INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2008 r. (data wpływu 7 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania wpisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego dotyczącego przekazania do sprzedaży ryb z własnego połowu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania wpisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie dowodu wewnętrznego dotyczącego przekazania do sprzedaży ryb z własnego połowu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest rybołówstwo oraz handel rybami. Obecnie Podatnik rozlicza się w formie ryczałtu ewidencjonowanego. W przyszłości zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów i wybrać opodatkowanie na zasadach ogólnych. Większość ryb sprzedawanych przez Podatnika pochodzi z własnych połowów (posiada trzy łodzie rybackie, na których zatrudniam pracowników).

W uzupełnieniu przedmiotowego wniosku z dnia 1 kwietnia 2008 r. podano, iż ryby łowione przez wnioskodawcę nie są rybami hodowlanymi, a pochodzą z połowów z morza i zalewu na podstawie zezwolenia i licencji połowowej Ministra Rolnictwa trzema łodziami rybackimi. Jedyne koszty związane z przedmiotowym połowem ponoszone przez Wnioskodawcę to licencja połowowa, zezwolenia, karty bezpieczeństwa łodzi, paliwo rybackie i wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na łodziach. Złowione ryby po wpłynięciu łodzi do portu są ważone, sortowane i wyceniane według aktualnych cen rynkowych co dokumentowane jest dowodem wewnętrznym wystawianym przez Wnioskodawcę, a następnie przekazywane do magazynu firmy do dalszej odsprzedaży. Jest to główny towar handlowy sprzedawany w firmie Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystawienie dowodu wewnętrznego dokumentującego przekazanie ryb z własnego połowu do sklepu jest podstawą zaksięgowania ich jako towary handlowe...

Zdaniem Wnioskodawcy - w przypadku, gdy większość ryb w sklepie pochodzi z własnego połowu Podatnika – przy rozliczaniu się na zasadach ogólnych nie ma innej możliwości udokumentowania zakupu towarów handlowych jak tylko wystawienie dowodu wewnętrznego na ryby, które Podatnik złowił i przekazał do własnego sklepu do dalszej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z przepisu tego wynika, że zaliczenie poniesionego wydatku do kosztów podatkowych jest uwarunkowane jego celowością. Między kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy polegający na tym, iż poniesiony wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Aby wydatek mógł jednak zmniejszać podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym musi być również prawidłowo udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów. Zgodnie bowiem z art. 24a ust. 1 tej ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

W przypadku prowadzenia przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2003 r., Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

W myśl § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 12 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe (§ 12 ust. 3 ww. rozporządzenia):

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych - oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, iż za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

W myśl § 14 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie - nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia zawiera zamknięty katalog dokumentów, jakie mogą zostać uznane za dowody wewnętrzne stanowiące podstawę zapisów w księdze przychodów i rozchodów, a są nimi dowody dotyczące:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;
   1. opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;
9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Jak wynika z treści przepisu § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, dokumenty te służą udokumentowaniu zapisów w księdze dotyczących niektórych kosztów (wydatków).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nie dokonuje zakupu i nie ponosi wydatku dotyczącego zakupu towaru handlowego w postaci ryb, a pozyskuje je poprzez własny połów. Złowione ryby po wpłynięciu łodzi do portu są ważone, sortowane i wyceniane według aktualnych cen rynkowych co dokumentowane jest dowodem wewnętrznym wystawianym przez Wnioskodawcę, a następnie przekazywane do magazynu firmy do dalszej odsprzedaży.

W świetle powyższych uregulowań należy stwierdzić, że kosztom związanym z przekazaniem do sprzedaży złowionych przez Podatnika ryb rozpatrywanym na gruncie rodzaju prowadzonej przez Wnioskującego działalności gospodarczej nie można odmówić celowości i związku ze źródłem przychodu.

Jednakże do kosztów tych z uwagi na wyżej cytowane przepisy nie można zaliczyć wartości złowionych ryb. Kosztem stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy mogą być natomiast inne wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu ze sprzedaży towarów handlowych w postaci złowionych ryb, pod warunkiem prawidłowego ich dokumentowania.

Przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów w § 14 ust. 2 wymieniają bowiem dokładnie przypadki w których poniesione koszty uzyskania przychodów mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi. Katalog tych zdarzeń jest zamknięty. Wśród nich nie wyszczególniono zdarzenia gospodarczego związanego z przekazaniem do sprzedaży złowionych przez Wnioskodawcę ryb.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z przekazaniem do sprzedaży złowionych przez Podatnika ryb dokumentowane dowodami wewnętrznymi nie mogą stanowić podstawy do zaewidencjonowania ich w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w pozycji nr 10 – towary handlowe.

Należy zauważyć, iż sposób pozyskiwania towarów handlowych przedstawiony przez Wnioskodawcę nie został uwzględniony w zamkniętym katalogu zdarzeń wymienionych w cytowanym rozporządzeniu.

Obowiązujące obecnie i przytoczone wyżej przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określające zasady i sposób ewidencjonowania osiąganych przychodów, jak też ponoszonych wydatków, nie precyzują w sposób jednoznaczny zasad postępowania w tej kwestii. Niewątpliwie prowadzona księga musi odzwierciedlać fakt dokonania wszelkich operacji gospodarczych zgodnie z ich rzeczywistym przebiegiem.

Nabycie ryb z własnego połowu, z zamiarem ich dalszej odsprzedaży w prawidłowo opodatkowanym obrocie handlowym stanowi operację gospodarczą, dotyczącą pozyskania towaru handlowego, jednak nie jest to operacja gospodarcza generująca poniesienie wydatku. W księdze przychodów i rozchodów powinna zatem znaleźć się jedynie informacja o sposobie nabycia danego towaru. Opis danego zdarzenia powinien znajdować się w kolumnie 6 księgi, natomiast w kolumnie 17 „Uwagi” można wpisać ilość wprowadzonych do obrotu towarów pozyskanych z własnego połowu.

Przepisy ww. rozporządzenia nie wskazują żadnego dokumentu, który w odpowiedni sposób mógłby dokumentować tego typu zdarzenie. Jednak wydaje się, że właściwy będzie każdy „inny dowód”, dokonującego połowu, np. wiarygodnie wskazujący ilość złowionych ryb.

Ważne jest, aby nabycie tych towarów udokumentować z uwzględnieniem zasad wynikających z cytowanych przepisów w celu udowodnienia sposobu ich nabycia, miejsca pochodzenia oraz ilości tych towarów. Wnioskodawca - jako sprzedawca złowionych w ramach własnego połowu ryb - na podstawie odrębnych przepisów regulujących organizację rynku rybnego - zobowiązany jest do sporządzenia określonych dokumentów poświadczających ilość i rodzaj złowionych ryb (przykładowo – deklaracja przejęcia sporządzana przez sprzedawcę ryb z własnego połowu).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.