INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana J. Ś. przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 stycznia 2008 r.), uzupełnionym w dniach 21 stycznia 2008 r. i 21 lutego 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczenia poboru zaliczek na podatek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2008 r. do Biura KIP w Lesznie wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ograniczenia poboru zaliczek na podatek.

Wniosek zawierał rozbieżności, co do zakresu zawartego w nim żądania, w związku z czym pismem z dnia 11 stycznia 2008 r., znak ILPB1/415-18/08-2/AA, na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacji podatkowej wezwano Wnioskodawcę do jednoznacznego określenia treści zawartego we wniosku żądania w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 stycznia 2008 r., a w dniu 21 stycznia 2008 r. wniosek uzupełniono.

Ponadto wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 8 lutego 2008 r., znak ILPB1/415-18/08-4/AA, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano ponownie Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 13 lutego 2008 r., a w dniu 21 lutego 2008 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i naprawy pojazdów mechanicznych i opłaca podatek dochodowy w formie ryczałtu.

Wnioskodawca wykonał usługi i wystawił fakturę, od należnej kwoty odprowadził zryczałtowany podatek dochodowy, mimo iż za wykonane usługi nie otrzymał zapłaty. Sprawę nie zapłaconej wierzytelności skierował do Sądu Rejonowego, celem odzyskania zapłaty od dłużnika, jednak bez efektów.

Również egzekucja wierzytelności prowadzona przez Komornika Sądowego okazała się bezskuteczna i została umorzona, ponieważ dłużnik w międzyczasie przestał prowadzić działalność gospodarczą, nie pozostawił żadnego majątku ani dokumentacji.

Z postanowienia Komornika Sądowego wynika, że dłużnik nie posiada kont bankowych, nie jest właścicielem pojazdów mechanicznych ani nieruchomości. Wobec powyższego nie ma możliwości odzyskania należności za wykonane usługi od niesumiennego dłużnika. Wnioskodawca podaje, że wystawione faktury zarachował jako przychody i odprowadził do urzędu skarbowego należny zryczałtowany podatek dochodowy.

Nieściągalność wierzytelności została udokumentowana postanowieniem Sądu i Komornika Sądowego (zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), orzeczono o bezskuteczności egzekucji a sprawę umorzono.

Wnioskodawca podaje, że będąc opodatkowanym zryczałtowanym podatkiem dochodowym nie może zaliczyć nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dlatego też Wnioskodawca chciałby, aby umożliwiono mu zaniechać poboru zaliczek na podatek dochodowy od faktur, które nie zostały zapłacone przez dłużnika. Dotyczy to faktur wystawionych w okresie od 2 grudnia 2004 r. do dnia 7 września 2005 r. na kwotę netto 23.025,98 zł, od której zryczałtowany podatek dochodowy wyniósł 1.957,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można dokonać zmniejszenia zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy za niezapłacone przez dłużnika faktury, na podstawie decyzji wydanej przez organ podatkowy o zaniechaniu poboru zaliczek na zryczałtowany podatek dochodowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej ma zastosowanie w jego indywidualnym przypadku, gdyż zapłacił zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy od przychodu, którego faktycznie nigdy nie otrzymał. Wnioskodawca uważa, że wpłacone przez niego zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy za faktury wystawione w 2004 r. i 2005 r., od których nie uzyskał przychodów są bezzasadne.

Dlatego Wnioskodawca uważa, że będzie mógł ograniczyć zaliczki na zryczałtowany podatek dochodowy do wysokości faktycznie uzyskanego przychodu, dokonując korekty zeznań podatkowych za rok 2004 i 2005 rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 9a powołanej ustawy dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.) opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Powyższy przepis wyraźnie wskazuje, że za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, niezależnie od ich faktycznego otrzymania.

Nadmienić należy, że zgodnie z art. 12 ust. 2 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zryczałtowany podatek pobiera się bez pomniejszenia przychodu o koszty uzyskania przychodów. W związku z tym, podatnik opodatkowany w formie zryczałtowanej, nie ma możliwości - nawet w przypadku uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - do zaliczenia jej do kosztów uzyskania przychodów w związku z uprzednim zarachowaniem wierzytelności jako przychód należny.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszenia przychodów o należności nieściągalne, a tym samym odzyskania zapłaconego zryczałtowanego podatku dochodowego.

Jednocześnie nadmienia się, że art. 22 § 2a ustawy Ordynacji podatkowej, w myśl którego organ podatkowy, na wniosek podatnika, może ograniczyć pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu przewidywanego na dany rok podatkowy, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.