INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007r. (data wpływu 19 grudnia 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2008r. (data wpływu 10 marca 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 marca 2008r. (data wpływu 10 marca 2008r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 lutego 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży działek, które zostały wydzielone z podzielonej nieruchomości gruntowej o powierzchni 5294m² położonej w T. otrzymanej w drodze darowizny w 1990r., od matki Wnioskodawcy. Grunt został podzielony na 6 mniejszych działek. Wnioskodawca dokonał podziału ww. działki z uwagi na niemożność sprzedaży tak dużej działki. Ponadto do sprzedaży tych działek zmusiły Wnioskodawcę trudna sytuacja materialna oraz choroba żony.

Z uwagi na fakt, iż wniosek zawierał braki formalne w zakresie opisu stanu faktycznego, pismem z dnia 28 lutego 2008r. wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, którego dokonał pismem z dnia 6 marca 2008r.

Ze złożonego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca jest emerytem, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Ponieważ z braku drenażu i kanalizacji grunt był podtapiany (zalewany), nie był wykorzystywany. W przeszłości grunt był obsiewany przez matkę Wnioskodawcy. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był najmowany ani dzierżawiony, Wnioskodawca nie czerpał pożytków z tego tytułu. Sprzedane działki nie były zabudowane. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży. Dla nieruchomości gruntowej nie było uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzje o warunkach zabudowy Wnioskodawca musiał uzyskać, ponieważ w przeciwnym razie nie mógłby dokonać podziału nieruchomości, a działki półhektarowej nikt nie chciał kupić. Ponieważ ani Wnioskodawca, ani jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej, działki w żaden sposób nie były powiązane z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprzedażą 6 działek powstałych po podziale, Wnioskodawca powinien być uważany za płatnika podatku VAT i jest zobowiązany do odprowadzenia tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on zwolniony wraz z żoną z zapłaty podatku VAT, ponieważ dużą działkę otrzymał on w drodze darowizny od matki w 1990r. i tym samym nie nabył tej nieruchomości z zamysłem podziału i sprzedaży. Do sprzedaży zmusiła Wnioskodawcę sytuacja materialna, a do podziału warunki na rynku nieruchomości – nikt nie był zainteresowany nabyciem nieruchomości o powierzchni 5294 m². Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej powiązanej z obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca wskazał również, że w ostatnim czasie Naczelny Sąd Administracyjny i Izby Skarbowe wypowiadały się w podobnych przypadkach na korzyść podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Działki będące przedmiotem sprzedaży, zostały wydzielone z nieruchomości nabytej w 1990r. w drodze darowizny od matki Wnioskodawcy, co wskazuje na fakt, iż nie zostały one nabyte z zamiarem dalszej odsprzedaży. Stanowią majątek osobisty, który nigdy nie służył prowadzeniu działalności gospodarczej, nie był także wykorzystywany pod uprawę z uwagi na częste jego zalania (brak drenażu i kanalizacji).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym i nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był najmowany ani dzierżawiony, Wnioskodawca nie czerpał pożytków z tego tytułu. Sprzedane działki nie były zabudowane. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży. Działki w żaden sposób nie były powiązane z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, a przyczyną ich sprzedaży jest sytuacja materialna i chorobowa żony Wnioskodawcy.

W świetle powyższego sprzedaż przedmiotowych działek, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania transakcji nie można przypisać zmianom działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Pana Ludwika Barteckiego nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.