się lokali użytkowych.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 249, poz. 1861) dokonano rozszerzenia zastosowania stawki 7% m.in. w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r., lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych - w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie przepisów powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Jednakże to rozszerzenie stosowania stawki 7% zawarte w cyt. rozporządzeniu nie zmienia faktu, że zarówno w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2007r. jak i obowiązujących od 01 stycznia 2008r. do sprzedaży lokali użytkowych stosuje się podstawową stawkę podatku w wysokości 22%. Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu użytkowego ani mieszkalnego. Definicje lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Ponadto ustawa o własności lokali stanowi, iż do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi” (art. 2 ust. 4 ustawy).

Definiując pojęcie prawne „samodzielnego lokalu mieszkalnego", ustawodawca czyni wyraźne rozróżnienie pomiędzy dwoma pojęciami normatywnymi:

• po pierwsze - pojęciem „pomieszczenia pomocniczego", czyli takiego pomieszczenia, które wraz z „izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi": „służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych", w danym wypadku chodzi więc wyraźnie o taki funkcjonalny związek tych „pomieszczeń" z „izbą lub zespołem izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi", który polega na wykorzystywaniu całej tej „przestrzeni" bezpośrednio dla zaspokajania mieszkalnych potrzeb ludzi oraz

• po drugie - pojęciem „pomieszczenia przynależnego", które w sensie prawnym stanowi wprawdzie część składową lokalu mieszkalnego, jednakże w sensie funkcjonalnym nie jest „przestrzenią" przeznaczoną dla bezpośredniego zaspokajania „mieszkaniowych" potrzeb ludzi, lecz służyć ma zaspokojeniu „innych potrzeb" tych osób, które korzystają z „samodzielnego lokalu mieszkalnego". W tym kontekście ustawodawca wymieniał przykładowo – „piwnicę, strych, komórkę, garaż”.
  
  

Przedstawiona analiza przepisów prawnych prowadzi do wniosku, że stawka podatku 7% w podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) „samodzielnych lokali mieszkalnych” w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali i tym samym sprzyjać miała zaspokajaniu właśnie „mieszkaniowych” potrzeb społeczeństwa. Nie są nią natomiast objęte stanowiące część składową sprzedawanego lokalu mieszkalnego „garaże” (czy też miejsca postojowo – parkingowe), których w świetle ww. przepisów nie można zaliczyć do tzw. pomieszczeń pomocniczych lokalu mieszkalnego lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu. Garaż jako część składowa pomieszczenia przynależna do lokalu mieszkalnego jest opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22%. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdza się, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym opisanym przez wnioskodawcę stawka podatku od towarów i usług obniżona do wysokości 7% zarówno w przepisach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2007r. jak i w przepisach obowiązujących po tym terminie ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego (mieszkań) z wyłączeniem garaży, (miejsc postojowo – parkingowych) i lokali użytkowych, które podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jednocześnie organ podatkowy zauważa, że powołane przez wnioskodawcę wyroki zapadły w indywidualnych sprawach i nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Z uwagi na fakt, że występującym o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest osoba fizyczna, która w przedmiotowej sprawie jest kupującym a zapytanie dotyczy zastosowania stawki podatku od towarów i usług przy sprzedaży lokalu użytkowego przez developera (sprzedającego), przedmiotowa interpretacja nie wywoła skutków określonych w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.