INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Klasztoru, przedstawione we wniosku z dnia 04.02.2008 r. (data wpływu 07.02.2008 r.), uzupełnionego w odpowiedzi na wezwanie z dnia 17.03.2008r., pismem z dnia 02.04.2008 r. (wpływ 07.04.2008 r.) – w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawartej umowy najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.02.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konsekwencji podatkowych zawartej umowy najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Klasztor X zawarł umowę najmu z Przedstawicielem Spółki Sp. z o.o.Y z siedzibą w W o udostępnienie części dachu oraz pomieszczeń w wieży kościelnej na instalację urządzeń telekomunikacyjnych. Z tego tytułu klasztor będzie otrzymywał dochody 4.758,00 zł miesięcznie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Ponieważ Klasztor nie prowadzi działalności gospodarczej, to czy w związku z opisanym przychodem będzie zobowiązany do zgłaszania działalności gospodarczej, czy może przychody te uznać za dochody kościelnych osób prawnych z danymi identyfikacyjnymi Kościoła i Klasztoru, oraz tym samym rachunkiem bankowym dokonywać rozliczeń...
2. Ponieważ Klasztor chciałby dochody te przeznaczyć na potrzeby Kościoła i klasztoru, to czy faktury dochodów i wydatki będą musiały być ewidencjonowane i opodatkowane na podstawie comiesięcznych deklaracji podatkowych, jeżeli tak to w jakiej formie...
3. Ponieważ klasztor będzie ewidencjonował faktury dochodów do dla celów VAT-u, to czy dodatkowo powinien je ewidencjonować z tytułu podatku dochodowego.
   
   

Zdaniem wnioskodawcy.

1. Klasztor nie musi zgłaszać działalności gospodarczej, ponieważ najem nie jest zorganizowaną działalnością gospodarczą.
2. Dochody z najmu muszą być ewidencjonowane w księdze handlowej, lecz nie opodatkowane, gdyż są przeznaczone na cele kultu religijnego, art. 17 ust. 1b.
   
   

Wydatki t.j. S, S, M, MPWiK są wydatkami na ten cel.

Klasztor nie ma podstawy do składania comiesięcznych deklaracji, jednak powinien na koniec roku w ciągu trzech miesięcy t.j. do 31.03. roku następnego do złożenia deklaracji CIT- 8 art. 27.

1. Klasztor powinien prowadzić ewidencję przychodów i wydatków w księdze handlowej.
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Na wstępie Organ wydający interpretację wyjaśnia, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. Przez „przepisy prawa podatkowego” rozumie się przepisy ustaw podatkowych, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie (art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej). Organ nie dokonuje interpretacji przepisów nie stanowiących prawa podatkowego.

Przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, ze zm.) nie są przepisami z zakresu prawa podatkowego i nie podlegają interpretacji w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej. W szczególności udzielenie odpowiedzi w zakresie konieczności zgłaszania działalności gospodarczej nie leży zatem w gestii organów podatkowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), osobami prawnymi są następujące personalne jednostki organizacyjne Kościoła: (...) klasztory niezależne.

Na podstawie przepisu art. 55 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym, z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 1 i 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych są osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz podatkowe grupy kapitałowe.

Zatem klasztor jako personalna jednostka organizacyjna Kościoła posiadająca osobowość prawną, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega przepisom ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności – w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptacje innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 1a powołanej ustawy, zwolnienie, o którym mowa powyżej nie dotyczy:

1. dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego (....) oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami (....),

1a) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k,

2. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

Na podstawie art. 17 ust. 1b, zwolnienie, o którym mowa, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym kościelne osoby prawne są zwolnione z opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej. W tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. Natomiast w przepisie ust. 3 ww ustawy ustawodawca wskazuje, że dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo – wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno - opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2 i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3 w których prowadzone są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno - opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

W art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowano zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Wynika z niego, że cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia. Co więcej w odniesieniu do tego rodzaju dochodów podatnicy nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ww. ustawy ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa będą wolne od podatku tylko z części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie.

Należy przy tym stwierdzić, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyjaśnia pojęcia „działalność niegospodarcza” czy też „niegospodarcza działalność statutowa”.

Za działalność statutową, zgodnie z unormowaniem § 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 137, poz. 1539 z późn. zm.), uznaje się działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem. Wobec powyższego należałoby posłużyć się pojęciem „działalności gospodarczej” zdefiniowanym w art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zwodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność – do przedsiębiorców.

Natomiast w myśl przepisów art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), „działalnością gospodarczą” jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W świetle powyższych przepisów dochody z każdej działalności wynikającej z istoty funkcjonowania Kościoła nie będącej działalnością gospodarczą (działalność statutowa) korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego. Natomiast dochody z pozostałej działalności kościelnych osób prawnych są zwolnienie z podatku dochodowego tylko, jeżeli zostaną przeznaczone na cele wymienione w pkt 4a lit. b powyżej cytowanego przepisu art. 17. Tak wiec należy uznać, iż dochody Klasztoru z tytułu wynajmu dachu i części wieży kościelnej będą dochodami z działalności innej niż niegospodarcza działalność statutowa, do których ma zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem ich przeznaczenia na cele wskazane w tym przepisie na warunkach określonych w art. 17 ust. 1b.

Ponieważ ustawa nie zawiera definicji pojęcia „kult religijny”, to do jego wyjaśnienia należy uwzględnić przede wszystkim wnioski wypływające z wykładni gramatycznej. Według słownika języka polskiego (……) kult religijny oznacza: „zewnętrzny aspekt religii w odróżnieniu od teoretycznej doktryny; ogół obrzędów religijnych jakiejś religii, całokształt czynności religijnych”. W myśl podanej definicji, celom kultu religijnego służą zarówno te działania, które odnoszą się do praktyk, obrzędów i uroczystości religijnych, jak też dotyczące obiektów sakralnych i związanej z nimi infrastruktury. Tak więc wydatki ponoszone przez Klasztor związane z utrzymaniem i bieżącą eksploatacją Klasztoru, w szczególności wydatki na ogrzewanie, wodę, energię elektryczną, wywóz śmieci służą realizacji obrzędów religijnych.

Ponadto w związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu najmu dachu i części wieży kościelnej, Klasztor zobowiązany jest do prowadzenia stosownej dokumentacji zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej oraz ustawy o rachunkowości (księgi rachunkowe) i składania zeznań rocznych, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Natomiast art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 września 1994r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz.694 ze zm.) stanowi, że przepisy ustawy o rachunkowości (...) stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego, (…..).
   
   

Ponadto tutejszy organ podatkowy zauważa, iż stosownie do treści art. 25 ust. 5 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnik, który złoży właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w formie pisemnej oświadczenie, że jest podatnikiem, którego dochody są wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 i nie osiąga przychodów z działalności wymienionej w art. 17 ust. 1a pkt 1 oraz nie dokonuje wydatków na cele inne niż określone w art. 17 ust. 1b, 1e i 1f – jest zwolniony od obowiązku dokonywania wpłat zaliczek na podatek dochodowy od dnia złożenia tego oświadczenia. W przypadku zmiany stanu faktycznego uzasadniającego to zwolnienie podatnik, bez wezwania, jest obowiązany stosować przepisy ust. 1-4.

W myśl natomiast art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Podatnicy, którzy przeznaczą dochód na cele statutowe zgodnie z ww. przepisami wykazują osiągnięty dochód jako zwolniony.

Reasumując, Klasztor uzyskując jako kościelna osoba prawna dochód z pozostałej działalności innej niż niegospodarcza działalność statutowa t.j. z tytułu najmu części dachu i wieży kościelnej na instalację urządzeń telekomunikacyjnych, który zostanie przeznaczony i wydatkowany na cele określone w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (potrzeby Kościoła i Klasztoru), ma obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych (zawierających ewidencję przychodów i kosztów). Przy czym nie ma on obowiązku składania miesięcznych deklaracji z tego tytułu, a jedynie w terminie do 31 marca roku następującego po roku podatkowych musi rozliczyć te dochody składając roczne zeznania podatkowe na formularzu CIT-8, zgodnie z treścią art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego ustosunkowano się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Organ podatkowy nie dokonywał oceny treści dokumentacji dołączonej do wniosku. Regulacje art. 14 ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.