INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 04.01.2008r. (data wpływu 09.01.2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania wydatków poniesionych na wypłatę odszkodowania, odsetek, kosztów procesowych za koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi sprzedaży samochodów nowych i używanych. W dniu 09.08.2002r. zawarto umowę komisową, (Spółka występowała jako komisant), której przedmiotem był samochód marki X. Samochód sprzedano 05.09.2002r. po uprzednim sprawdzeniu przez diagnostę, który nie stwierdził żadnych nieprawidłowości. Kupujący sprawdził ww. samochód również w innej firmie, w której też nie stwierdzono zastrzeżeń. W kwietniu 2003r. samochód został zatrzymany przez Policję. Po przeprowadzeniu serii badań mechanoskopijnych stwierdzono przebite numery nadwozia oraz silnika. Kupujący złożył Spółce oświadczenie o odstąpieniu od umowy, żądając zwrotu ceny samochodu oraz pewnej kwoty z tytułu poniesionych dodatkowych opłat. Spółka odmówiła spełnienia żądań wobec braku dostatecznych dowodów potwierdzających wadę prawną samochodu. Kupujący skierował sprawę do sądu, gdzie zapadł niekorzystny dla Spółki wyrok. Spółka została zobowiązana do zapłaty kupującemu kwoty zapłaconej za samochód, odsetki a ponadto koszty procesu. Po uiszczeniu ww. kwot kupujący wystąpił o odszkodowanie za poniesione koszty związane z zakupem samochodu (odsetki od kredytu, dodatkowe wyposażenie samochodu itp.). W wyniku zawartej ugody pomiędzy Spółką a kupującym zapłacono określoną kwotę.

Spółka w wyniku odrębnego postępowania uzyskała wyrok zasądzający zwrot od komitenta (osobę wstawiającą samochód do sprzedaży) poniesionych kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wszystkie koszty poniesione w opisanej sprawie Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Spółki ww. koszty z uwagi na to, że są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot „w celu” oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga nie tylko oceny pod kątem czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt. 22 cytowanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług.

Pojęcie „wady” zostało zdefiniowane w art. 556 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), który różnicuje wady na fizyczne i prawne. Zgodnie z tym artykułem sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony lub wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne). Sprzedawca jest również odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej; w razie sprzedaży praw sprzedawca jest odpowiedzialny także za istnienie praw (rękojmia za wady prawne).

Podkreślić przy tym należy, iż przerobienie (tzw. "przebicie") numerów identyfikacyjnych samochodu stanowi wadę rzeczy sprzedanej w rozumieniu art. 556 k.c. i sprzedawca ponosi za nią odpowiedzialność. W zależności od tego, czy wadę uznać za wadę fizyczną czy prawną, inne będą jedynie reżimy tej odpowiedzialności.

Ponadto należy wskazać, iż koszty związane z działalnością gospodarczą jednostki oprócz tego, że muszą być wynikiem racjonalnego i celowego działania nie mogą obciążać budżetu skutkami zaniedbań, działań sprzecznych z prawem lub zasadami współżycia społecznego powodujących zmniejszenie jego wpływów.

Sprzedaż samochodu z „przebitymi” numerami nadwozia oraz silnika przez komisanta, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, niewątpliwie jest zaniedbaniem i co do zasady działaniem sprzecznym z prawem i zasadami współżycia społecznego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki poniesione z tytułu wypłaconego kupującemu odszkodowania, odsetek, zwrot kosztów sądowych oraz innych wydatków nie będą stanowić dla Spółki kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.