INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2007 r. (data wpływu 20 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT czynności podlegających opodatkowaniu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku udokumentowania fakturą VAT czynności podlegających opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł z firmą X Sp. z o.o. umowę zlecenia mającą za przedmiot wykonanie posadzek. Tego samego dnia strony zawarły również umowę zlecenia, na podstawie której X Sp. z o.o. zobowiązała się zawrzeć umowę na dostawę betonu i zbrojenia. Faktury za powyższe dostawy wystawiane były na Wnioskodawcę. W umowie postanowiono, że odpowiedzialność za jakość betonu i zbrojenia ponosi wyłącznie X Sp. z o.o. a także, iż wynagrodzenia za dostawy betonu i zbrojenia stanowi część wynagrodzenia za wykonanie posadzek.

Po zakończeniu dostaw Wnioskodawca wystawił fakturę za beton i zbrojenie, jednakże Spółka X odmówiła przyjęcia faktury, twierdząc iż wartość dostaw pomniejsza wynagrodzenie za posadzki, a w tej sytuacji faktura jest zbędna.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę za dostawę betonu i zbrojenia firmie X Sp. z o.o....
2. Czy Spółka X ma obowiązek wystawić fakturę na pełną kwotę wynikającą ze zlecenia nr XXX...

Zdaniem Wnioskodawcy, z chwilą zakończenia dostawy betonu i zbrojenia powstał obowiązek podatkowy i obowiązek wystawienia faktury VAT. Ponieważ w umowie zlecenia wyraźnie postanowiono, że cena betonu i zbrojenia stanowi część wynagrodzenia za wykonanie posadzek, Wnioskodawca uważa, że Spółka X ma obowiązek wystawić fakturę za posadzki z uwzględnieniem wartości betonu i zbrojenia, czyli do pełnej kwoty wynikającej ze zlecenia nr XXX.

Wnioskodawca uważa również, że błędne jest stanowisko X jakoby wynagrodzenie za wykonanie posadzek zmniejszyło się w drodze potrącenia z mocy umowy zlecenia. W opisanej sytuacji nie zostały spełnione przesłanki art. 498 K.c. i nie może być mowy o potrąceniu. Zdaniem Wnioskodawcy potrącenie jest możliwe dopiero po wystawieniu faktury przez X. W umowie zlecenia – jak podkreśla Wnioskodawca – wyraźnie stwierdzono, że cena betonu i zbrojenia stanowi część wynagrodzenia za posadzki. Zdaniem Wnioskodawcy stanowisko Spółki X ma na celu – poprzez ukrycie obrotu gospodarczego – zmniejszenie kwoty kaucji gwarancyjnej za wykonanie posadzek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 – vide art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Podatnicy, o których mowa wyżej, nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej – vide art. 106 ust. 4 ww. ustawy.

W myśl natomiast art. 498 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie – vide art. 499 ww. kodeksu.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zlecił prace budowlane dotyczące wykonania posadzki podłogowej. Jednocześnie Zainteresowany zawarł umowę z tym samym podmiotem w przedmiocie dostawy betonu i zbrojenia. Taka konstrukcja zdarzeń prawnych wskazuje na powstanie dwóch odpłatnych świadczeń.

Stosownie zatem do treści powołanych przepisów, fakt zawarcia dwóch umów obejmujących dostawę materiałów budowlanych oraz wykonanie posadzki podłogowej należy w świetle art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 zakwalifikować jako dostawę towaru i świadczenie usług. To z kolei na mocy powołanego już art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, powoduje, iż czynności te powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Następstwem uznania stosunku łączącego Wnioskodawcę z wykonawcą za dwie odrębne czynności jest właściwe udokumentowanie deklarowanych należności. W tym przedmiocie decydujące zdanie ma powołany już art. 106 ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy definiowani ustawą są obowiązani wystawić fakturę - za wyjątkiem sytuacji określonych w ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Mając na względzie, iż wymienione w przepisie zastrzeżenia nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, iż wystawienie faktury VAT dokumentującej dokonanie każdego z dwóch przewidzianych umowami zdarzeń gospodarczych jest rzeczą obligatoryjną.

Organ nadmienia również, iż z treści przepisów kodeksu cywilnego wynika, że potrącenie wzajemnych wierzytelności może być dokonane jednakże nie jest konieczne. Konstrukcja przepisu art. 498 kodeksu cywilnego wskazuje, iż nie jest to obligatoryjny obowiązek a jedynie możliwość stron. W związku z powyższym potrącenie – w świetle art. 499 K.c. – jest możliwe jedynie po złożeniu stosownego oświadczenia drugiej stronie, która z kolei je przyjmuje (a tego w niniejszej sprawie brak).

Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95 poz. 798 ze zm.) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Elementy takiego dokumentu sprzedaży określa § 9 powołanego rozporządzenia w myśl, którego faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży oraz datę wystawienia i numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym;
4. nazwę towaru lub usługi;
5. jednostkę miary i ilość sprzedanych towarów lub rodzaj wykonanych usług;
6. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
7. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
8. stawki podatku;
9. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
10. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
11. wartość sprzedaży towarów lub wykonanych usług wraz z kwotą podatku (wartość sprzedaży brutto), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku lub zwolnionych od podatku, lub niepodlegających opodatkowaniu;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem, wyrażoną cyframi i słownie.

W sytuacji natomiast gdy Wnioskodawca lub Spółka X posiadałyby status małego podatnika, o którym mowa w art. 2 pkt 25 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas biorąc pod uwagę przepis § 9 ust. 2 powołanego rozporządzenia, w wystawianych fakturach, w miejsce oznaczenia "FAKTURA VAT" stosuje się oznaczenie "FAKTURA VAT-MP" i dodatkowo zawiera się termin płatności należności określonej w fakturze.

Reasumując stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie prawidłowym postępowaniem jest wystawienie faktury VAT dla każdej z wykonanych czynności odpowiadającej jednocześnie zapisom cytowanego § 8 i § 9 ust. 1 rozporządzenia z dnia 25 maja 2005 r.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej umów zawieranych w przez Spółkę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.