INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008r. (data wpływu do tut. BKIP 01 lutego 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podatku przekazanej darowizny środków pieniężnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2008r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od podatku przekazanej darowizny środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

We wrześniu 2002r. sąd orzekł rozwód pomiędzy wnioskodawczynią a jej mężem. W październiku 2002r. sąd wymierzył byłemu mężowi wnioskodawczyni karę 1 roku i 6 m-cy pozbawienia wolności z zawieszeniem wykonania wyroku na okres 4 lat. Wyrok został wymierzony za znęcanie się psychiczne i fizyczne w stosunku do wnioskodawczyni i psychiczne w stosunku do córki (małoletniej) wnioskodawczyni. W lutym 2004r. sąd pozbawił byłego męża wnioskodawczyni władzy rodzicielskiej odnośnie córki bezterminowo. Pomimo ww. wyroków były mąż wnioskodawczyni zamieszkiwał dalej we wspólnym domu, który został wybudowany w ramach zaciągniętego wspólnie kredytu hipotecznego. Ze względu na ciągłe zagrożenie życia, wnioskodawczyni wyraziła zgodę na spisanie umowy podziału majątku dorobkowego w formie aktu notarialnego we wrześniu 2002r., w której poszła na wszelkie ustępstwa, skutkujące wyprowadzeniem się byłego męża wnioskodawczyni ze wspólnego domu. W akcie notarialnym zobowiązała się również na pełne przejęcie kredytu hipotecznego a także na płacenie kwoty 245 euro miesięcznie byłemu mężowi na tzw. cele mieszkaniowe. Zobowiązania te, mimo że zostały spisane w umowie podziału majątku dorobkowego nie były kalkulacją podziału majątku, o czym mówi akt notarialny, lecz zbiorem przyrzeczeń wynikających z konieczności ustępstw, jakie miały doprowadzić do wyprowadzenia się byłego męża. Kredyt hipoteczny oraz zobowiązanie miesięczne wobec byłego męża jest spłacane przez wnioskodawczynię terminowo. Od chwili rozwodu wnioskodawczyni wychowuje córkę samodzielnie, były mąż nie łoży dodatkowych środków na jej kształcenie ani alimentów, z tego powodu co miesiąc od kwoty 245 euro jest odejmowana przez wnioskodawczynię kwota zobowiązań byłego męża.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwotę 245 euro płaconą miesięcznie na cele mieszkaniowe można traktować jako darowiznę socjalna dla byłego męża i odliczyć ją od dochodu rocznego, a akt notarialny spisany w celu podziału majątku dorobkowego traktować jako akt przyrzeczenia darowizny...

Zdaniem wnioskodawczyni ustanowienie kwoty 245 euro miesięcznie na cele mieszkaniowe dla byłego męża nie wynikało z podziału i kalkulacji majątku dorobkowego, choć były zapisane w akcie notarialnym o tej nazwie, lecz były podyktowane koniecznością wyprowadzenia się byłego męża ze wspólnego domu (ze względów bezpieczeństwa). Niezrozumiałym jest, jak twierdzi wnioskodawczyni fakt, iż były mąż otrzymując około 10 tys. zł rocznie od 2003r. nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie zgłasza ww. wpłat, natomiast pieniądze te stanowią dochód dla wnioskodawczyni, od którego opłaca podatek dochodowy. Przekazywane miesięcznie pieniądze na cele mieszkaniowe dla byłego męża są formą darowizny socjalnej przyrzeczonej w akcie notarialnym umowy podziału majątku dorobkowego i powinny podlegać odliczeniu od rocznego dochodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r., Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny należy rozumieć zobowiązanie się darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.Stosownie do powyższego, z darowizną mamy do czynienia jedynie wówczas, gdy zobowiązaniu jednej ze stron nie towarzyszy żadne zobowiązanie wzajemne drugiej strony. W przedmiotowej sprawie zobowiązaniu wnioskodawczyni do miesięcznej wypłaty na rzecz byłego męża kwoty 245 euro towarzyszy zobowiązanie byłego męża do opuszczenia nieruchomości wspólnej, która po podziale majątku dorobkowego przypadła wnioskodawczyni. Trudno zatem uznać, że dokonywane na rzecz męża wypłaty stanowią darowiznę w rozumieniu art. 888 Kodeksu cywilnego. Sama umowa podziału majątku dorobkowego nie jest w żadnym wypadku umową darowizny. Tym nie mniej to w akcie notarialnym winno być zawsze wskazane jaki charakter ma zobowiązanie stron. Tymczasem z aktu notarialnego, na podstawie przedstawionych przez wnioskodawczynię informacji nie wynika aby doszło do zawarcia umowy darowizny. Brak jest również podstaw aby tenże akt notarialny potraktować jako akt przyrzeczenia darowizny.

Tym nie mniej, należy zauważyć, że zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku stanowi dochód ustalony po odliczeniu kwot darowizn przekazanych na cele:

1. określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, lub równoważnym organizacjom określonym w przepisach regulujących działalność pożytku publicznego obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych, realizującym te cele, z zastrzeżeniem ust. 6e,
2. kultu religijnego,
3. krwiodawstwa realizowanego przez honorowych dawców krwi zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997r. o publicznej służbie krwi (Dz. U. Nr 106, poz. 681, z 1998r. Nr 117, poz. 756, z 2001 r. Nr 126, poz. 1382 oraz z 2003 r. Nr 223, poz. 2215), w wysokości ekwiwalentu pieniężnego za pobraną krew określonego przepisami wydanymi na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż kwoty stanowiącej 6 % dochodu.
   
   

Przepis art. 26 ust. 5 ww. ustawy stanowi natomiast, iż łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 ww. ustawy nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

• osób fizycznych,
• osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, prowadzących działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali, lub handlu tymi wyrobami.
  
  

Na podstawie powyższego stwierdzić należy, że nawet gdyby wnioskodawczyni zawarła z byłym mężem umowę darowizny środków pieniężnych w kwocie 245 euro miesięcznie na tzw. cele mieszkaniowe, to przekazywana przez wnioskodawczynię dla byłego męża kwota nie może zostać odliczona od dochodu ponieważ wyklucza to brzmienie art. 26 ust. 5 pkt 1 ustawy. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje przy tym sposób rozliczenia lub braku rozliczenia z otrzymanych kwot byłego męża wnioskodawczyni.

W świetle powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdza, iż stanowisko wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Wskazany przez wnioskodawczynię przepis art. 26 ust. 1 pkt 9 oraz ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na tle stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie znajduje zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawiony stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.