INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 roku (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu wydatków na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan osobą niepełnosprawną zaliczoną do lekkiego stopnia niepełnosprawności zgodnie z orzeczeniem Zespołu ds. Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności. Orzeczony stopień niepełnosprawności ma charakter trwały i orzeczenie wydano na stałe. Przyczyna niepełnosprawności oznaczona została literą „R”. Niepełnosprawność istnieje od urodzenia. W powyższym orzeczeniu między innymi określono wskazania do odpowiedniego zatrudnienia, pracy bez obciążania kończyny dolnej lewej, korzystania z rehabilitacji, leczenia specjalistycznego i rehabilitacji. Na podstawie wskazanego orzeczenia, uprawnione organy wydały dokumenty potwierdzające upoważnienia do korzystania z ulg i uprawnień: legitymację osoby niepełnosprawnej, kartę parkingową osoby niepełnosprawnej.

W 2008 roku zamierza Pan kupić samochód osobowy przystosowany do niepełnosprawności tj, wyposażony w automatyczną skrzynię biegów. Samochód zamierza Pan wykorzystywać osobiście, na własne potrzeby, między innymi na dojazdy do miejsca pracy. Dzięki przystosowanemu do niepełnosprawności samochodowi, będzie mógł Pan kontynuować aktywność zawodową i społeczną. Korzystanie z samochodu posiadającego manualną skrzynię biegów stało się dla Pana niemożliwe z uwagi na konieczność silnego i ciągłego obciążania nogi lewej przy manualnej zmianie biegów. Zakup samochodu zamierza Pan udokumentować fakturą VAT, natomiast wydatek wskazany w drugiej części pytania udokumentowany będzie fakturą VAT na zakupiony samochód oraz oświadczeniem sprzedawcy o wysokości kwoty wyposażenia specjalnego w postaci automatycznej skrzyni biegów. Powyższy zakup zamierza Pan zrealizować ze środków własnych, bez dofinansowania przez PFRON, NFZ lub z innych źródeł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych Wnioskodawca może dokonać odliczenia od dochodu kwoty wydatkowanej na zakup samochodu przystosowanego do niepełnosprawności...
2. Czy w przypadku braku możliwości powyższego odliczenia, w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych Wnioskodawca może dokonać odliczenia od dochodu kwoty wydatkowanej na przystosowanie samochodu osobowego do niepełnosprawności w postaci wyposażenia w automatyczną skrzynię biegów...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba niepełnosprawna z upośledzeniem kończyny dolnej, ma prawo do odliczenia od dochodu kwoty wydatku na zakup samochodu przystosowanego do rodzaju niepełnosprawności. Wnioskodawca uważa, że brak samochodu przystosowanego do niepełnosprawności może spowodować utratę pracy, ograniczenie kontaktów z otoczeniem i w konsekwencji doprowadzić do degradacji społecznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m. in. wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 i pkt 3 za wydatki, o których mowa w powyższym przepisie uważa się także wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, oraz zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Aby wskazane wydatki podlegały odliczeniu od dochodu, nie mogą zostać sfinansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały podatnikowi zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane z powyższych źródeł, odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowania.

Jak wynika z art. 26 ust. 7d ustawy, warunkiem odliczenia wskazanych powyżej wydatków jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach.

W przypadku Wnioskodawcy odrębnym przepisem regulującym kwestie stopni niepełnosprawności jest ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 123, poz. 776 z późn. zm.), której art. 3 ust. 1 wymienia trzy stopnie niepełnosprawności:

1. znaczny,
2. umiarkowany,
3. lekki.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczony lekki stopień niepełnosprawności zamierza zakupić samochód osobowy przystosowany do potrzeb osoby niepełnosprawnej, tj. posiadający automatyczną skrzynię biegów.

Jak wynika z art. 26 ust. 7a pkt 3 od dochodu można odliczyć wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zatem, aby wydatek mógł zostać odliczony od dochodu, zakupiony sprzęt lub urządzenie niezbędne w rehabilitacji lub ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, powinny cechować się indywidualnym przeznaczeniem powiązanym z rodzajem schorzenia, niezbędnością w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych.

Ponieważ samochodu z automatyczną skrzynią biegów nie można uznać za indywidualny sprzęt powiązany z rodzajem schorzenia, bowiem jest to sprzęt ogólnego użytku przeznaczony do korzystania przez nieokreślony krąg osób, a nie tylko przez konkretną osobę niepełnosprawną, zatem Wnioskodawca nie będzie mógł odliczyć od dochodu wydatku na zakup samochodu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 2 cytowanej ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, uważa się także wydatki poniesione na przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w przypadku, gdy nie będzie możliwe odliczenie od dochodu wydatku na zakup samochodu przystosowanego do rodzaju niepełnosprawności, chciałby odliczyć od dochodu kwotę stanowiącą równowartość zamontowanej w samochodzie automatycznej skrzyni biegów i udokumentować wydatek fakturą VAT na zakupiony samochód oraz oświadczeniem sprzedawcy o wysokości wartości wyposażenia specjalnego w postaci automatycznej skrzyni biegów.

W zakresie odpowiedzi na pytanie drugie, należy wskazać, że zakupu samochodu, z zamontowaną już automatyczną skrzynią biegów nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności, bowiem podatnik w rzeczywistości nie poniósł wydatku na przystosowanie pojazdu do rodzaju niepełnosprawności a jedynie poniósł wydatek na zakup samochodu już przystosowanego do rodzaju niepełnosprawności.

Powyższe odliczenie od dochodu ma zastosowanie, w przypadku zakupu samochodu niedostosowanego do rodzaju niepełnosprawności, a następnie poniesienia wydatku na przystosowanie tego pojazdu do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Przez wydatki na przystosowanie pojazdu do wskazanych potrzeb należy rozumieć wydatki, których skutkiem jest przerobienie pojazdu mechanicznego w sposób umożliwiający korzystanie z niego przez osobę niepełnosprawną. Zakres tych przeróbek powinien być podyktowany potrzebami osoby niepełnosprawnej wynikającymi z charakteru jej niepełnosprawności.

Zatem w przypadku, gdy faktura VAT będzie zawierała wartość samochodu wraz z zamontowaną fabrycznie już w chwili zakupu automatyczną skrzynią biegów wówczas Wnioskodawca również nie będzie mógł odliczyć od dochodu wartości wymienionej automatycznej skrzyni biegów, bowiem takiego zakupu nie można uznać za wydatek na przystosowanie pojazdu mechanicznego do potrzeb niepełnosprawności.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.