Na podstawie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r., Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w zw. z art.14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpoznaniu sprawy wskutek skargi Pani F. zam. we W., na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 21 grudnia 2007 r. znak ILPP2/443-31/07-4/JK dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów

postanawia

1. uwzględnić skargę w całości,
2. uchylić zaskarżoną interpretację indywidualną i uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 r. został złożony wniosek Pani F. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskujący wraz z dwoma osobami fizycznymi w 2000 r. nabył 30 ha gruntów rolnych. Przedmiotowe grunty nie były i nie są wykorzystywane do działalności rolniczej ani działalności gospodarczej. Nabywcy nie prowadzą działalności gospodarczej w obszarze handlu nieruchomościami.

Docelowo grunty miały być podzielone na nabywców i częściowo przeznaczone pod budowę domów jednorodzinnych (prywatnie używanych – nie do dalszej sprzedaży), pozostały teren miał być używany do celów rekreacyjnych przez właścicieli. W wyniku wejścia w życie w 2004 roku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część przedmiotowych gruntów została przekształcona na tereny o przeznaczeniu do zabudowy mieszkaniowej, usługowej, leczniczo-rehabilitacyjnej i turystycznej. Wobec zaistniałych warunków jak również poprzez zmianę prywatnych planów właściciele zdecydowali się na częściowy podział gruntów i ich odsprzedaż. W związku z powyższym wydzielono 18 działek celem ich sprzedaży. Są to działki z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Nabywcami wydzielonych działek są osoby niespokrewnione ze zbywającym grunty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż majątku prywatnego (działek wydzielonych z gruntu używanego do celów prywatnych) jest podstawą do odprowadzenia należnego podatku VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na zapisie art. 15 ust. 1, 2 ustawy o podatku od towarów i usług a także art. 2 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28.11.2006 roku, używanie, sprzedaż bądź też inne zadysponowanie prywatnym majątkiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Osoba fizyczna dokonująca sprzedaży własnego majątku prywatnego nie staje się podatnikiem w rozumieniu powyższych przepisów, nawet jeżeli wykracza to poza jednorazową sprzedaż i przybiera charakter sukcesywny.

W wydanej w dniu 21 grudnia 2007 r. interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu – działając w imieniu Ministra Finansów na mocy upoważnienia wynikającego z § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) – uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2.

Stąd też, w oparciu o treść stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, stwierdzono, iż sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, skutkować będzie koniecznością ich opodatkowania, bowiem została spełniona przesłanka wynikająca z zapisu art.15 ust. 1 – czyli, że w zakresie dostawy działek z przeznaczeniem pod zabudowę Zainteresowany został uznany za podatnika prowadzącego działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W interpretacji wskazano na fakty świadczące o częstotliwym zamiarze wykonywania czynności dostawy działek z przeznaczeniem pod zabudowę tj. wydzielenie z nieruchomości 18 mniejszych działek i ich sprzedaż, które wskazują na to, że czynności dostawy przedmiotowych działek są działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Interpretacja została skutecznie doręczona w dniu 28 grudnia 2007 r.

W dniu 14 stycznia 2008 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, wpłynęło wezwanie Pani F. do usunięcia naruszenia prawa i zmiany interpretacji indywidualnej.

W złożonym wezwaniu Wnioskodawca stwierdził, że nieprawidłowe jest uznanie, iż sprzedaż działek budowlanych należących do majątku osobistego nosi znamiona działalności gospodarczej i że osoba fizyczna dokonująca ich dostawy jest podatnikiem zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Zainteresowany podkreślił również, że jego stanowisko jest zgodne z najnowszą linią orzecznictwa polskich sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07). Wskazał ponadto, że za nieuznaniem sprzedaży przedmiotowych działek za czynności podlegające opodatkowaniu przemawia także stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który w orzeczeniu z 4 października 1994 r. (C-291/92) stwierdził, że „w przypadku gdy podatnik sprzedaje część swego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, to nie działa on w odniesieniu do sprzedaży tego majątku jako podatnik w rozumieniu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy”.

W wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zmiany stanowiska przedstawionego w interpretacji indywidualnej z dnia 21 grudnia 2007 r. znak ILPP2/443-31/07-4/JK.

W dniu 17 marca 2008 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynęła skarga Pani F. na interpretację indywidualną z dnia 21 grudnia 2007 r. znak ILPP2/443-31/07-4/JK.

W skardze Strona wnosi o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej w zakresie opodatkowania dostawy gruntów.

Skarżąca zarzuca interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 21 grudnia 2007 r. znak ILPP2/443-31/07-4/JK naruszenie norm prawa materialnego poprzez błędną interpretację art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r.

W uzasadnieniu skargi Pani F. wskazała, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

• dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług,
• czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku VAT.

Natomiast w sprawie będącej przedmiotem wniosku, brak jest podstaw do uznania, iż w związku ze sprzedażą działek Skarżąca działa jako podatnik – prowadzący działalność gospodarczą.

Według Strony stanowisko, iż nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy sprzedaż majątku osobistego, prywatnego, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdza również wyrok NSA w Warszawie I FPS 3/07 z dnia 29 października 2007 r., a także wyrok WSA we Wrocławiu dnia 20 października 2006 r.

Podkreślić należy, że w złożonej skardze powołano się na fakty nie ujawnione wcześniej w stanie faktycznym zawartym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2007 r., a mianowicie informacje, że w roku 2001 Zainteresowana uzyskała pozwolenie na budowę domu na nabytym gruncie, zakończoną w 2003 roku. Dom ten posadowiony na jednej z wydzielonych działek nie został sprzedany i stanowi w dalszym ciągu własność Wnioskodawcy.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy, w związku z wniesieniem skargi, z uwzględnieniem zarzutów w niej przedstawionych oraz z uwzględnieniem nowych faktów w sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Towarami, w myśl zapisu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle powyższego dostawa gruntów jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dostawa gruntu niezabudowanego podlega, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%.

W przypadku dostawy takich gruntów nie znajduje zastosowania zwolnienie podmiotowe, o którym mowa w art. 113 ust. 1. Bowiem jak wynika z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, powyższego zwolnienia nie stosuje się do podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych i przeznaczonych pod zabudowę.

Zgodnie jednak z obowiązującymi przepisami, aby dostawa gruntu budowlanego lub niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przez właściciela działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, stanowiących jego majątek osobisty należy rozpatrywać w świetle art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Na podstawie ww. przepisu podatnikiem jest między innymi osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, jak również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Wskazana powyżej definicja działalności gospodarczej jest zacznie szersza od definicji zawartej w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. z 2007 r. Dz. U. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Odbiega też od definicji działalności gospodarczej zawartej w Ordynacji podatkowej.

Status podatnika VAT nie jest związany z wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu ww. przepisów. W szczególności nie ma znaczenia fakt rejestracji działalności gospodarczej, czy też rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług. Wskazać również należy, iż dla uzyskania statusu podatnika VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Podatnikiem będzie podmiot prowadzący działalność gospodarczą bez względu na to, czy przynosi ona zyski. Podatnikami VAT są również podmioty, których cel działalności nie jest związany z prowadzeniem działalności komercyjnej nastawionej na osiąganie zysków lub też przeznaczające uzyskane zyski na cele społecznie użytecznie (charytatywne, kulturalne, naukowe itd.).

W przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie została zawarta definicja „częstotliwości”, zatem przy wyjaśnieniu tego pojęcia należy brać pod uwagę przede wszystkim wykładnię językową, zgodnie z którą „częstotliwy” oznacza m.in. częsty, wielokrotny. Znaczenie pojęcia „częstotliwy˝ w kontekście art. 15 ust. 2 ustawy może wskazywać na to, iż w niektórych przypadkach nawet jednorazowa sprzedaż działek może zostać uznana za działalność gospodarczą, jeżeli w momencie jej realizacji osoba ma zamiar dokonywać tych czynności wielokrotnie. Przykładowo, podejmowane przez właściciela takie czynności jak zmiana przeznaczenia gruntu, podział nieruchomości na kilka lub kilkanaście działek, stanowią bowiem ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy. Zamiar zaś kontynuowania sprzedaży może wypełniać przesłanki uznania tych czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Z powyższego wynika, iż w niektórych przypadkach nawet jednorazowa, bądź dokonywana w pewnych odstępach czasu sprzedaż ww. działek, może zostać uznana za działalność gospodarczą.

W świetle powyższej analizy odniesionej do stanu faktycznego przedstawionego przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji, oraz faktów przedstawionych w skardze, stwierdza się, iż zachowanie Pani F. ma w większości znamiona prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Jednakże, w ocenie tut. Organu, w świetle zarzutów przytoczonych w skardze i nowych faktów w sprawie, stwierdza się, że opisane okoliczności nie wskazują na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Skarżąca działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem wskazać, że Pani F. nabyła grunt w celu odsprzedaży. Wydzielenie z nieruchomości 18 działek i ich sprzedaż jest konsekwencją zmiany planów życiowych i decyzji administracyjnych, na które Strona nie miała żadnego wpływu, a nie realizacją zamierzenia powziętego w momencie zakupu, o czym świadczy fakt wybudowania budynku mieszkalnego, który nadal jest własnością Skarżącej. Okoliczność ta potwierdza, iż intencją Strony w chwili nabycia nieruchomości, było jej wykorzystanie do celów prywatnych, a nie odsprzedaż z określonym zyskiem.

Jeżeli zatem przedmiotowy grunt nigdy nie był wykorzystywany przez Skarżącą w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT), należy uznać, że jego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie postanowiono jak w sentencji.